پشت پرده طرح استعفای سردار حاجی زاده چیست؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ قهرمانان نظامی از آن دست مردمانی هستند که همیشه خوف تاریکی شب و گاهاً ناامنی روز را به جان می‌خرند اما پشیزی به دنبال نام و نان نیستند. در جایی که شما قرار است جان شیرین خود را به پیشگاه پروردگار هدیه دهید دیگر کدام نان و کدام نام می تواند مساوی با اجر چنین مجاهدتی باشد؟ پس از شهادت سپهبد «قاسم سلیمانی» که گویی خونی تازه به رگ‎های شهادت ریخت، شور و شعور مردم انقلابی ایران عزیز دوباره متبلور شد و از این روی حماسه ‏ای یکپارچه از پیر و جوان، مرد و زن به وجود آمد. از هر مشی و منشی در میان انبوه جمعیت دوستداران «حاج قاسم» حضور داشتند. این برگ برنده انقلاب اسلامی اگر چه قلب مردم را قوت بخشید اما مانند نیشتری به جان عصیان زده دشمنان اسلام و ایران زخم وارد کرد.

نیمه شب، درست همان زمانی که بغض فروخورده ی ایرانیان در سینه هایشان مانده بود، صدای غرش موشک های سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، قلب آسمان غرب کشور را درید و پایگاه نظامی استراتژیک «عین الاسد» را به خاکستری تبدیل کرد. رهبر معظم انقلاب در فردای آن هنگامه، سخن از سیلی فرمودند که تنها به عنوان یک «پیش عملیات» مطرح شد. «انتقام سختی» که مردم چه در کاظمین، نجف و کربلا و چه در اهواز، مشهد، تهران، قم و کرمان فریاد زدند، این بار با موضوع «خروج نیروهای آمریکایی از منطقه» کلید خورد و هیچ رسانه ی منصفی نتوانست میزان خسارت‎ های آن حمله غرورآفرین موشکی را انکار کند. فرمانده شجاع این عملیات غیرتمندانه سردار «امیرعلی حاجی زاده»، فردی که که ساعاتی پس از این عملیات با یک وجه کاملاً ملی، سخن از نابودی پایگاه نظامی آمریکایی زد و با برافراشته کردن پرچم گروه های مقاومت اسلامی در کنار پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران، «راهبرد ثانویه» خط مبارزه ی اسلام در قبل حضور نیروهای آمریکا در منطقه را به درستی روشن کرد. اما چه شد که امروز جوی کاذب علیه این سردار نجیب سپاه پاسداران به وجود آمد؟ آبشخور این طرح ِ چند لایه از کجا نشأت می گیرد؟

چرا سردار حاجی زاده؟

تاریخ ثابت کرده است که ایالات متحده آمریکا هر زمانی که که از ترور فیزیکی افراد نا امید شده، دست به اقدامات رسانه ای و بمباران تئوریک زده است. تقریباً دو هفته پیش بود که شایعه ای مبنی بر طراحی نقشه ترور سردار «حاجی زاده» رسانه ای شده بود، که البته با انتشار اطلاعیه ای رسمی، این خبر تکذیب و در نهایت، با حضور سردار حاجی زاده در میان رسانه ها، موضوع به طور کلی منتفی اعلام گشت. اگر بر فرض این ادعا، یعنی طراحی و حتی اجرای نقشه ترور سردار حاجی زاده را صحیح بدانیم، عمق برخی مسائل بیشتر آشکار می شود. برای درک صحت این فرضیه و رسیدن به وضعیت کنونی ِ رسانه های معاند، باید کمی سناریو را به عقب تر برد. سردار حاجی زاده، فرمانده نیروی هوا و فضای سپاه پاسداران، جزء آن دسته از فرماندهان نظامی است که بیشتر از آنچه که رسانه ها وی را به مردم شناسانده اند، در راه خدمت و ارتقا تجهیزات دفاعی و نیز بالا برد عمق استراتژیک جمهوری اسلامی در منطقه با وجود ساختاری قوی و متشکل از متخصصان و متعهدان نیروی هوا و فضای سپاه فعالیت داشته است. عصبانیت جبهه غرب از فعالیت های چشمگیر سردار حاجی زاده به خصوص در یک دهه اخیر نشان داده است که روحیه انقلابی وی چگونه توانست به حذف «آر-کیوها» و «پهپادهای جاسوسی» بیانجامد. از این روی چه کسی بهتر از وی می توانست طعمه حذف فیزیکی و یا حذف شخصیتی-جایگاهی قرار گیرد؟ از این روی است که بدون این پیش فرض می توان خبر تلاش برای طراحی جهت ترور ایشان را نیز منتفی ندانست. از این روست که آمریکا امروز در تلاش برای حذف وی از جایگاه فرماندهی نیروی هوا و فضای سپاه پاسداران است و طرح ادعای استعفای ایشان را به وسیله مهره های داخلی و بازوهای رسانه ای خارج نشین کلید زده است.

آیا در سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی سپاه مقصر بود؟

یکی از تاکتیک های عملیات روانی که در سال های اخیر به شدت قوت گرفته و تبلور آن را در دوقطبی سازی در سطح جامعه دیده ایم، «آدرس غلط دادن» است. برخی در داخل کشور با ایجاد موجی کاذب سعی برآن داشتند تا سپاه را به عنوان مجری اصلی خطای انسانیِ پیش آمده به مردم معرفی کنند. به طور مثال رئیس جمهور، که خود سال ها در ستاد فرماندهی جنگ و شورای جنگ تحمیلی حضور داشته بود، در توییتی عجیب سخن از اصابت موشک سپاه به هواپیمایی اوکراینی زد. حسن روحانی در توییتر خود می نویسد: «در نهایت تأسف و بنا بر اعلام ستاد کل نیروهای مسلح، خطای انسانی و شلیک اشتباه پدافند سپاه موجب سقوط هواپیمای اوکراینی و قربانی شدن ۱۷۶ انسان بی‌گناه شده است. تحقیقات تکمیلی برای شناسایی و پیگرد قانونی کلیه علل و مسببین این فاجعه بزرگ و اشتباه نابخشودنی ادامه دارد». «پدافند سپاه» همان نقطه شکی است که هر عالم به سیستم نظامی کشور می داند که اساساً دور از ذهن است. وظیفه حفظ و حراست از آسمان کشور به عهده قرارگاهی است که در ابتدای امر، از نیروهای سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی تشکیل شد.

«قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء» کمی بعد تر با الحاق به ارتش جمهوری اسلامی به عنوان چهارمین رکن زیر مجموعه این نهاد نظامی مطرح شده و امروزه نیز مسئولیت آن، طبق حکم مقام معظم رهبری در سال 97، با حفظ سمت - به فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی تفویض شد. از این روی طبق یک چارت سازمانی کاملاً مشخص، در شب اصابت موشک پدافند قرارگاه خاتم الانبیا به هواپیمای اوکراینی، این قرارگاه (رکن چهارم ارتش) وظیفه حراست از آسمان و سپاه پاسداران نیز در حین انجام عملیات «شهید سلیمانی» در غرب کشور بود. از این روی است که سردار حاجی زاده در آخرین اظهار نظر خود علاوه بر دفاع از سربازان و افسران فداکار ارتش جمهوری اسلامی؛ اعلام می کند که خود در کرمانشاه و در حین نظارت به عمیلات موشک باران پایگاه نظامی عین الاسد بود. حال با تمام این تفاسیر، الحاق این خطای فاحش انسانی که به صورت پرتعداد در تاریخ دفاعی کشورها به وجود آمده و بارها نمونه های آن ثبت شده ، به سپاه پاسداران و شخص سردار حاجی زاده را یا باید از روی ناآگاهی به امور نظامی دانست و یا بر اساس یک طرح از پیش تعیین شده برای حذف سیاسی سردار نجیب اسلام تحلیل کرد.

اما در این میان بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح نیز شبهات را به یک باره چند برابر کرد. این که چرا ستاد کل نیروهای مسلح در بخشی از این اطلاعیه آورده است: «همچنین ابلاغ گردید تادر اسرع وقت مسئولین مربوطه در سپاه با حضور در رسانه ملی توضیحات مشروحی را به مردم شریف ارائه نمایند». سؤالات زیادی را بدون پاسخ می گذارد. حضور سردار حاجی زاده در رسانه ملی و سخن گفتن از «آبرو»، همان رسمی قدیمی است که پاسداران اصیل و جان بر کف در مکتب امامین انقلاب آموخته اند. «صداقت» و «شجاعت»، پذیرش تمامی مسئولیت حوادثه پیش آمده [در صورتی که طبقه ادله فوق کمترین مسؤلیت را نسبت اقدامات وی دانست]، سخن از یک «فداکاری بزرگ» می زند. سردار حاجی زاده در سخنان خود به صراحت اعلام می کند که سپاه پاسداران دو روز پیش تر از اعلام رسمی «ستاد کل نیروهای مسلح» در تلاش برای آگاه نمودن عموم مردم بوده و در نهایت این اجازه صادر نشده است. ای کاش سردار حاجی زاده خاطیان اصلی این سناریوی تلخ را معرفی کرده تا لایه های دیگری از برنامه ریزی های پشت پرده برخی نیروهای داخلی با هدف تخریب جایگاه و دستاوردهای سپاه پاسداران مشخص شود.

پدافند موشکی یا برجام موشکی؟!

پر واضح، وقتی سخن از کدهای موجود در یک توییت ساده می زنیم ، قبض و بسط این مسأله بیشتر از چند کلمه ی منتشر شده است. گفتگوی تلفنی رئیس جمهور با مقامات کانادایی و اوکراینی، و سخت از یک همکاری چندجانبه در خصوص این پرونده، برجسته کرد کلماتی چون «موشک سپاه - پدافند سپاه» و هجمه رسانه های همسو با این تفکر، نسبت به اقدامات شجاعانه و استراتژیک سردار حاجی زاده را می توان از زمینه چینی های گروه حامی برجام برای کلید خوردن توافق «برجام 2» دانست. برجامی که در آن با تزریق ناامیدی به مردم از منظر اطمینان به سیستم پدافندی و موشکی، این گزاره را تصویرسازی کرده که دنیای امروز دیگر «دنیای گفتگو بوده نه دنیای موشک ها!». حال اصلی سؤال شکل می گیرد، آیا موضع ایالات متحده نسبت به برنامه چندین ساله مذاکرات دولت های اصلاحات و تدبیر و امید خصمانه تر بوده و یا در برابر واکنش های قاطع نیروهای نظامی چون سپاه پاسداران در خلیج فارس و به طور کلی منطقه غرب آسیا؟

رویکرد سازشکارانه ای که امروز حتی اجازه داده است تا فردی چون سردار حاجی زاده تنها به دلیل باور به انقلاب و ایثار برای حفظ امنیت کشور، تمام قصور دیگران را به گردن گرفته، امروز سعی برآن دارد تا پای کشورهای اروپایی و حتی آمریکا را نیز ابتدا به عنوان بازرس پرونده سقوط هواپیمای اوکراین و در نهایت به ابرپروژه های دیگری باز کند. اما در این نقطه، تمامی دلسوزان اسلام و ایران باید با روشنگری نشان دهند که این طرح کورکورانه با از بین بردن غرور ملی، دیگر جایی برای سردار حاجی زاده ها در کشور باز نخواهد گذاشت و عواقب عدم کنترل فعالیت های دوگانه طیف های سازشکارِ داخلی باعث هزینه های بیشتر از مدل برجامی ِ گفتگو با کشورهای جهان برای ایران اسلامی به بار خواهد آورد.