علت درگذشت فتحعلی اویسی+ بیوگرافی

به گزارش راهبرد معاصر، فتحعلی اویسی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون دقایقی پیش در بیمارستان لاله تهران درگذشت.



فتحعلی اویسی زاده ۲۱ دی ۱۳۲۴ در قم کارگردان بازیگر تئاتر، سینما، تلویزیون ایرانی است. فتحعلی اویسی بازیگر تئاتر، سینما، تلویزیون ایرانی است. او فارغ التحصیل کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس آمریکا در سال ۱۳۵۳ است. وی در همان سال به ایران بازگشت و شروع فعالیت سینمایی اش با بازی در فیلم قدغن (علی رضا داوودنژاد) در سال ۱۳۵۷ بود.

پس از اتمام تحصیل به عضویت سیمای جمهوری اسلامی درآمد و در دهه شصت در فیلم‌های بسیاری بازی کرد چند فیلم ناموفق هم کارگردانی کرد.

در اوایل دهه هفتاد دوباره به کارگردانی روی آورد و سومین فیلم بلندش «مریم و میتیل» فیلم موفقی از آب درآمد. فتحعلی اویسی در نیمه دوم دهه هفتاد در تلویزیون فعال بود و بازی‌های زیبایی هم از خود به نمایش گذاشت.

فتحعلی اویسی در زمینه خوانندگی نیز استعداد دارد و تیتراژ پایانی سریال‌های باغچه مینو و کمربند‌ها را ببندیم نیز او اجرا کرده و یک آلبوم هم به همراه پسرش علیرضا اویسی به نام خونه دل روانه بازار کرده است.

نگاهی کوتاه به چند نقش ماندگار تلویزیونی فتحعلی اویسی

فتحعلی اویسی سال ۱۳۷۹ در سریال «ولایت عشق» در نقش «رجاء ابن ابی ضحاک» نقش آفرینی کرد. این هنرمند در سال ۱۳۸۱ با سریال «بدون شرح» به شهرت رسید و با حضور در سریال‌هایی همچون «کمربند‌ها را ببندیم» و «زیرزمین» همچنان محبوب مخاطبان باقی ماند.

این هنرمند در مصاحبه‌ای بیان کرده بود با گذشت سال‌ها از بازی در سریال «بدون شرح»، هنوز هم مردم او را به نام آقای کاووسی، مدیر نشریه وزین شهر قشنگ می‌شناسند.


تکیه کلام‌های «دیجیتالم کجا بود؟» یا «توجه نکردی چی گفتم» گفتار‌هایی طنزآمیز از این هنرپیشه است که برای مخاطبان، همچنان به یادماندنی و جذاب هستند.

این هنرمند در سال ۱۳۸۳ در سریال «کمربند‌ها را ببندیم» در نقش آقای ملکی، مدیر فرودگاه هنرآفرینی کرده است. در این سریال هنرمندانی همچون امیر جعفری، رضا فیض نوروزی و لاله صبوری، با او همکاری داشتند.

لحظات و سخنان دلنشین مرحوم فتحعلی اویسی در برنامه خندوانه

سرویس مجله - مرحوم اویسی در این برنامه گفت: همه مردم خواهر و برادر من هستند؛ وقتی همه ما از یک جنس هستیم؛ وقتی همه نواده‌های یک نفر هستیم؛ برای همین گفته می‌شود بنی آدم اعضای یکدیگرند؛ حیف این که هنگام نیاز به یکدیگر کمک نکنیم؛ تولد و مرگمان شبیه هم است.