ابلاغ «اصلاح آئین‌نامه اجرایی متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان» آملی لاریجانی: فعلاً FATF در مجمع تشخیص قابل بررسی نیست انتصاب محسن اسماعیلی به سمت معاونت راهبردی و امور مجلس رئیس جمهور تصویب کلیات طرح اساسنامه سازمان ملی مهاجرت در کمیسیون امنیت ملی مجلس پزشکیان: ساختار تصمیم‌گیری و اجرایی ما کارآمد نیست اعلام جزئیات جدید از مذاکرات عمان قدردانی پزشکیان از رهبر انقلاب برای مجوز مذاکرات غیر مستقیم قالیباف: کسانی که در فقر شدید هستند باید مورد توجه جدی قرار بگیرند / ارز ترجیحی باید به کالای اساسی داده شود سرلشکر باقری: نیرو‌های مسلح در آمادگی کامل به سر می‌برند پزشکیان: برای ساخت مسکن محرومان با مشارکت خیرین و مردم اقدام خواهیم کرد موافقت کمیته هسته‌ای مجلس با روند مذاکرات عمان رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان نیرو‌های مسلح: دشمن از پیشرفت‌های جمهوری اسلامی کلافه و عصبی است حیدری، فرمانده نیروی زمینی ارتش: دیوار مرزی با افغانستان به انواع تسلیحات در لبه فناوری جهانی مجهز شده ابلاغ مصوبه شورای عالی اداری درباره نحوه انتخاب و انتصاب مدیران قائم‌پناه: روند مذاکرات امروز رضایت‌بخش بود

جایگاه تنفیذ حکم ریاست جمهوری توسط رهبر انقلاب در قانون اساسی

در این گزارش جایگاه تنفیذ حکم ریاست جمهوری توسط رهبر انقلاب در قانون اساسی را تشریح کردیم.
تاریخ انتشار: ۱۹:۵۰ - ۰۳ مرداد ۱۴۰۳ - 2024 July 24
کد خبر: ۲۵۱۴۷۰

به گزارش راهبرد معاصر؛ 4 روز مانده به مراسم تنفیذ چهاردهمین رئیس جمهور ایران، زمانی که تصدی مسعود پزشکیان در جایگاه ریاست جمهوری با حکم رهبر معظم انقلاب مشروعیت پیدا می‌کند.
بر اساس ماده ۱  قانون انتخابات ریاست جمهوری آغاز دوره ریاست جمهوری از زمان تنفیذ صورت می‌‎گیرد یعنی منتخب پس از کسب رای مردم و قبل از تنفیذ حکم ریاست جمهوری اجازه قانونی برای شروع کار به عنوان رئیس جمهور را ندارد.
به تعبیر غلامرضا مولابیگی، عضو حقوقدان شورای نگهبان، در واقع تنفیذ تایید یک عمل حقوقی است که قبل از آن معتبر نبوده است.
اما اگر تنفیذ صورت نگیرد چه می‌شود؟ حضرت امام در این باره می‌فرمایند: «اگر با امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیر مشروع شد، طاغوت است؛ اطاعت او اطاعت طاغوت است؛ وارد شدن در حوزه او وارد شدن در حوزه طاغوت است. طاغوت وقتی از بین می‏ رود که به امر خدای تبارک و تعالی یک کسی نصب بشود.» صحیفه امام، ج‏10، ص:  ۲۲۱
بر اساس بیانات امام خمینی(ه) و قانون اساسی، برای آغاز رسمی، قانونی و الهی کار رئیس جمهور، تنفیذ لازمه و یک امر اساسی است.

اما تنفیذ در قانون اساسی چه جایگاهی دارد؟

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اصطلاح «تنفیذ» دیده نمی‌شود. آنچه در این خصوص وجود دارد، تعبیر «امضای حکم‌ ریاست‌ جمهوری» در بند نهم اصل ۱۱۰ قانون اساسی در ردیف وظایف و اختیارات مقام رهبری است و شاید همین برای برخی شبهه ایجاد کند که شان تنفیذ با امضا متفاوت است و بحث تنفیذ در قانون اساسی لحاظ نشده و جایگاهی ندارد.
در پاسخ به این مسئله باید گفت که در قانون انتخابات ریاست جمهوری مصوب سال 1364 تنفیذی بودن امضای مقام رهبری بر حکم ریاست جمهوری مطرح شده است.
در ماده یک این قانون آمده است: «دوره‌ ریاست جمهوری اسلامی ایران چهار سال است و از تاریخ تنفیذ اعتبارنامه به وسیله مقام رهبری آغاز می‌گردد».
با وجود اینکه این قانون چند بار مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفته است، ولی متن ذکر شده در فوق در تمامی اصلاحیه‌های آن بدون تغییر باقی مانده است؛ بنابراین از نظر قانونگذار عادی نیز امضای مقام رهبری بر حکم ریاست جمهوری تنفیذی است./فارس

مطالب مرتبط
ارسال نظر