وضعیت حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین چگونه است؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ خانواده به‌عنوان،هسته‌ی اصلی اجتماع است و کودک مرکز این هسته است. قانون برای خانواده، اهمیت بالایی برخوردار شده است و تنها دلیل این امر می‌تواند پرورش طفل درون خانواده باشد.

آنچه که امروز به نام بزهکاری‌های اطفال و نوجوانان مطرح است، بی‌شک بخش اعظم بی توجهی‌های جوامع مختلف و حتی ایران، به نیازهای اطفال و مقتضیات کودکی است.

حضانت به چه معناست؟

با این فرض صحیح، موضوع نگهداری و تربیت اطفال و اداره‌ی امور مالی و معنوی آنان باید یکی از مسائل مهم حقوقی و اجتماعی به شمار می‌رود.

از منظر حقوق آنچه در حضانت اهمیت دارد تأمین مصالح کودک و امنیت خاطر و آرامش مادری است که ۹ ماه دوران بارداری را، به هر سختی تحمل می‌کند و درنهایت این نام خانوادگی پدر است که بر کودک اوست و این ولایت پدر است که بر تکه‌ای از وجود اوست.

در حقوق حضانت اهمیت دارد و از وظایف پدر و مادر است، اما این عمل قابل نیابت است و هریک از والدین می‌توانند به دیگری این حق را واگذار کنند. باید توجه داشت اگر پدر حضانت را، در قبال مالی به مادر واگذار کند و یا بالعکس دلیل بر انتقال نیست، بلکه به نیابت او انجام غیر مستقیم عمل به آن توجیه کرد.

شرایط به عهده گرفتن حضانت فرزندان بعد از طلاق

پس اگر زوجین در حق حضانت را در قبال حق یا مالی به دیگری واگذار کند چه به‌صورت رسمی و یا غیر رسمی، قابل رجوع است و موجب اسقاط ابدی نخواهد شد.حضانت حق و تکلیف ابوین است.

به استناد ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی: نگاهداری از اطفال هم حق است هم تکلیف ابوین است. بدین سبب، دستور ماده ۱۱۷۵ قانون مدنی اشعار می‌دارد: طفل را نمی‌توان از ابوین و یا از پدر و مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی
مسئولیت‌های ناشی از حضانت را می‌توان، مسئولیت حقوقی در برابر کودک و دیگری مسئولیت مدنی در برابر دیگران، بیان داشت
اشخاصی که اولویت در حضانت دارند را می‌توان در صورت فوت یکی از والدین بر عهده‌ی دیگری گذاشت مثلاً اگر پدر فوت کند بر عهده‌ی مادر خواهد بود اگر چه، جد پدری به حکم قانون ولایت دارد زنده باشد.

وضعیت حضانت در صورت فوت والدین

حضانت پس از فوت والدین بر عهده ی جد پدری، و در صورت نبودن او به وصی واگذار می‌شود اگر از این افرادی که نام برده شد کسی نباشد، حضانت با قیمی است که با پیشنهاد دادستان از طرف دادگاه منصوب می‌شود.

و در نهایت در صورت جدایی پدر و مادر اتفاق بیفتد و نکاح بین ابوین باطل شود یا در اثر ناسازگاری بدون انحلال نکاح، آنان در محل‌های جداگانه‌ای زندگی کنند طبق قانون، نگهداری تا ۷ سال با مادر و پس از آن بر عهده ی پدر است فرقی بین فرزند دختر و پسر نیست.

سؤالی که مطرح است با ۷ سال انس بین مادر و طفل با چه جرئتی می‌توان به یک‌باره کودک را قربانی قانونی کنیم که حس درونی کودک و نظریه روانشناسان را در نظر نمی‌گیرد و این انتقال صورت می‌گیرد. بارها شاهد شیون و ناله‌های بانوان و طفلانی بوده‌ایم که به لطف قانونی که مقتضیات زمان و روحی کودک را در نظر نمی‌گیرد و به حکم قانون پس از ۷ سال جدایی بین دو پرستوی عاشق، ایجاد می‌گردد. بانوان کشور ما، در این سال‌ها، به جهت خلاءهای قانونی آبستن بیماری‌های اعصاب و روان گردیده‌اند و چه اطفالی که اکنون، در کانون‌های اصلاح و تربیت متناظر سرنوشت عجیب و غریبی هستند. به نظر حقوق معنوی زن از حقوق مادی او مهم‌تر است و بخصوص در یک جامعه اسلامی، بیش از این باید در این موضوع و رفع خلاء قانونی تأمل کرد.

حضانت و نگهداری و تربیت اطفال بر اساس قانون جدید با آخرین اصلاحیه و قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱/۱/۱۲ و قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲/۲/۱ هنوز هم، ابزاری برای تسلط مرد به زن و زندگی با اکراه با مرد است.

منبع: زنان فردا