۸۷ متر کیانوش عیاری در راه تلویزیون-راهبرد معاصر

۸۷ متر کیانوش عیاری در راه تلویزیون

سریال «۸۷ متر» به نویسندگی و کارگردانی کیانوش عیاری که آخرین مراحل تولید را سپری می‌کند، پس از سریال «افرا» روی آنتن می‌رود.
تاریخ انتشار: ۱۸:۵۹ - ۱۷ شهريور ۱۴۰۰ - 2021 September 08
کد خبر: ۱۰۱۴۱۷

به گزارش راهبرد معاصر  کیانوش عیاری که این روزها این روزها درگیر رساندن سریال «۸۷ متر» به آنتن است، درباره آماده شدن این مجموعه توضیح داد: اگر سریال از دو هفته پیش هم روی آنتن می رفت، ما آن را می رساندیم اما مشغول برخی کارها هستیم که باید انجام می شد. نگرانی شبکه به این دلیل بود که در میانه راه یک قسمت آماده نباشد و این نگرانی شبکه را به این تصمیم واداشت که سریال دیگری به نام «افرا» را روی آنتن ببرد.

 

او در ادامه، افزود: بهتر است کار روی آنتن برود تا کامل ببینم. دیدن های من قبل از پخش فایده ندارد؛ چراکه مدام درگیر کار هم هستم و نمی توانم ارتباط یک مخاطب که به تماشای کار می نشیند را داشته باشم. باید زمان بگذرد. سریال بعد از اربعین به روی آنتن برود و من بتوانم مثل یک تماشاگر عادی فیلم را ببینم، آن موقع می توانم درباره کم و کیف آن صحبت کنم.

 

کارگردان «روزگار قریب» درباره آثاری که در شبکه نمایش خانگی از سوی کارگردانان سینما و تلویزیون ساخته می شود و اینکه آیا تمایلی به ساخت مجموعه برای پلتفرم ها دارد؟ اظهار کرد: من شناخت چندانی از شبکه های نمایش خانگی ندارم اما فکر می کنم یک سری اتفاقاتی در حال افتادن است و این خوب است. راجع به خودم هم نمی دانم چون من دنبال این هستم که فیلم سینمایی بسازم. از سال ۹۵ فیلم نساخته ام و متاسفانه الان سینما در رکود است. به همین دلیل افرادی که می خواهند زندگی کنند و کار کنند، به سمت این مدیوم ها می روند و کار انجام می دهند. اگر مردم خوششان بیاید، چه فرقی دارد که در سالن سینما کاری را ببینند یا صفحه تلویزیون خانه شان. چه در یک قسمت دو ساعته ببینند و چه در ۵۰ قسمت ۴۰ دقیقه ای.

 

 

کیانوش عیاری درباره  سریال «روزگار قریب» که به گفته خودش در ابتدا نمی خواست کارگردانی آن را بپذیرد، گفت: در حین ساخت این سریال، فکر نمی کردم که دارم کار تلویزیونی انجام می دهم؛ من تمام وجودم، تمام تجاربم، تمام دانسته ها و اندوخته هایم را در این مجموعه صرف کردم. این سریال  زمانی که ساخته شد، من قصد داشتم فقط تهیه کنندگی کار را بر عهده بگیرم اما تلویزیون نپذیرفت و گفت که ما شما را به عنوان تهیه کننده که نمی خواهیم، بلکه به عنوان کارگردان لازم داریم و بالاخره پذیرفتم که کارگردانی آن را هم انجام دهم. وقتی درگیر کار شدم، در عرض دو ـ سه روز احساس کردم، جدی چه کسی می توانست این کار را به جز خودم انجام دهد؛ من تمام وجودم، تمام تجاربم و تمام دانسته ها و اندوخته هایم را در این کار صرف کردم. فکر نمی کردم که دارم کار تلویزیونی انجام می دهم.

 

عیاری  درباره پشت صحنه «روزگار قریب» یادآور شد: یکی از مدیران سیمافیلم در همان سال ها که کار تازه یکی دو ماه بود شروع شده بود، به من گفت درست است که شما کارگردان سینما هستید و در سینما هم موفق بوده اید، اما کمی هم به این کار دل بدهید. من هم در پاسخ گفتم چطور!؟ هر کسی چیزی گفته غلط کرده گفته. آن چنان که یکی از آبدارچی هایی که به من چای می داد، چندباری به من گفت این یک کار تلویزیونی است، چرا انقدر روی آن دقت به خرج می دهی، عصبی می شوی و زحمت می کشی!؟ به آن مدیر گفتم وقتی چنین شخصی این را به من می گوید، شما چگونه حرف کسی که از سر صحنه خبرهای منفی برای شما می آورد و صد درصد حسادت می ورزد که من برای تلویزیون این چنین با دقت کار انجام می دهم را می پذیرید. ایشان موضوع را برعکس به شما رسانده است. واقعا هم به همین شکل بود من در دو ـ سه روز اول آغاز کار  به این نتیجه رسیدم که این کار را باید تا انتها و با تمام قوا پیش ببرم و هر چه تجربه دارم استفاده کنم و به قولی اگر کار گزارشی هم بسازم باید کاری باشد که به شدت به آن علاقه دارم و محصول من است. پس باید به آن برسم و آن را بسازم./همشهری

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده