بیماری خودایمنی یعنی چه؟-راهبرد معاصر

بیماری خودایمنی یعنی چه؟

بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند و می تواند قسمت‌های مختلف اندام‌ها و بافت‌ها را درگیر کند.
تاریخ انتشار: ۱۱:۲۷ - ۲۸ مرداد ۱۴۰۲ - 2023 August 19
کد خبر: ۲۰۰۱۹۵

به گزارش راهبرد معاصر، سجاد بهرامی روانشناس گفت: بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند و می تواند قسمت‌های مختلف اندام‌ها و بافت‌ها را درگیر کند. در اختلالات و التهابات روانشناختی انسانی نیز ما شاهد این بیماری هستیم که قسمتی از خود که کارکردی موثر در شرایط خاص داشته می‌تواند به اشتباه به قسمت‌هایی از خود حمله کرده و کارکرد فرد را چه از نظر شخصی و چه از نظر اجتماعی تخریب کند.

 

وی افزود: همه ما انسان‌ها داستان‌هایی برای خود داریم، داستان‌های تلخ و شیرین، شاید لحظاتی بوده که به خاطر داشته هایمان عمیقا احساس خوشبختی می‌کردیم و لحظاتی که عمیقا از همان داشته‌ها عمیقا شرمسار و خشمگین و عصبانی بودیم و حتی شاید تمایلی به ادامه زندگی نداشتیم.

 

اگر این گفتگو را دنبال می‌کنید شاید دردی عمیق و حل نشده را با خود حمل می‌کنید، به خودتان و آنچه بر شما گذشته نگاه کنید: به پدر و مادرتان، همسرتان، فرزندانتان و بزرگترین داشته، یعنی به خودتان نگاه کنید. اینکه شما امروز مشغول خواندن این مصاحبه هستید به این معنی است که شما خوش شانس‌ترین بوده اید و حتی عمیق‌تر به اتفاقاتی که رقم خورد تا پدر و مادر شما باهم آشنا شوند و .... به پدر و مادری و در زمان نوزادی و کودکی عمیقا به آن‌ها عشق می‌ورزیدید و شاید امروز در سنین نوجوانی بار‌ها از آن‌ها متنفر شده اید، به همسری که آرزوی داشتنش شما را تا اعماق خوشی پیش میبرد و امروز عمیقا از او دور شده اید، به فرزندی نگاه کنید که روزی شوق زندگی برایتان داشت و امروز شاید بزرگترین عامل نارضایتی شخصی شماست.

 

وی ادامه داد: همه حیوانات و انسانها، در مواجهه با یک تهدید، تمایل دارند به یکی از سه روش پاسخ دهند: جنگیدن، فرار کردن و یا پنهان شدن. خیلی از وقت‌ها رابطه ما با یک مساله مانند رابطه یک ماهی با قلاب ماهیگیری است، بسیاری از افراد تمایل دارند قلاب‌های خاصی را به سرعت نوک بزنند و قبل از اینکه متوجه چیزی شوند، واکنش جنگ، فرار یا پنهان شدن را فعال می‌کنند.

 

بهرامی گفت: در این موارد، رابطه آن‌ها با قلاب خاص (ازجمله همسر، فرزند، والدین، فقدان‌ها و افکار دردناک) چنان خصمانه یا اجتناب ناپذیر است که توانایی آن‌ها در نگاه کردن به قلاب به عنوان یک قلاب و تله فکری دچار اختلال می‌شود، و ما می‌دانیم که رفتار قلاب تقریباً ناگزیر از ظاهر آن است. این اتفاق خصوصا هنگامی می‌افتد که زخم‌ها عمیق هستند و در این شرایط افراد گیر قلاب سرزنش یا قضاوت کردن خود یا جذب نگاه تونلی به داستان خود می‌شوند. به طور دقیق‌تر و فنی‌تر، عملکرد قلاب محدود کردن دامنه پاسخ‌ها به یک مجموعه کاهش یافته، انعطاف ناپذیر و غیر عملی است و هرچه تقلا کنند آسیب و زخم و پارگی بیشتر می‌شود.

 

در چنین مواردی، پژوهش‌ها نشان داده که آموزش عشق به خویشتن می‌تواند به تغییر رفتار زیر ظاهر قلاب کمک کند و به شما نشان دهد چگونه مبارزه درونی خود کنار گذاشته و راه آشتی درونی را انتخاب کنید./باشگاه خبرنگاران

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده