ایالت های کلیدی در انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا

به گزارش راهبرد معاصر، ایالت‌های موسوم به غرب میانه آمریکا به داشتن زمستان‌های یخبندان و چشمه‌های زیاد شهره هستند و در 60 سال گذشته پایگاه سیاست‌های مترقی به شمار می‌آمده اند. در طول این مدت این ایالت‌ها تنها یک بار به یک کاندیدای جمهوری خواه رأی داده اند که ریچارد ریگان در سال 1972 بود.

اما روزهای خوش دموکرات‌ها در مینه‌سوتا رفته رفته به شماره افتاد. این ایالت در انتخابات امسال یکی از مراکز اصلی رقابت است. هم ترامپ و هم بایدن درصدد مسافرت به این ایالت در هفته‌های آتی هستند و کمپین‌های آنها نیز به شدت فعال هستند.

ترامپ که در انتخابات 2016 این ایالت را با اختلافی 1.5 درصدی به هیلاری کیلینتون واگذار کرد، مدام ادعا کرده که اگر تنها یک سخنرانی در آنجا داشته باشد حتماً در آنجا نیز پیروز خواهد شد.

کمپین ترامپ نیز این ایالت را خیلی جدی گرفته و به صرافت این افتاده که به لطف پیروزی در این ایالت‌ بتواند شکست در برخی از دیگر ایالت‌ها را جبران کند. «جیسون میلر»، مشاور کمپین ترامپ هفته جاری به خبرنگاران گفت: «با تمام وجود در مینه‌سوتا خواهیم جنگید. ما فکر می‌ کنیم می توانیم در این ایالت پیروز شویم.»

این حالیست که ترامپ در ایالت آریزونا در موضع تدافعی قرار گرفته است. این ایالت آنتی‌تز مینه‌سوتاست و در همه انتخابات گذشته به کاندیداهای جمهوری خواه رأی داده بجز بیل کیلینتون در سال 1996. در این انتخابات اما آریزونا وضعیتی به شدت رقابتی پیدا کرده و بر طبق یافته‌ های وب سایت RealClearPolitics ، بایدن در این ایالت با میانگین 5 درصد پیشتاز است. این دو ایالت تأثیر به‌سزایی بر پیروزی نهایی جو بایدن یا دونالد ترامپ در سوم نوامبر دارند.

تعطیلات آخر هفته گذشته همزمان با روز کارگر، به طور غیررسمی شروع فصل کمپین های انتخاباتی دو طرف به حساب می آمد. هر دو کاندیدا مسافرت ها و تبلیغات خود را آغاز کردند.

بایدن که تا پیش از این به دلیل نگرانی های کرونایی، شدیداً خود را به محل زندگیش دلاوِر محدود کرده به پنسیلوانیا و ویسکانسین سفر کرد و هفته آینده به میشیگان می رود. ترامپ نیز هفته جاری به ویسکانسین، پنسیلوانیا و کارولینای شمالی رفت.

در معنایی کلی تر می توان این انتخابات را به رقابت میان دو دیدگاه درباره آمریکا فرکاست: همانطورکه «رونالد برونشتاین»، روزنامه‌ نگار مجله آتلانتیک می گوید «ائتلاف تحول» در برابر «ائتلاف استمرار»  قرار گرفته است.

حزب دموکرات «ائتلاف تحول» را نمایندگی می‌کند: رأی دهندگان شهری، تحصیل کرده و متنوع از منظر نژادی که با تحولات تکنولوژیک و فرهنگی خوب کنار می آیند، پایگاه اصلی این حزب را تشکیل می دهند. در حالیکه حزب جمهوری خواه نماینده ائتلاف استمرار است: رأی دهندگان روستایی، دارای تحصیلات پایین تر و مسیحیان انجیلی که نگاه مثبتی به تغییر سرشت کشور ندارند دژهای جمهوری خواهان به شمار می آیند.

نکته مهم این است که این دو ائتلاف در چارچوب نظام انتخاباتی خاص آمریکا به رقابت می پردازند که در آن هدف اصلی کسب اکثریت آرای مردمی نیست، بلکه پیروزی نهایی از دستیابی به موفقیت در ایالت های رقابتی برای به دست آوردن اکثریت الکتروکالج ها حاصل می شود.

نمی توان گفت تا کنون این نظام انتخاباتی تنها در راستای منافع یکی از دو حزب بوده است. مواردی که نتایج رأی مردمی با نتیجه انتخاب الکتروکالج متفاوت شده بسیار نادر است. در شرایط کنونی البته ویژگی های این نظام انتخاباتی به نفع جمهوری خواهان است، زیرا با وجود اختلاف نسبتاً زیاد از بایدن آنها را در کوران رقابت نگه داشته است.

پراکندگی آرای دو حزب نیز جالب است هواداران حزب دموکرات عمدتاً در چند ایالت که همیشه دژ آن محسوب می‌ شود مجتمع هستند، مانند کالیفرنیا و نیویورک و لذا گاه چند میلیون رأی آنها در نتیجه کلی بی اثر می ماند. در حالیکه سفید پوستان بدون تحصیلات که پایگاه حزب قرمز به شمار می آیند عمدتا در بسیاری از ایالت ها تقسیم شده اند.

ترامپ در سال 2016 از کیلینتون تقریباً 2.9 میلیون رأی کمتر دشت کرد و البته هیچ یک از کارشناسان سیاسی آمریکا نیز انتظار نداشت او در آرای مردمی کیلینتون را پشت سر بگذارد. امسال نیز همین قاعده پا برجاست. موسسه افکارسنجی Nate Silver برآورد می کند که بایدن تنها در صورتی می تواند از سد ترامپ بگذرد که در مجموع 5 درصد بیشتر از او رأی بیاورد.

از سوی دیگر کارشناسان مدعی هستند که ترامپ برای پیروزی مجدد تنها می تواند روی همان قشری حساب باز کند که 4 سال پیش موجبات پیروزی اش را فراهم کردند. «پیتر هانسون»، مدیر موسسه افکارسنجی گیرنل کالج در این راستا می گوید: «رئیس جمهور نتوانسته مرزهای ائتلافش را جابه جا کند و هواداران او نسبت به کل رأی دهندگان در اقلیت اند. مسیر موفقیت او همانند سال 2016 است؛ پیروزی در کسب آرای الکترال کالج با اختلافی اندک در عین شکست در آرای مردمی.»

به گفته تحلیلگران انتخاباتی نزدیک به یک دو جین از ایالت ها در انتخابات 2020 به حالت رقابتی درآمده اند، اما چند ایالت انگشت شمار در تعیین پیروز انتخابات نقش کلیدی تری دارند.