به گزارش راهبرد معاصر؛ علیرضا فقیهیراد کارشناس مسائل بینالملل با اشاره به ریشه مشترک آشوب و تحریم عنوان کرد: اساسا اغتشاش (و نه اعتراض) که نشات گرفته از شکافهای درونی جامعه و با تحریک عوامل خارجی است، میتواند آمریکا و غرب را به این نتیجه برساند که با استفاده از سلاح تحریمها و افزایش فشار اقتصادی شکافهای میان جامعه و حاکمیت را گسترش دهد تا در نتیجه نظام در اثر فشارهای داخلی و بیرونی تن به تغییر رفتار در حوزههای مورد خواست طرفهای خارجی دهد.
وی اظهار داشت: هرگونه ناآرامی و آشوب در ایران منجر به ارسال پالس ضعف به بیرون خواهد شد و زمینه و مشروعیت برای تحریم و فشار بیشتر را مهیا میکند. برای نمونه در جریان فتنه 88 بود که مقامات آمریکایی اغتشاشات درون ایران را فرصتی برای فشار بیشتر جهت تغییر رفتار جمهوری اسلامی قلمداد کردند و بیسابقهترین تحریمهای تاریخ را علیه ایران به بهانههای حقوق بشری وضع کردند.
* نقش فتنه 88 در اعمال تحریمهای فلجکننده از زبان آمریکاییها
فقیهیراد گفت: اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا در کتاب خاطرات خود با عنوان «سرزمین موعود» خیلی صریح به این موضوع اشاره میکند و مینویسد که «بعد از آنکه تلاشهای ما برای آغاز مذاکره با ایران رد شد، در شرایطی که این کشور وارد چرخه هرج و مرج و سرکوبگری بیشتر میشد، ما راهبردمان را بهسمت دومین گام راهبرد منع اشاعهای خودمان تغییر دادیم؛ یعنی بسیج کردن جامعه بینالمللی برای اعمال تحریمهای اقتصادی سخت و چندجانبهای که میتواند ایران را وادار به حضور در میز مذاکره کند».
کارشناس مسائل بینالملل گفت: هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا نیز در کتاب خود با عنوان «انتخابهای سخت»، فتنه 88 و بهانههای حقوق بشری را عامل همراهی بقیه کشورها در اعمال تحریم میداند و مینویسد، «پس از اعتراضها به نتیجه انتخابات در سال ۸۸، آمریکا توانست کشورهای دیگر را برای اعمال تحریمهای جدید علیه ایران همراه سازد».
وی ادامه داد: جان بولتون مشاور قبلی امنیت ملی کاخ سفید هم خیلی صریح در این باره میگوید «این ناآرامیهای ایران در سال ۸۸ بود که گزینه تحریم ایران را که بیش از دو سال از دستور کار خارج شده بود، مجددا به روی میز برگرداند».
* «قانون تحریمی سیسادا» ثمره اغتشاشات سال 88
فقیهیراد افزود: قطعنامه 1929، قانون تحریمهای ثانویه بانکی ایران موسوم به سیسادا و سپس قانون اختیارات دفاع ملی برای سال 2012 و امثالهم همگی ثمره اغتشاش های سال 88 بود که فتنهگران در آن سالها بهترین ابزار را به آمریکاییها هدیه دادند تا با فشار بیشتر بر تنور شکاف اجتماعی و ناآرامیها بدمند.
کارشناس مسائل بینالملل گفت: جان مک کین سناتور آمریکایی در همان سال پس از تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ در «بنیاد ملی دموکراسی» درباره ضرورت وضع قطعنامه ۱۹۲۹ میگوید، «بالاخره قطعنامه تحریمهای بیشتر علیه ایران به تصویب رسید. ما باید درکنار جنبش سبز بایستیم، لازم است که اهداف آنان را اهداف خود بدانیم. منافع آنان منافع ماست و تلاشهایشان، تلاشهای ما»؛ یا قانون سیسادا که در مقدمه آن یکی از علتهای مهم تصویب این قانون را فتنه 88 بر میشمارد و صریحا مینویسد که «دولت ایران همچنان به نقض جدی، منظم و مداوم حقوق بشر، از جمله سرکوب آزادی بیان و آزادی مذهبی، بازداشت غیرقانونی طولانیمدت، شکنجه و اعدامها ادامه میدهد. چنین موارد نقضی پس از انتخابات ریاستجمهوری جعلی در ایران در ۱۲ ژوئن ۲۰۰۹ (۲۲ خرداد ۱۳۸۸) افزایش یافته است». لذا همانطور که روشن است اغتشاش زمینه تصمیمگیری و اجماعسازی جهت فشار بیشتر با ابزار تحریم را به دشمنان میدهد تا ثمره آن واداشتن ایران به مذاکره و امتیاز دادن به طرف مقابل شود.
* پروژه آشوب-تحریم با هدف عقبنشینی ایران در مذاکرات احیای برجام است
فقیهیراد تاکید کرد: در ماجرای اخیر هم بعد از عدم تمکین جمهوری اسلامی ایران به زیادهخواهیهای طرف آمریکایی در مذاکرات احیای برجام، حال این اغتشاشگران هستند که بستر تحریمهای جدید و اجماعسازی علیه ایران را ایجاد خواهند کرد تا آمریکا با استفاده از این اهرم فشار بتواند در پای میز مذاکره، مطالبات خود را به جمهوری اسلامی تحمیل و امتیازات زیادهخواهانه را وصول کند.
کارشناس مسائل بینالملل گفت: نکته قابل تامل آن است که همان جریانی که در تنور اغتشاش میدمد همان افرادی هستند که خواهان توافق به هرقیمتی هستند، گویا جریانی در داخل نقش پیاده نظام دشمن را دارد تا در یک تقسیم کار اغتشاش-تحریم و سپس مذاکره، جمهوری اسلامی را وادار به عقبنشینی از اصول و مولفههای قدرت خود کنند./ فارس