بازی واشنگتن با اعصاب اوکراینی‌ها

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ هنری کیسینجر، راهبردنویس و نظریه پرداز آمریکایی در تازه ترین کتاب خود با عنوان «رهبری؛ 6 درس راهبرد جهانی» می نویسد: اگر اوکراین به ائتلاف ناتو بپیوندد، مرزهای این بلوک در 500 کیلومتری مسکو قرار می‌گیرد و روسیه را از عمق راهبردی که همیشه به روی آن حساب باز کرده است، محروم می‌کند.

وی این نسخه مکتوب را در حالی ارائه می دهد که پیش‌تر به همراه دیگر افراد مؤثر در حوزه سیاست خارجی آمریکا، گسترش ناتو به شرق را الزام راهبردی تلقی کرده بود و اوکراین را مهم ترین بخش این بازی می دانست. کیسینجر پس از فرسایش نظامی و زمانی به وجود آمده در جنگ اوکراین پیشنهادهای متعددی در زمینه نحوه پایان دادن به جنگ مطرح کرد. 

در این پیشنهادها تأکید شده است اوکراین باید در راستای شکل گیری صلحی پایدار با مسکو از بخشی از خاک خود صرف نظر کند. کیسینجر به صورت مشخص معتقد است باید در ازای به رسمیت شناختن الحاق شبه‌جزیره کریمه به روسیه، مسکو از الحاق ژاپورژیا، خرسون، دونتسک و لوگانسک به روسیه صرف نظر کند. فراتر از آن، اگر اوکراین تعهد (تضمین) دهد که دیگر جزو ائتلاف ناتو نخواهد بود و سیاست بی طرفی را در نظام بین الملل در پیش خواهد گرفت، یکی دیگر از شروط اصلی روس‌ها از عملیات نظامی برآورده خواهد شد.

قدر متیقن پیشنهادهای کیسینجر نابودی اوکراین است. قطعاً کی یف باید جهت شکل گیری آتش بس با روسیه به حداقل‌هایی تن دهد که کیسینجر بر مهم ترین آنها یعنی صرف نظر از عضویت در ناتو و الحاق رسمی شبه‌جزیره کریمه به روسیه تأکید کرده است. در این صورت اوکراین صرفاً به زمین سوخته ای تبدیل خواهد شد که نه تنها به عضویت ناتو و اتحادیه اروپا در نیامده، بلکه قسمتی از خاک خود را نیز باید فدای حفظ و بقای  قسمت‌های دیگر کند.

زلنسکی به خوبی آگاه است ارائه ناقص، محدود و زمان‌بر سامانه موشکی پاتریوت به کی یف قدرت اقدام و حتی بازدارندگی اوکراینی ها را در برابر کاخ کرملین افزایش نخواهد داد

بی دلیل نیست که دیمیتری کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین بی پروا حمایت‌های تسلیحاتی و میدانی غرب از کشورش را در جریان جنگ ناکافی دانسته است. در جریان سفر اخیر ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین به کاخ سفید، مقام‌های آمریکایی مدعی شدند ارائه سامانه موشکی پاتریوت به اوکراین نقطه آشکارساز حمایت مطلق از این کشور جنگ زده به‌شمار می رود. 

زلنسکی به خوبی آگاه است ارائه ناقص، محدود و زمان‌بر سامانه موشکی پاتریوت به کی یف قدرت اقدام و حتی بازدارندگی اوکراینی ها را در برابر کاخ کرملین افزایش نخواهد داد. وی و همراهانش بازی را باخته اند و اکنون نه بر سر حفظ موجودیت سرزمینی کشورشان و نه حتی بر سر عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا، بلکه بر سر بقای حداقلی در کی یف مشغول چانه زنی با حامیانشان در بروکسل و واشنگتن هستند. 

دیگر زلنسکی و کولبا دریافته اند کشورشان بیش از آنکه حکم شریک راهبردی برای غرب داشته باشد، به مهره بازی واشنگتن و اتحادیه اروپا در مواجهه با مسکو تبدیل شده است. هزینه این انتخاب را اوکراین باید تا دهه ها پرداخت کند، حتی اگر در همین لحظه جنگ پایان یابد.