به گزارش راهبرد معاصر؛ رهبری انقلاب روز گذشته در دیدار با دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین تاکید کردند: در آینده نه چندان دور، پیروزی نهایی ملت فلسطین محقق خواهد شد. پیشتر هم گفته بودند پیروزی فلسطین قطعی است.
این پیش بینی ها برای شما جدید نیست. موارد بسیاری در ذهن دارید؛ چند نمونه هم من مرور می کنم.
سردار کوثری نقل می کند: رهبرانقلاب در ماجرای سوریه و در جلسه ای وقتی نگرانی سیدحسن نصرالله را می بینند می فرمایند: نه بشار اسد خواهد رفت و نه سوریه به دست دشمنان خواهد افتاد. وخروج آمریکا از سوریه را پیش بینی کردند.
درباره جنبش های آزادی بخش گفتند این بیداری تا قلب اروپا خواهد رفت.
درباره خاورمیانه فرمودند: خاورمیانه جدید شکل خواهد گرفت. خاورمیانه اسلامی...
درباره وضعیت اقتصادی این روزها هم وقتی نگرانی آقای جنتی را دیدند، گفتند:جای نگرانی نیست. ازین مرحله سربلند عبور می کنیم.
جای دیگری فرمودند که تردید نداریم که آینده مان روشن است.
موارد فراتر ازین چند مورد است. امام نیز ازین پیش بینی ها زیاد داشتند.
سال 43 گفتند سربازان من در گهواره اند.
آنروزها که کسی رفتن شاه را تصور نمی کرد، فرمودند سلسله ابلیس پهلوی در تاریخ دفن می شود.
سقوط شوروی و کمونیست را پیش بینی کردند. حرکت مردم مصر و عاقبت حسنی مبارک و بیداری اسلامی را هم پیش بینی کردند؛ باقی اش را شما فهرست کنید.
با کدام معیار می توان اینطور قطعی آینده را تصویر کرد؟ احتمالا این امیدواری ها را با توجه به تحقق قطعی بسیاری از آنها، صرفا تزریق امیدواری کاذب نمی دانید. اما ماجرا چیست؟ با کدام حجت انقدر محکم از آینده می گویند؟
این پیش بینی ها معطوف به 3 گزاره مفروض و معرفتی است. با این 3 گزاره است که نسبت به آینده امیدوارند. هرچند امیدواری متفاوت از "دیدن" است. "دیدن و مشاهده" ناشی از تعالی نفس است. اما غرض اصلی ما و آنچه به کار من و شما می آید، سِر و اسرار امیدواری است. چرا امید؟
یکم مقدرات زمان است. تحلیلی که از تاریخ وجود دارد. در هر دوره ای از تاریخ یک اراده ویژه و خاص حق در جریان است. مشیت حق را در هر دوره از تاریخ باید درست شناخت و مطابق آن رفتار کرد. اراده ما باید در جریان تحقق بخشیدن به اراده حق قرار گیرد.
انقلاب اسلامی نشان داد که اراده حق در این روزها، تفوق حق بر باطل است. رهبرانقلاب فرمودند این قرن، قرن اسلام است. امام فرمود: این قرن، قرن پیروزی مستضعفین بر مستکبرین است.
دوم شناخت سنت های نصرت بخش الهی است. وقتی اراده حق به جهت مقدرات زمان و در بستر تاریخ فهم شد، سنت های امدادی حضرت حق که تحقق بخش این مشیت است به جریان می افتد. همان سنت و نصرتی که در بدر و احزاب و غیره به مومنین میرسد و تقابل با تمامیت کفر را به نفع اسلام رقم می زند.
سوم حرکت است. وقتی حرکت شکل گرفت و با صبر و مقاومت توامان شد، سنت های الهی برکت این قیام را من حیث لایحتسب مضاعف می کند.
و البته توجه شود که اراده حق تغییر نمی کند. ما نباشیم و کاهلی ورزیم، گروه دیگری پرچمدار حق می شود؛ اما پیروزی قطعی است.