عربستان سعودی در پی ایجاد خلاء قدرت در لبنان/ افق پیش روی تحولات لبنان کجاست؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ اجتماعات لبنان بنظر می رسد که گام به گام این کشور را به سوی یک آنارشیسم سیاسی پیش می برد و نیروهای حاضر در آن، دچار تشتت بسیار شده اند و اصولا مشخص نیست که جریان اعتراضات دست کیست. مسلما نتیجه این اعتراضات تاثیرات بسزایی در نظم منطقه دارد. در همین رابطه مصاحبه ای با حسین الدیرانی، فعال سیاسی لبنانی داشتیم و از او در مورد وضعیت لبنان پرسیدیم.

بنظر شما این اعتراضات تا چه وقت ادامه خواهد داشت؟

پیش بینی این که اعتراضات تا کجا ادامه می یابد سخت است زیرا پیش از این هم ما در لبنان تجربه اعتراضاتی را داشتیم که به براندازی دولت سینیوره انجامید. آن دوره از تحرکات اجتماعی نزدیک 1 سال طول کشید ولی خب به نتیجه هم نرسید چون به طور کلی، سیستم سیاسی لبنان مبتنی بر فرقه گرایی شده است. در این اعتراضات اما رویکرد متفاوتی وجود دارد و به تبع، دستور کار هم فرق می کند. این بار به نظر می رسد عربستان خواهان براندازی دولت الحریری است تا در نتیجه ایجاد یک خلاء قدرت، کشور را صحنه یک جنگ داخلی دیگر کند. ولی روی هم رفته شاید با اصلاحاتی که نخست وزیر حداقل روی کاغذ اعلام کرده، بتوان امیدوار بود که طی هفته های آتی، اعتراضات آرام شود.

بافتار جمعیتی و سیاسی اعتراضات را چگونه می بینید؟

معترضان از طیف های مختلف سیاسی و مذهبی هستند و البته، بسیاری از آن ها جزو هیچ حزب سیاسی نیستند و گرایش به هیچ جریانی ندارند. اعتراضات هم از شمال تا جنوب بوده و مختص منطقه خاصی نیست. شعارهای مختلفی در میان آن ها شنیده می شود ولی بیشتر شعارها چندان واقع بینانه نیستند. مثل شعار "الشعب یرید اسقاط النظام". تحت همین شعار بود که بسیاری از کشورهای عربی ویران شدند. در روزهای اول مردم هوشمندانه خواهان اصلاح بودند و از حکومت می خواستند استانداردهای زندگی بهتر فراهم کند و از وضع هرگونه مالیات بیشتر خودداری کند. ولی بعد تظاهرات تغییر جهت داد و برخی احزاب سیاسی در حکومت خواستند موج سواری کنند و دستورکار مخصوص خود را منتشر کردند. به عقیده من اعتراضات اکنون از سوی سرویس های اطلاعاتی کشورهای دیگر ربوده شده و هر کدام می خواهند بهره خود را ببرند.

افق پیش روی این بحران را چگونه می بینید؟

می توانم بگویم که بحران مهار شده. قدرت های بزرگ هم اکنون در وضعیتی نیستند که بخواهند حکومت را براندازند به جز رژیم سعودی که ثابت کرده اهل گزینه های غیرعاقلانه است.

آیا می توانیم بگوییم یک واگرایی میان جنبش امل و حزب الله ایجاد شده؟ یا بین جریان ملی آزاد با جنبش امل؟

در مورد اول؛ قطعا نه. میان حزب الله و امل وحدت همچنان برقرار است و این وحدت برای حفظ ثبات در لبنان بسیار مهم و حیاتی است. آن ها دوشادوش هم علیه تجاوزگری اسرائیل جنگیده اند و پیروزی تاریخی 2000 را رقم زدند. اما به هر حال این دو، جنبش هایی جدا از هم هستند که دو رهبر متفاوت دارند. دو رهبری که با یکدیگر در تماس مداومند. آخرین ملاقات آن ها یک روز پیش به منظور بحث در رابطه با بحران و یافتن راه حلی برای آن بود. جریان ملی آزاد یا همان عونیست ها هم با امل به رغم دیدگاه های سیاسی متفاوت، همکاری دارند و می کوشند ثبات کشور را حفظ و برای بحران راه حلی پیدا کنند.

آیا امیدی هست که گام های سعد حریری در راستای اصلاح امور، مشکل را حل کند؟

بنظرم معترضان امیدی به وعده های حریری ندارند اما این بار شاید او سخت تر بکوشد تا اصلاحات به سرانجام برسد و گام هایی در جهت اعتمادسازی میان مردم بردارد. واقع بینانه نگاه کنیم، می توانیم دستاوردهای زیادی برای معترضان بیابیم که اصلاحات وعده داده شده، تنها یکی از آن هاست.

به عنوان سوال آخر، لطفا بگویید که بزرگترین شخصیت میان تظاهرات کنندگان کیست؟

هیچ شخصیت شناخته شده ای، بزرگ باشد یا کوچک، در میان معترضان نیست. بسیاری از قدرت های بیرونی به دنبال موج سواری روی این اعتراضات هستند ولی هر چه بیشتر تلاش می کنند، بیشتر ناکام می مانند.