زنگ خطر چالش‌های حقوقی در فوتبال ایران با موج جدید جدایی مربیان و بازیکنان خارجی
به گزارش راهبرد معاصر؛ با جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، زخم چالش‌های حقوقی باشگاه‌های لیگ برتری با بازیکنان خارجی دوباره سر باز کرد.
جدایی ناگهانی اسماعیل کارتال از پرسپولیس، بی‌توجهی ریکاردو آلوز به درخواست باشگاه تراکتور برای حضور در تمرینات و همچنین اختلاف شدید دیدیه اندونگ با مدیران استقلال از جمله نمونه‌های جدید این اتفاقات در فوتبال ایران است که البته تنها مربوط به دیروز و امروز نیست.
طبق مقررات جدید فدراسیون فوتبال هر باشگاه لیگ برتری می‌تواند ۷+۱ بازیکن خارجی جذب کند که البته خرید این بازیکنان مستلزم رعایت برخی ضوابط حقوقی است. آبان ماه سال گذشته در همین رابطه پیش‌نویس سند راهنمای به‌کارگیری بازیکنان پناه‌جو و فاقد تابعیت ایران در نشست مسئولان فدراسیون بررسی شد.
سید عباس موسوی، رئیس کمیته تدوین و تطبیق مقررات در رابطه دستورالعمل تبلغ شده به باشگاه در این موضوع عنوان کرد: بر اساس این راهنما، افرادی که در ایران متولد شده‌اند، پنج سال در کشور زندگی کرده‌اند یا والدین آن‌ها در ایران سکونت دارند، بازیکن خارجی محسوب نمی‌شوند. برخی از منتقدان با تمرکز بر کشور افغانستان، تلاش کردند این دستورالعمل را سیاسی جلوه دهند. در حالی‌که این سند با هدف حفظ عدالت فوتبالی و رعایت الزامات فیفا تهیه شده و محدود به ملیت خاصی نیست. همان‌طور که کشورهای اروپایی نیز در قبال پناه‌جویان اوکراینی ملزم به اجرای این مقررات شده‌اند.
او ادامه داد: فدراسیون، نهادی غیردولتی است و تحت الزامات قانونی فیفا فعالیت می‌کند. هرگونه جذب بازیکن خارجی باید طبق مقررات RSTP، دستورالعمل‌های فیفا و آیین‌نامه‌های داخلی فدراسیون انجام شود. استفاده از بازیکن یا مربی خارجی بدون رعایت شرایط قانونی، مصداق استفاده از فرد غیرمجاز بوده و طبق ماده ۶۱ مقررات انضباطی، تبعات سنگینی برای باشگاه به‌همراه دارد.
طبق قانون هر بازیکن یا مربی خارجی برای فعالیت در ایران باید مجوز کار داشته باشد. در ابتدا معمولا اقامت سه‌ماهه برای آنان صادر می‌شود که با استناد به قراردادشان قابل تمدید است. اگر هم فردی بدون داشتن اقامت یا مجوز کار معتبر قرارداد خود را فسخ کند، باید دید آیا سازمان لیگ در هنگام ثبت قرارداد، مدارک لازم را بررسی کرده است و تصمیم نهایی بر اساس آن اتخاذ می‌شود./خبر ورزشی