ناگفته‌های انتخاباتی اصلاح طلبان

به گزارش راهبرد معاصر، ملت بزرگ ایران درحالی به روز انتخاب نزدیک می‌شود که دشمنان داخلی و خارجی و مجموعه‌ی مستکبرین منتظرند میزان و نحوه تأثیر فشار‌های حداکثری روانی-اقتصادی خود بر ملت را در بستر انتخابات ارزیابی کنند. میزان مشارکت بالای مردم قطعاً دشمن را به عقب خواهد راند و مشارکت پایین آنان را جری خواهد کرد و کاهش مشارکت را محصول فشار روانی و اقتصادی خود خواهند دانست.

بلوغ چهل ساله رأی‌دهندگان ایرانی از یک سو و نگاه دشمنان از سوی دیگر به ما می‌فهماند که انتخابات در ایران صرفاً چرخش نخبگان در درون قدرت نیست. اساس و اصل انتخابات معنای عمیق‌تر و جوهری دارد. انتخابات با امنیت کشور رقم خورده است. به همین دلیل رهبر انقلاب از مخالفان نظام و خود نیز می‌خواهند که برای امنیت کشور رأی دهند. اما مرحله بعد از فهم «چرا رای بدهیم؟» و رفتن پای صندوق رای، «به چه کسی رای بدهیم؟» است.

پشت‌پای کارگزاران به اصلاحات!

چند سالی است مدل ارائه لیست از سوی احزاب برای شرکت در انتخابات در ایران به کار گرفته می‌شود. این مدل علی‌رغم ایراداتی که دارد اما امروزه رایج‌ترین مدل به کارگیری شده توسط جریانات سیاسی برای حضور در انتخابات است.

اصلاح طلبان که پیش از این بنابر بیانیه شورای عالی اصلاح طلبان با استناد به تجربه ناموفق لیست امید و فضاحت عملکرد این لیست در مجلس دهم اعلام کرده بودند در حوزه انتخابیه تهران اقدام به ارائه لیست انتخاباتی برای حضور در انتخابات مجلس یازدهم نخواهند کرد، با تغییر معادلات اقدام به ارائه لیست نمودند.

نکته قابل توجه اینکه اگرچه تا پیش از این اصلاح طلبان اصرار داشتند تعداد کافی داوطلب تایید صلاحیت شده برای بستن لیست انتخاباتی ندارند، اما حالا با دو لیست و یا حتی بیشتر از آن در انتخابات تهران شرکت خواهند کرد.

درحالیکه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان این دوره درمورد اعلام ائتلاف و ارائه فهرست به تصمیم نرسید، چند حزب اصلاح طلب فعالانه در عرصه انتخابات حضور دارند، از جمله حزب کارگزاران سازندگی که فهرست نهایی خود را منتشر کرد.

بالاگرفتن آتش اختلافات در جبهه اصلاحات

در جبهه اصلاح طلب ها نیز خبری از وحدت نیست. شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان در ۱۵ بهمن‌ماه با تشکیل جلسه‌ای کار را به احزاب اصلی این جریان واگذاشت، اما ظاهراً احزاب اصلی اصلاحات نیز نتوانسته‌اند به لیستی واحد برسند و سرانجام تصمیم گرفتند با دو لیست در رقابت انتخاباتی شرکت کنند. هرچند که «احمد شریف»، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان اعلام کرده است لیست اصلی این احزاب تا ۲۷ بهمن اعلام می‌شود، اما کارگزارانی‌‎‌ها نه‌تنها خود را از ائتلاف با سایر احزاب بلکه از جریان اصلاح طلبی جدا کردند و با بیانیه‌ای ضمن نقد ناکارآمدی اصلاح طلبان در مجلس فعلی، لیست انتخاباتی خود را با سرلیستی «مجید انصاری» و چهره هایی، چون «افشین اعلاء» و «پروانه مافی» ارائه کردند. در بیانیه کارگزاران با عنوان «چرا رأی می‌دهیم؟!» آمده است: «ما و دیگر اصلاح‌طلبان باید از رأی‌دهندگان به جبهه اصلاحات به علت تشدید ناامیدی و ناکارآمدی و بی‌برنامگی و عافیت‌طلبی و حتی انحصار‌طلبی در درون جبهه اصلاحات پوزش بخواهیم، اما هرگز از «اصلاح‌طلبی» توبه نمی‌کنیم، حتی اگر مردم در یک دوره به ما رأی ندهند».

واکنش اصلاح طلبان به لیست انتخاباتی کارگزاران

این بیانیه با نقد تند اصلاح طلبان مواجه شد. «محمود صادقی» با شدید‌ترین الفاظی که می‌توانست، نوشت: «بیانیه کارگزاران سازندگی بار دیگر ذات فرصت‌طلبانه اولیگارشی مدعی اصلاح‌طلبی را آشکار کرد.»

«محمدجواد روح»، سردبیر هفته‌نامه صدا و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملی نیز با اعتراض به کارگزارانی‌ها نوشت: «این حزب، از انتخابات مجلس پنجم تاکنون، هرگاه بدون ائتلاف و اتحاد با جناح چپ عمل کرده، شکست خورده است. مهم‌ترین آن‌ها هم، دو شکست سردار سازندگی در ۷۸ و ۸۴ بود. امیدواریم این بار، هوش هیجانی دوستان، درست عمل کرده باشد».

«اکبر منتجبی»، سردبیر ارگان روزنامه‌ای حزب کارگزاران، اما در جواب به روح و دفاع از بیانیه کارگزاران، او را وارونه‌کننده تاریخ خطاب کرد و ناکارآمدی‌های اصلاحات در مجلس فعلی را به رخ او کشید. منتجبی خطاب به روح نوشته است: «بهتر است به جای آنکه سوار موج ناامیدی و دلخوری مردم شوید، برگردید و ببینید در چند سال گذشته چه در مجلس و چه در شهرداری چه کردید؟ آقای عارف، رئیس فراکسیون امید یکی از اعضای هیئت مؤسس حزب مشارکت بود، چرا او و فراکسیون امید که با حمایت آقای خاتمی به مجلس راه یافتند، این چنین منفعل بودند، درحالی که جمع قابل توجهی از اعضای مجلس را همراه داشتند؟ پاسخ صادقانه به این پرسش‌ها و پرسش‌های مشابه و نیز عذرخواهی از مردم، ممکن است – البته ممکن است- درصدی از اعتبار از دست رفته شما را بازگرداند. در غیر این صورت با وارونه جلوه دادن تاریخ هیچ اتفاقی نمی‌افتد».

سرلیستی مجید انصاری، نقطه وصل لیست‌های انتخاباتی اصلاح طلبان

هر چند در ابتدا اصلاح طلبان در خصوص رسیدن به ائتلاف و فهرست واحد به جمع بندی نرسیدند و شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان در آخرین تصمیم خود اعلام کرد که در تهران و سطح ملی فهرست نخواهد داد و ائتلافی صورت نمی گیرد، اما از همان ساعات اولیه چند حزب اصلاح طلب به دنبال نوعی ائتلاف بودند.

هرچند ائتلاف کردن و معرفی فهرست با استفاده از اسم اصلاح طلبان مورد تایید هیچ‌یک از اعضای شورای عالی سیاستگذاری نبود اما احزابی مثل مردم سالاری به دبیرکلی مصطفی کواکبیان، کارگزاران به دبیرکلی غلامحسین کرباسچی، وحدت و همکاری ملی به دبیرکلی محمدرضا راه‌چمنی و چند حزب دیگر اقدام به تهیه فهرست کردند.

البته در فهرست مستقلی که حزب کارگزاران سازندگی ارائه داده تا حد زیادی با فهرست احزاب اصلاح طلب، مشترک است و در هر دو فهرست نام «مجید انصاری» در صدر مشاهده می شود. شاید بتوان گفت مجید انصاری نقطه وصل فهرست احزاب اصلاح طلب و لیست کارگزارانی‌ها برای انتخابات مجلس 98 است. در مورد سوابق مجید انصاری گفته‌ها و ناگفته‌های

زیادی وجود دارد. از نقش وی در فتنه 88 و دیگر موارد. برای اطلاع بیشتر از سوابق مجید انصاری می‌توانید این گزارش را مطالعه نمایید.

آینده ترسناک کشور در صورت پیروزی اصلاح طلبان

مجید انصاری در یکی از اظهارات اخیرش در مورد لیست اصلاح طلبان گفته است :«تشکیل یک اقلیت شجاع بهتر از یک اکثریت بی‌خاصیت است». این اظهارنظر که البته با واکنش منفی تعدادی از نمایندگان لیست امید هم همراه بود، نشان می‌دهد اصلاح طلبان برنامه دارند با تشکیل یک فراکسیون قوی، مجلس آینده را دستخوشِ اثرگذاری جدی قرار دهند و خواسته‌های غیرقانونی و غیرانقلابی اصلاح طلبان را به شکل جدی پیگیری نمایند. از سوی دیگر این احتمال وجود دارد اقلیت اصلاح طلبان مجلس تلاش کنند تا با کارشکنی و جنجال‌آفرینی در مجلس و یا تشدید اختلافات اصولگرایان(مانند آنچه در موضوع لیست‌های متعدد اصولگرایان اتفاق افتاد) از مهره‌ی برجسته‌ای مانند قالیباف، نماینده‌ای ضعیف یعنی چیزی شبیه به محمدرضا عارف بسازند. تضعیف نیروهای نزدیک به جبهه انقلاب در مجلس آینده، می‌تواند زمینه‌ساز فراهم آمدن زمینه‌ی همه‌پرسی یا برپایی مقدمات مذاکره با آمریکا باشد، می‌تواند بودجه‌ی نظامی کشور را در مسیر کاهشی نگه دارد و یا اینکه در نهایت گزینه‌ای مثل روحانی را دوباره بر کشور غالب کند. اتفاقاتی که هیچکدام مطلوب آینده ایران و انقلاب عزیز اسلامی نیست.