معضل وارونگی هوا و ضرورت اجرای برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا-راهبرد معاصر
یادداشت اختصاصی «داریوش گل‌علیزاده»، معاون مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست؛

معضل وارونگی هوا و ضرورت اجرای برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا

در مطالعه‌ای که با کنسرسیوم دانشگاه‌های برتر انجام شده، منابع انتشار آلایندگی دریافت و برای دولت ارسال شده تا با تدوین برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا، این برنامه تامین اعتبار و در قوانین بودجه لحاظ شود. توسعه و نوسازی حمل‌و‌نقل و تعویض خودروهای فرسوده، استفاده از سوخت‌ نیروگاه‌های تجدیدپذیر به ویژه انرژی خورشیدی، بادی و زمین گرمایی به جای سوخت فسیلی، کنترل منابع موجود و ایجاد فناوری سازگار با محیط زیست از بعضی عناوین برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا است.
داریوش گل‌علیزاده؛ معاون مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۱۲ آبان ۱۴۰۰ - 2021 November 03
کد خبر: ۱۰۷۳۷۱

معضل وارونگی هوا و ضرورت اجرای برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا

 

به گزارش راهبرد معاصر؛ آلودگی هوا مساله‌ای است که در دهه گذشته با آن مواجه شده‌ایم. عللی که باعث این آلودگی می‌شوند، هم از منابع متحرک مثل خودروهای سبز یا خودروهای دیزلی که سهم زیادی در انتشار آلاینده‌ها دارند و هم از بین منابع ثابت مثل منازل مسکونی، تجاری، نیروگاه‌ها و یا پتروشیمی‌ها هستند. آلاینده‌های گازی از جمله اکسید گوگرد، نیتروژن و ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون هستند. عمده شاخص آلودگی در دهه اخیر ذرات معلق بوده‌اند که خودروهای دیزلی با تولید گوگرد سهم بالایی در تولید این ذرات دارند.

 

چالش اصلی ما در فصل زمستان و اواسط پاییز آلودگی هوا و انتشار آلاینده‌هایی که اگرچه در تمام فصول منتشر می‌شوند اما در این فصل به دلیل اینکه ظرفیت هوا به گونه‌ای است که وارونگی دما اتفاق نمی‌افتد، به همین دلیل است که شاهد افزایش آلودگی از ذرات معلق به عنوان آلاینده اولیه هستیم.

 

در کلانشهرهایی مثل اهواز، مشهد، اصفهان، اراک و یا تهران میزان آلاینده‌های هوا با افزایش مصرف سوخت افزایش پیدا می‌کند به این صورت که در حالی که باید توده هوا به سمت بالا حرکت کند، یک لایه هوای گرم در منطقه محبوس و عمق این لایه کم و کمتر می‌شود. به مرور زمان وقتی به اواسط روز نزدیک‌تر می‌شویم، انباشت آلایندگی بیشتر می‌شود.

 

عبور و جریان هوا بر اساس ظرفیت تهویه هوایی است که این در کشور ما با وجود اینکه بسیاری از شهرهای صنعتی در مسیر باد قرار می‌گیرند و بیشتر از ظرفیت اکولوژیکی بارگذاری جمعیت و صنعت انجام می‌شود، با مشکل مواجه می‌شود. این مشکلی است که هر سال در این فصول با آن مواجه هستیم. اگرچه تعداد خودروهای فرسوده محدودتر شده اما با گذشت زمان سن خودروها افزایش پیدا می‌‎کند و منابع تولید آلاینده روز به روز بیشتر می‌شوند. آلاینده‌هایی که پیش از این به منواکسید کربن ختم می‌شد اما در حال حاضر این ذرات معلق هستند که باعث آلودگی می‌شوند.

 

در مطالعه‌ای که با کنسرسیوم دانشگاه‌های برتر انجام شده، منابع انتشار آلایندگی دریافت و برای دولت ارسال  شده تا با تدوین برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا، این برنامه تامین اعتبار و در قوانین بودجه لحاظ شود. توسعه و نوسازی حمل و نقل و تعویض خودروهای فرسوده که 97 درصد در تولید آلایندگی نقش دارند، استفاده از سوخت‌ نیروگاه‌های تجدیدپذیر به ویژه انرژی خورشیدی، بادی و زمین گرمایی به جای سوخت فسیلی، کنترل منابع موجود و ایجاد فناوری سازگار با محیط زیست از بعضی عناوین برنامه جامع کاهش آلایندگی هوا است. اگر این برنامه‌ها محقق نشود، به دلیل انرژی تجمعی ناشی از افزایش مصرف انرژی؛ آلودگی هوا قطعا اتفاق خواهد افتاد و روند صعودی به خود خواهد گرفت. امیدواریم با این برنامه نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا ایفا کنیم.

 

استفاده از خودروی شخصی و افزایش میزان ترافیک باعث افزایش 5 برابری آلاینده‌های هوا می‌شود. در کلانشهر تهران سه میلیون موتور سیکلت‌ وجود دارد که 500هزار دستگاه از آن‌ تردد می‌کنند. نزدیک به 87 درصد از این موتور سیکلت‌ها فرسوده هستند و حجم زیادی از آلاینده‌ها را تولید می‌کنند.

 

در فصل تابستان شرایط کمی متفاوت‌تر و البته خطرناک‌تر است. در تابستان آلاینده خطرناک، ازون است که با وجود تابش خورشید باعث ایجاد آلاینده ثانویه می‌شود که بسیار خطرناک و سرطان زاست.

 

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده