وامداری شورای پنجم به کارگزاران، سند خروج نجفی از بهشت

به گزارش "راهبرد معاصر"؛ این روزها گوش پایتخت پر شده از حواشی پیرامون استعفای محمدعلی نجفی شهردار تهران. شهرداری که هنوز عمر تکیه او بر کرسی مدیریت شهری به 8ماه هم نرسیده اما نسخه های پزشک خود را روی میز اعضای شورا قرار داده و گفته به دلیل بیماری عزم خروج از بهشت دارد.

نجفی در حالی استعفای خود را به شورای شهری ها ارائه کرده که پیش از انتخاب او نیز حرف و حدیث ها و اختلاف نظرات پیرامون گزینش و انتخابش بسیار بود. در حالیکه کارگزاران چندان تمایلی برای انتخاب او نداشتند اما اصلاح طلبان حاضر در شورای شهر ردای مدیریت شهر را بر تن نجفی کردند. اعضای شورای شهر با تایید کارگزاران در لیست امید قرار گرفتند و راهی شورا شدند به همین دلیل یارای تقابل با اراده این جریان سیاسی را نداشته و ندارند.

در این شرایط بود که از همان روز اول فشار نامحسوسی از سوی کارگزارانی ها بر سر انتخاب نجفی به عنوان شهردار بر بدنه شورای شهر و شخص نجفی سنگینی کرد تا همین عامل بستری برای بالا رفتن وزن اختلاف نظرات در اردوگاه اصلاح طلبان شود.

کارگزاران که در دهه 60 و 70 بیشترین اختلافات را با اصلاح طلبان داشتند، اینک اردونشین اصلاحات شده اند و البته نه تنها در این عرصه منفعل نبوده اند، بلکه مکانیزم مدیریتی خود را نیز در این اردوگاه به حاضرین دیکته می کنند. به دلیل اینکه انتخاب نجفی گزینه ای نبوده که بتواند مطالبات کارگزاران را پوشش دهد، لذا به شهردار حداقلی برای این جریان سیاسی بدل شد و همین فشارها در نهایت منجر به استعفای نجفی شد.

کرباسچی به عنوان دبیرکل حزب کارگزاران به شکل علنی سخن از تمایل خود از تکیه محسن هاشمی بر کرسی شهرداری تهران به میان می آورد و تاکید می کند: « «با شهرداری و شورای شهری که نصف گرفتاری‌هایشان صرف این شود که اسم خیابانی را عوض کنند که نمی‌شود شهر را اداره کرد. مدیریت کنونی خودش را گرفتار یک سری حاشیه‌های غیرضروری کرده است». استعفای نجفی دامنه اختلافات را در اردوگاه اصلاحات به حداکثر رساند تا انشقاق فکری و ادیشه ای اصلاح طلبان و کارگزاران بار دیگر فرایند رفتاری آن ها با یکدیگر در دهه 60 و 70 را البته در مقیاسی کوچکتر یادآور شود.

اما مرتضی الویری عضو شورای شهر برخلاف کرباسچی معتقدست که اتفاقا نجفی گزینه مناسبی برای شهرداری تهران است. رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران معتقد است: «عملکرد نجفی در شهرداری تهران مثبت بوده است و انتخاب گزینه دیگر به جای نجفی فعلا مطرح نیست. قرار نیست برای شهرداری تهران سرپرستی انتخاب شود و همه اعضای شورای شهر به دنبال آن هستند که نجفی از این تصمیم خود منصرف شود».

اختلافات بین حاضرین در بهشت و عاملین ورود آن ها به شکل بدیهی زمینه اصطکاک فکری و عملیاتی را برای تیم مدیریت شهری فراهم کرده است. در این میان آنچه بدیهی ست چیرگی تیم کارگزاران بر اصلاح طلبان شورای شهر است. چراکه فشارها بر حمایت ها از نجفی چربید و در نهایت به استعفای نجفی ختم شد.

محمد نعیمی پور، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت بخشی از به گوشه رینگ بردن نجفی از سوی کارگزاران اشاره می کند و درباره خروج او از شهرداری گفته است:«اخیراً افراد موثر حزب کارگزاران سازندگی به منزل آقای نجفی رفته و در آنجا بحث‌های مختلفی مطرح شده است. در آنجا هم بزرگان حزب کارگزاران، معتقد بودند که آقای نجفی بایستی کناره‌گیری کند. معتقدم باید محتوای این جلسه برای همه ملت روشن شود، اینکه چرا این حرف زده شده است».

انفعال شورای پنجم در برابر کارگزاران

هر چند اصلاح طلبان شورای شهر از مخالفت خود با استعفای نجفی سخن می گویند، اما به نظر می رسد تصمیم گیرنده نهایی آن ها نیستند. وام داری اعضای شورای شهر به کارگزاران سبب شده تا برش فکری و اندیشه ای آن ها قدرت لازم برای عملیاتی شدن را نداشته باشد. از همین رو استعفای نجفی که خواسته اصلی و بی قید و شرط کارگزارانی هاست محقق خواهد شد.

نکته حائز اهمیت اینکه تشت آرا و اختلاف نظراتی که برشی از آن به بیرون درز کرده دلیل اصلی بر زمین ماندن و تعطیلی پروژه های شهری است. در حالیکه انتظار می رفت شورای پنجم و شهردار منتخب در مسیر طراحی شده و بر مبنای وعده های داده شده به مردم طی الطریق کنند، اما به نظر می رسد اصلی شدن مسائل حاشیه ای و منافع گروهی و حزبی و همچنین، تعهدات عیان و نهان آن ها به تیم کارگزاران، مانع اصلی بر سر راه رسیدگی به وظیفه اصلی مدیریت شهری و خدمت رسانی به شهروندان شده است.