بسته های حمایتی دولت برای اصناف در دوره کرونا

به گزارش راهبرد معاصر؛ با رسمی شدن شیوع ویروس کرونا در کشور بسیاری از واحدهای تولیدی و فعالان اقتصادی بالاجبار دست از کار کشیده یا با کمترین ظرفیت واخراج نیروهای خود مشغول کار هستند، اصناف از کسادی بازار شب عید و چک هایی که پیش از این برای خرید اقلام مورد نیاز عید  کشیده اند گلایه مندند چرا که قادر به پاس کردن و پر کردن بدهکاری های خود نیستند، کرونا علاوه بر اینکه جان های بسیاری گرفته قربانی های زیادی هم در اقتصاد به جای گذاشته که نیازمند حمایت های فوری دولتی هستند. عباس هشی اقتصاددان در گفت و گو با ما به چند سوال پیرامون چگونگی حمایت های دولتی و ضرورت حمایت از اصناف وکسب و کارهای خرد پرداخته است

در وضعیت کنونی بحرانی شیوع کرونا که بسیاری از کسب و کارها تعطیل شده آیا دولتی که از کسری بودجه گلایه مند است میتواند از اصناف و کسب و کارهای کوچک حمایت کند؟

شیوع ویروس کرونا علاوه بر تاثیرات منفی که بر نظام سلامت کشور به جای گذاشته است بسیاری از کسب و کارها را قربانی رکودی کرده که بسیاری از وقوع آن در شب عید غافلگیر شدند. اصناف و بسیاری از مشاغل خرد و  کوچک در تعطیلی به سرمی برند یا با حداقل ترین ظرفیت خود مشغول به کار هستند و دولت نیز غیر از وعده های غیر کاربردی وغیر عملیاتی به عنوان یک بیینده و ناظر محض حضور دارد نه مسوول تامین ورفاه مردم جامعه !

مسلما دولت در اوضاع رکود تورمی که سالهاست دامن گیر اقتصاد کشور شده امکان انجام کمترین حمایتی از اصناف را ندارد چرا که دولت بی توجه به توصیه های مستقیم وغیر مستقیم مقام معظم رهبری و کارشناسان اقتصادی نه تنها در طول سال های گذشته اقدامی در جهت کوچک سازی خود صورت نداد، بلکه با پهن پیکر کردن خود بودجه بزرگتری را بلعید، این انتقاد نه تنها به دولت بلکه بر نمایندگان مجلس نیز وارد است که چرا یکی از مهمترین مسوولیت های خود را که نظارت بر حسن اجرای قانون است درباره کوچک سازی دولت و کاهش هزینه های دولتی به عمل نیاوردند که در وضعیت بحرانی کنونی دولت توانایی حمایت از اصناف و مردم و حتی کادر درمانی که جانشان در معرض خطر است را ندارد؟ دولت یارای حمایت از اصناف را ندارد چرا که بودجه ای برای حمایت از اصناف ونیازمندانی که شب عید از کار و کاسبی افتاده اند ندارد، بنیاد مستضعفین اجاره بهای خود را دو ماه به کسبه بخشید، بسیاری از مالکین شخصی با بخشودگی های اجاره ای به مستاجران خود کمک کردند اما دولت همچنان در حد وعده و شعار عمل کرده وهیچ حمایت مشخصی از اصناف صورت نداده است.

اگر دولت بتواند از اصناف حمایت کند در چه محورهایی حمایت از اصناف و واحدهای تولیدی ضرورت دارد؟

 یکی از مواردی که دولت در شرایط کنونی می تواند با آن از صاحبان کسب و کارهای کوچک حمایت کند تقبل هزینه بیمه کارگران و کارفرمایان است، از سوی دیگر دولت می تواند به کسانی که در ایام شیوع بیماری که خانه نشین شده اند دستمزد بیکاری پرداخت کند، از سوی دیگر بخشودگی مالیاتی نیز یکی از راهکارهایی است که در بحران کنونی می تواند گزینه مناسبی برای کمک به اصناف و فعالان اقتصادی باشد. اگر دولت مایل به بخشودگی مالیاتی نیست می تواند مالیات را قسط بندی و به سال 99 یعنی بعد از بحران کرونا و بازگشت به کار دریافت کند.

در حال حاضر کدامیک از مسوولین باید مسوولیت حمایت از مردم و اصناف متضرر را برعهده بگیرند؟ آیا در این زمینه نیازمند وفاق ملی و همکاری همه سران قوا هستیم؟

قطعا اگر همکاری ملی وهمه سران قوا و نهادهای دولتی و غیر دولتی نباشد ضرر و زیان های بسیاری بر اقتصاد و اعتماد عمومی و کسب وکارهای خرد وارد می شود. خوشبختانه مصوبات سران سه قوه با اختیارات تفویض شده از سوی رهبر انقلاب در حد قانون است ودر مواقع اضطراری نیاز به تصویب مجلس و شورای نگهبان ندارد، لذا انتظار می رود سران سه قوه در هم اندیشی جدیت موضوع رکود و تاثیرات منفی اقتصادی بر کسب و کارها را مورد توجه قرار دهند، اگر سران سه قوه سررسید اقساط و مالیات ها را در طی  حکمی برای فعالان اقتصادی و کسب و کارها چند ماه به تعویق بیاندازند، مثلا سه تا شش ماه قطعا کمک شایان توجهی به کارگران و کارفرمایان کرده اند، اگر سران سه قوه تصمیمات لازم اقتصادی را به موقع اتخاذ نکنند و نوشدارو بعد از مرگ سهراب به کام واحدهای تولیدی ریخته شود احیای بسیاری از تولیدی ها و بازگرداندن بسیاری از کارگران بیکار به محیط کار بسیار سخت و هزینه بر خواهد بود.

غیر از اصناف وکارگرانی که تحت پوشش تامین اجتماعی هستند برخی کارگران روز مزد و برخی خانواده هایی که حقوق رسمی از دولت نمی گیرند نیز تحت فشارهای اقتصادی هستند آیا راهکار حمایتی از این قشر آسیب پذیر جامعه وجود دارد؟

به نکته خوبی اشاره کردید، برخی افراد پیک موتوری هستند، برخی دستفروشند و چشم امیدشان به درآمدهای بازار شب عید بود که با ویروس کرونا وعدم رغبت نشان دادن مردم به خرید بیکار شده و روزگار سختی در پیش رو دارند، در چنین مواقعی وظایف حمایتی دولت ها دو برابر سنگین تر می شود، دولت از این اقشار آسیب پذیر با سوبسید و یارانه حمایت می کند، کسانی که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی نیستند و از این فرصت برای بیمه کردن خود استفاده نکردند و حقوق بگیر به شمار نمی روند هر چه زودتر توسط دولت باید شناسایی شوند، این افراد می توانند تحت پوشش حمایت های  کمیته امداد و بهزیستی قرار بگیرند.

دولت باید برای چنین مواقعی به عنوان ایام بحران برنامه و تدبیر داشته باشد، نمی توان بدون برنامه اقشار آسیب پذیر را به حال خود رها کرد، در شرایطی که فعالان اقتصادی و بنگاه های تولیدی هم دست از کار کشیده و بیکار شده اند بسیاری که روزمزد بوده ونان خانواده خود را اینگونه تامین می کردند در تهیه و تامین حداقل های زندگی در مانده اند.

اما مساله این است که دولتی که با کسری بودجه دست و پنجه نرم می کند وآنقدر خود را پهن پیکر کرده که توانایی تامین بدنه خود را هم  ندارد و چشم امیدش به اخذ مالیات از مردم و طبقه متوسط و پایین جامعه است آیا می تواند کمک حال اقشار آسیب پذیر جامعه باشد؟