چرا کاخ سفید از پلن B می ترسد؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ جو بایدن و همراهانش در کاخ سفید، مشغول ارسال پیام‌های ظاهرا متناقضی در آستانه آغاز دوباره مذاکرات احیای برجام هستند. رابرت مالی، جیک سالیوان، آنتونی بلینکن و دیگر مقامات وزارت خارجه آمریکا به صورت همزمان از دو طرح یا پلان تحت عنوان "احیای توافق هسته ای " و " پلان B " سخن به میان می آورند تا به قول خود، تاکتیک چماق و هویج را در قبال مذاکرات پیش رو پیاده سازی و اجرا کنند. حتی در ملاقاتی که اخیرا میان " یائیر لاپید" و " آنتولنی بلینکن" وزرای امور خارجه رژیم اشغالگر قدس و آمریکا برگزار شد، طرفین تاکید کردند که در اجرای طرح جایگزین احیای برجام یا همان " پلان B" در صورت شکست مذاکرات مصمم هستند.

نکته جالب توجه اینکه مقامات آمریکایی خود نیز دقیقا نمی دانند پلان B  باید چه حدود و ثغوری داشته باشد و ضریب آسیب پذیری آمریکا در پیشبرد هر یک از مراحل این طرح انتزاعی تا چه اندازه ای خواهد بود. حتی در عرصه ذهنی و محاسباتی نیز مقامات آمریکایی به یک "مخرج مشترک تاکتیکی" در ترسیم این طرح جایگزین نرسیده‌اند. جالب توجه اینکه در این طرح جایگزین، "واژگان" ساختار طرح را تحت تاثیر قرار می دهند، نه بالعکس! این در حالیست که مقامات آمریکایی همواره مدعی هستند در عرصه سیاست خارجی آنها، ساختارها بر رفتارها و واژگان غلبه دارند و به آنها وزن و اصالت می دهند! بی دلیل نیست که نظریه ساختارگرایی "کنت والتز" تا این اندازه مورد توجه نئورئالیستهای پرادعا در دولتهای دموکرات و جمهوریخواه آمریکا قرار گرفته است.

واقعیت امر این است جو بایدن خود نیز از چیستی و ماهیت پلان B  ادعایی خود و مقامات آمریکایی چیز زیادی نمی داند! فراتر از آن، رئیس جمهور آمریکا به وضوح می داند که اگر خود را در یک ساختار نامرئی و انتزاعی که حدود و ثغور آن نیز اساسا قابل جمع بندی و اجرا نیستند گرفتار سازد، بازنده این حماقت محض خواهد بود! یکی از دلایل هراس بایدن از روی آوردن به آنچه پلان B  تعبیر می شود، تجربیات سال‌های 2018 تا 2021 ( زمان کنونی) می باشد.

پس از خروج دولت ترامپ از توافق هسته ای، همراهان رئیس جمهور سابق آمریکا از جمله مایک پنس، مایک پمپئوو جان بولتون تاکید کردند که این اقدام، نقطه آشکارساز یک استراتژی کلان و تمام کننده به نام " فشار حداکثری به ایران" محسوب می شود. ابعاد و جزئیات این استراتژی نیز از سوی مقامات دولت قبلی آمریکا مورد محاسبه دقیق قرار گرفته بود تا جایی که آنها "رفتار ایران" را نیز به صورت سلسله وار و با ترتب زمانی مشخص کرده بودند. با این حال در پایان سال 2020 میلادی، ترامپ در حالی کاخ سفید را ترک کرد که بنابر اذعان مقامات آمریکایی، بازنده این نبرد تعیین کننده و پرهزینه با ایران بود. صورت مسئله مشخص است : دولت ترامپ با تمامی قوا و امکانات و با وجود ترسیم یک پازل راهبردی مشخص و چند تکه،نتوانست در مواجهه با ایران به اهداف خود دست پیدا کند. حال تکلیف دموکراتها و بایدن و نسبت آنها با پلان B  ادعایی وزارت خارجه آمریکا مشخص است! دموکراتها نه تنها در صورت استناد به این طرح نمی توانند به نقطه روشنی در تقابل با ایران دست پیدا کنند، بلکه هزینه شکست آنها در این آوردگاه به مراتب از دولتهای قبلی آمریکا نیز بالاتر خواهد بود....