سیره امام حسن عسگری(ع)؛ چراغ راهی برای حاکمان اسلامی

به گزارش راهبرد معاصر؛ امام حسن عسکری در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری مصادف با 23 آبان در شهر مدینه به دنیا آمدند. پدر ایشان امام علی النقی (ع) و مادر گرامی شان حدیث نام داشتند، امام حسن عسکری(ع) با بانو نام نرجس خاتون ازدواج کردند و پدر امام دوازدهم و منجی عالم بشیریت امام زمان (عج) می باشند.

امام حسن عسکری در روز ۸ ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری به شهادت رسیدند و طول دوران عمر نه چندان طولانی خود (کمتر از ۳۰ سال) هر چند همواره در محاصره دشمن بودند اما تلاش های بسیاری برای جامعه اسلامی و نجات امت از گمراهی کردند. شاید یکی از مهمترین وظایف در عصر غیبت تبیین سیره امامان معصوم(ع) و آگاهی جامعه نسبت به پیشوایان دینی آن هم به زبانی ساده و به دور از تکلف باشد. امری که در روزگار شبهات و تزریق و القای انواع و اقسام افکار برای به چالش کشیدن اعتقادات شیعیان، ضرورتی بی بدیل است.

مبارزه با شبهات و فرقه های نوظهور

دوران امام یازدهم، یکی از دوران های سخت و دشواری بود که بی شباهت به روزگار ما نیست در آن دوران افکار و شبهات گوناگون از هر سو «جامعه اسلامی» را تهدید می کرد. امام حسن عسکری(ع) لحظه ای از این مسئله غفلت نکردند و در برابر گروه ها و مکتب های التقاطی و اندیشه های وارداتی و ضد اسلام که از جمله صوفیان، دوگانه پرستان و سایر دگراندیشان، سخت موضع گرفته و با شیوه های خاص خود، کارهای آنها را خنثی و نقش بر آب می کرد. نکته ای که اهمیت دارد اینکه اگر کشتی نجاتی مانند ولایت و امامت برای روشن کردن مسیر سعادت نباشد بی شک انسانها از راه های مختلف خصوصا همین ورود شبهات به دین و ظهور فرقه هایی که این روزها کم نیست به بیراهه رانده می شوند.

امام شناسی در سایه انتظار ظهور

یکی از مهمترین تلاش ها و درس های امام حسن عسکری(ع) که بی شک در روزگار کنونی و عصر غیبت بیش از همه نیاز جامعه بشریت است امام شناسی در سایه انتظار ظهور و شناخت کامل مهدویت و تبیین ابعاد گسترده تمدن مهدویت محسوب می شود.

امام یازدهم شیعیان چنان دستاورد‌های کار فکری، فرهنگی، اعتقادی، علمی و معارفی داشتند و از سیره و عظمت شخصیت برخوردار بودند که دوست و دشمن بدان معترف بودند و حتی خلیفه عباسی که از ترس گسترش علویت و گرویدن مردم به ایشان به سبب سیره و راه و روش امامان معصوم، حضرت را در بند کرده بود بدان معترف بود و حتی در ماجرای دعای باران از ایشان درخواست کمک کرد. بزرگان، اندیمشندان و متفکران عرب هم به ویژه عراقی‌ها توجه ویژه و خاصی به سیره امام حسن عسکری داشتند.

از استخراج گنجینه علوم تا تربیت شاگردان

امام عسکری (ع) علوم را به سمت قرآن هدایت کردند، تفسیر ایشان معروف و مشهور است و آن حضرت جامعه را به سمت و سوی مسائل علمی سوق می‌دادند تا بستری برای استخراج گنجینه عقول انسانی فراهم شود. ارتباط با امام بسیار سخت و دشوار بود اما با همان امکان اندک هم ایشان مباحث قوی علمی و فقهی را از طریق تربیت شاگردان خود گسترش دادند.

چراغی برای راه حاکمان اسلامی

امام حسن عسکری چراغ راهی برای حاکمان جوامع اسلامی محسوب می شوند چرا که همواره نسبت به خدمت به مردم سفارش می کردند. در سیره آن حضرت خدمت به مردم به خوبی تبیین شده است؛ چنانچه عنوان می فرمایند:« کسانی که دارای ایمان قوی و توجه به خداشناسی هستند در خدمت و محبت به مردم کوتاهی نکنند.» و می‌فرمایند: «در امور دنیایی بهترین اعمال دو عمل است، اول ایمان به خداوند و دوم خدمت به مردم.» ایشان این دو رکن را برای زندگی یک انسان مؤمن تعیین می کنند.

به قدری عملکرد امام یازدهم عالمانه، عاقلانه و مبتنی بر سیره پیامبر بود که مردم جزیرة العرب هر وقت می‌خواستند از سیره رسول گرامی اسلام مثل بزنند، امام عسکری را مثل می‌زدند.

از ترویج اخلاق و تربیت وکلای فقهی تا برنامه ریزی برای غیبت

ترویج مسائل اخلاقی، اجتماعی، توحیدی، نبوت، معاد و هرآنچه لازمه یک زندگی مبتنی بر سیره نبوی و علوی و تشریح وظایف امت از طریق ترویج زیارت جامعه کبیره از دیگر تلاش های آن حضرت در جامعه اسلامی برای جلوگیری از نفوذ افکار انحرافی به شمار می رود.

حضرت امام حسن عسکری (ع) کسانی را مامور می‌کردند تا از طرف ایشان احکام مردم را بگویند و مشکلات فقهی مردم را برطرف کنند و نیز به مسائل علمی و اعتقادی و شبهاتی که در امور مختلف دینی مطرح می‌شد پاسخگو باشند.

امام یازدهم برای زمینه سازی غیبت صغری و کبری حضرت امام زمان (عج) برنامه ریزی می‌ کردند. در دوره خفقان؛ نمایندگانی به محضر امام (ع) می‌رسیدند، اطلاعاتی را که از ایشان دریافت می‌کردند در اختیار مردم می‌گذاشتند و این زنجیره وکالت در دوران امام هادی و امام عسکری شکل گرفت؛ یعنی افرادی به عنوان نایب خاص یا نایب عام امام با شرایط و ویژگی‌هایی که داشتند در جامعه حضور می‌یافتند و جوابگوی مسائل مردم بودند. برخی از این شخصیت‌های علمی و عرفانی به حدی از جایگاه بالا برخوردار بودند که وقتی مردم مشکلات خود را با آن‌ها در میان می‌گذاشتند، گویی با خود امام عسکری در میان گذاشته بودند.

در حقیقت هدف از تربیت وکلا از سوی امام یازدهم برای این بود که با آغاز دوران غیبت و زمانی که مردم به امام زمان خود دسترسی ندارند از طریق ولایت فقیه به مشکلات جامعه رسیدگی شود و خللی در جامعه اسلامی و شیعی ایجاد نشود.

امروز ما در جامعه اسلامی ایران با چراغ راه ولایت فقیه در مسیر پیشرفت و توسعه اسلامی گام بر می داریم و در انتظار ظهور امام دوازدهم شیعیان و نجات بشریت از چنگال استکبار بر این امر استواریم.