«بدون قرار قبلی» روایتی واقع‌گرایانه از ژرفای جامعه
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ در دنیای سینمایی که همه کارگردانان و تهیه کنندگان در رویای کسب جوایز بین‌المللی از کَن تا خرس طلائی واسکار و ... و قدم زدن بر روی فرش قرمز دیگران به دنبال تهیه فیلم‌هایی با محتوایی ضددینی یا سیاه‌نمایی‌های چند برابر بیشتر از حد معمول یعنی ژانر فلاکت اجتماعی هستند تا آنچه به ذائقه دشمن خوش است و جامعه ایرانی را سیاه و زشت و عاری از هرگونه هم‌دوستی و دگردوستی نشان دهند، «بدون قرار قبلی» روایت متفاوتی به تصویر می‌کشد. روایتی از ژرفای جامعه از علائق فرهنگ اسلامی، از خانواده ای پاک و با دلبستگی‌های جامعه معمول ایران تا تلنگری باشد برای آنهایی که خود و هنرشان را در مسیر تخریب جامعه ایرانی به حراج گذاشته‌اند.
برخی منتقدان «بدون قرار قبلی» را اثری شریف می‌دانند چرا که برای فرهنگ و تمدن اسلامی - ایرانی ارزش قائل است و به میراث گذشتگان خود، هویت و خاطراتشان احترام می‌گذارد.
تصاویر بکر از حرم مطهر رضوی
«بدون قرار قبلی» که به کارگردانی بهروز شعیبی در جشنواره فجر سال گذشته حائز رتبه شده بود همزمان با میلاد امام مهربانی‌ها اکران عمومی شد و در سینماهای مشهد به شکل نیمه‌بها به شادباش این ولادت به نمایش گذاشته شد تا بار دیگر مبلغ فرهنگ و آداب جامعه اسلامی خصوصا در میلاد سلطان خراسان باشد.
فیلمی که در کنار سیاه‌نمایی‌های بی‌پایه و اساس «عنکبوت مقدس» فیلمی موهوم و خارج از واقعیات اجتماعی ایران اسلامی تصاویری بکر و زیبا از زوایای مختلف حرم مطهر تصویر می‌کند زوایایی که کمتر یا شاید بهتر است بگوییم اصلا دیده نشده است از گوشه‌های زیبای حرم امام رضا(ع) تا دفتر یک خادم عالی رتبه درگاه مقدس رضوی که تاکنون در قاب سینمایی کمتر فیلمی دیده شده است و همین امر به حس زیباشناختی فیلم بیشتر می‌افزاید.
روایتی از خانه پدری در سرزمین آبا و اجدادی
روایتی از بازگشت به خویشتن خویش برای پاسداری از ارزش‌ها و سنت‌ها؛ روایتی که برخلاف آنهایی که می‌خواهند خانه را از بنیان خراب جلوه دهند سرزمین آبا و اجدادی را به شکل یک خانه گرم و امن به تصویر می‌کشد خانه‌ای که هیچگاه آغوشش را از تو نمی‌گیرد همان خانه پدری که همیشه یک نفر با آغوش و سفره باز به انتظارت نشسته تا توی گمشده در دنیای جدید و ترسناک را در آغوش خود بفشارد و پناهی باشد برای تمام بی‌پناهی‌ها و این همان حلقه مفقوده‌ای است که نه تنها سال‌های سال است در ژانر اجتماعی شاهد آن نبوده‌ایم بلکه بر عکس در این قاب جادویی شاهد روایت‌هایی بس سیاه و ناامید کننده بوده‌ایم که ایرانی مسلمان را برای فرار از همه این سیاهی‌ها و مهاجرت تشویق کرده است و آرامش را نه در خانه بلکه در غربت نشان داده‌اند.
قصه‌ای جذاب و پخته از یک ایرانی موفق که آرامش را بیرون از مرزهای این خانه جستجو کرده و حالا در پی میراث پدری برای خاکسپاری پدر به همراه کودکی بیمار به خانه باز می‌گردد خانه‌ای در مشهد و میراثی عجیب! یک قبر صد و اندی ساله آن هم در حرم مطهر رضوی که برای این خانم دکتر که نقشش را پگاه آهنگرانی با تسلط و زیبایی بازی می‌کند به ارث گذاشته شده است که در ابتدا عصبانیت او را به دنبال دارد اما بعد که با ارزش معنوی آن آشنا می‌شود از این میراث کهن خوشنود می‌گردد و این امر به تنهایی سبب می‌شود مخاطب به خوبی با نقش‌ها و صحنه‌های زیبای فیلم ارتباط برقرار کند.
قصه‌ای عامی اما بکر و جذاب
«بدون قرار قبلی» ماجرای پزشکی به نام «یاسمین» است که سی سال پیش بعد از جدایی والدین، همراه مادر مشهدی خود به آلمان مهاجرت کرده است. زنی جوان که بعد از جدایی از همسر خود با پسر خردسالش که «بیماری اوتیسم» دارد زندگی می‌کند و حالا به یکباره از مرگ پدر در ایران مطلع می‌شود و برای عمل به وصیت پدر که حضور در مراسم تدفینش بوده به ایران سفر می‌کند و متوجه می‌شود که پدر که استاد دانشگاه بوده تمام اموال مادی خود را یا وقف کرده و یا به نامادری و برادر ناتنی«یاسمین» سپرده و تنها مالکیت کتاب‌های خود را به همراه یک قطعه قبردر حرم رضوی برای او به ارث گذاشته است. یاسمین در مسیر پرده برداری از راز این میراث متوجه حقایقی از گذشته پدرش و روابط او با خود می‌شود. بسیاری از مخاطبان بر این اعتقادند که قصه فیلم عامی اما بکر و جذاب است.
این اثر مخاطب را با یک خانواده ایرانی پاک و سالم و امن مواجه می‌سازد. خانواده‌ای واقعی که شاید نمونه‌های بسیاری در اطرافمان باشد که برای امنیت و آرامش یکدیگر با وجود مشکلات عدیده اقتصادی تلاششان را می‌کنند و مفهوم اعضای خانواده و جایگاه و احترام به هر یک را به خوبی تصویر می‌کند.
تصویری از کرامات امام
همه اینها در کنار کرامات مخصوص حضرت رضا (ع) و نظر لطفی که به زندگی آدم‌ها و زائران دارد فضای معنوی فیلم را به شکل زیبا و جذابی به نمایش می‌گذارد و در یک قاب، کودکی که اوتیسم دارد به شکل معجزه واری با کودکان دیگر سخن می‌گوید و شاید به نوعی بدون بیان مستقیم این کرامت شمس الشموس را روایت کرده و بدون آنکه خیلی به آن پر و بال ببخشد اجازه می‌دهد مخاطب خود به این نکته برسد و در دل از کشف این مهم خوشنود باشد.
نکته دیگری که بیش از همه فیلم را جذاب نشان می‌دهد تصویر زوایای جدید حرم امام رضا(ع) است که برخی بر این اعتقادند که این نوع نگاه به زوایای زیبای حرم به دلیل آن است که کارگردان خود مشهدی است و در انتخاب تصاویر و لوکیشن‌ها با وسواس و تجربه بوده است و این وسواس جذابیت خاصی به فیلم بخشیده است.
به طور کلی داستان، شخصیت پردازی ها، انتخاب بازیگران و حتی انتخاب تصویرها و مکان هایی از مشهد و حرم مطهر رضوی از جمله ویژگی های قوت این فیلم است. فیلمی آرام، متین و درباره ایران. فیلمی که از نظر مخاطبان با عنوان داوران اصلی موفق، زیبا و تاثیر گذار ارزیابی شده است.