یادداشت اختصاصی بشیر اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی؛
رد پای صهیونیست‌ها در ماجرای اوین
تبیین دشمنی‌های رژیم صهیونیستی در قالب خرابکاری‌هایی که نمونه‌های آن در زیرساخت‌های حساس کشور دیده شد و اینک شاید ردپای آن به آتش‌سوزی زندان اوین برسد، موجب می‌شود افکار عمومی نسبت به تفاوت میان مطالبه گری به‌حق و تخریب و توطئه‌های خارجی آگاه شوند. رژیم صهیونیستی نخستین دشمنی نیست که سیاست زخم زنی را علیه این آب‌وخاک در پیش گرفته است و طبعاً آخرین آن نیز نخواهد بود.
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ شامگاه شنبه رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور با ذوق زدگی خبر وقوع آتش سوزی در زندان اوین را پوشش دادند و امیدوار بودند همزمان با کاهش اغتشاشات در کشور، آتش سوزی موجب شکل‌گیری شورش فراگیر در حوالی زندان شود و جانی تازه به اغتشاشات بدهد.
اما چنانچه مشاهده شد، مطابق خرابکاری‌های چند سال اخیر این حادثه نیز نتوانست انتظار ترتیب دهندگان آن را از نظر وسعت و تأثیرگذاری برآورده کند. با وجود این، می‌توان بروز این حادثه را قطعه کوچکی از پازلی بزرگ برای اهداف درازمدت دشمنان ایران به حساب آورد.
رژیم صهیونیستی در جنگ سرد با ایران خرابکاری را هم به موارد نبرد ترکیبی خود افزوده است و می‌کوشد به طور تدریجی و پیوسته ضرباتی به جمهوری اسلامی وارد کند
برای درک بهتر موضوع باید سیاست اعلامی رژیم صهیونیستی برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران با عنوان «مرگ با هزاران زخم» را یادآوری کرد. پیش تر نفتالی بنت، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در دیدار با جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا رویارویی امروز میان ایران و رژیم صهیونیستی را به هماوردی آمریکا و شوروی در دوران جنگ سرد تشبیه کرده بود.
بنت به زعم خود به بایدن گفت «آمریکا و رژیم صهیونیستی باید ایران را به دلیل نفوذ منطقه‌ای و برنامه هستهای سر جایش بنشانند». هرچند رژیم صهیونیستی همواره درباره ایران لاف تهدید نظامی می‌زند، اما توخالی بودن این‌گونه تهدیدات حتی بر تحلیلگران صهیونیست مسلم است. بنابراین آنها با شبیه سازی شرایط جنگ سرد، به فروپاشی درونی جمهوری اسلامی ایران امید بسته‌اند.
در جریان جنگ سرد، بازدارندگی شوروی باعث شده بود آمریکا هرگز حمله نظامی مستقیم به خاک این کشور انجام ندهد. در آن زمان آمریکا به جای عملیات نظامی، جنگی ترکیبی را پیش گرفت که شامل عملیات روانی و رسانه‌ای، جنگ اقتصادی و تلاش برای کاهش حوزه نفوذ شوروی بود.
اینک رژیم صهیونیستی در جنگ سرد با ایران خرابکاری را هم به موارد نبرد ترکیبی خود افزوده است و می‌کوشد به طور تدریجی و پیوسته ضرباتی به جمهوری اسلامی وارد کند.
در مجموعه تلویزیونی «تهران» که به وسیله صهیونیست‌ها تولید شده، جاسوس زن سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) که به تهران سفر کرده است، مأموریت دارد با هدف ضربه زدن به فعالیت‌های هستهای در زیرساخت‌های برق ایران خرابکاری کند. در فصل دوم این سریال علاوه بر خرابکاری، ترور مقام های بلندپایه نظامی ایران نیز در دستور کارش قرار می‌گیرد.
در عالم واقع، سیاست رژیم صهیونیستی در قبال ایران شباهت زیادی به سناریوی سریال «تهران» دارد؛ آنها در راستای وارد کردن زخم‌های مکرر بر پیکره جمهوری اسلامی ایران، سودای فروپاشی نظام سیاسی و به تبع فروپاشی اجتماعی و تجربه کشور را در سر می‌پرورانند.
در وقایع اخیر رژیم صهیونیستی و عربستان کمترین اظهارنظرها و موضع گیری ها را اتخاذ کردند. آنها که دشمنی و خباثت‌هایشان علیه ملت ایران اثبات شده است، بیم آن داشتند هوشیاری افکار عمومی ایران را در رابطه با تمایل زاید الوصف خود برای بی‌ثبات‌سازی کشور برانگیزند.
خرابکاری، ترور و ایجاد بی‌ثباتی در کشور سه محور اساسی رژیم صهیونیستی در زخم زدن به جمهوری اسلامی ایران است که با حمایت مالی و رسانه‌ای رژیم سعودی تکمیل می‌شود. بی شک کسی منکر بعضی کاستی ها، سوءمدیریت‌ها و ناکارآمدی ساز و کارها در برخی دستگاه‌های اجرایی کشور نیست، اما وقوف بر این نکته بسیار مهم است که تضعیف نظام سیاسی در ایران موجب تضعیف امنیت ملی، منافع ملی و کاهش توان چانه‌زنی در دیپلماسی خواهد شد.
خرابکاری، ترور و ایجاد بی‌ثباتی در کشور سه محور اساسی رژیم صهیونیستی در زخم زدن به جمهوری اسلامی ایران است
تبیین دشمنی‌های رژیم صهیونیستی در قالب خرابکاری‌هایی که نمونه‌های آن در زیرساخت های حساس کشور دیده شد و اینک شاید ردپای آن به آتش سوزی زندان اوین برسد، موجب می‌شود افکار عمومی نسبت به تفاوت میان مطالبه گری به حق و تخریب و توطئه‌های خارجی آگاه شوند. رژیم صهیونیستی نخستین دشمنی نیست که سیاست زخم زنی را علیه این آب و خاک در پیش گرفته است و طبعا آخرین آن نیز نخواهد بود، غافل از این عبارت معروف که «هر زخمی مرا نکشد، قوی‌تر خواهد کرد».