به گزارش راهبرد معاصر ؛رهبر معظم انقلاب اسلامی در حالی آیت‌الله آملی لاریجانی را به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو فقهای شورای نگهبان منصوب کردند که نکات قابل توجهی در اینباره از نظر و ظن نگارنده وجود دارد.
انتصاب آقای آملی لاریجانی در فاصله کوتاهی از وفات آیت الله شاهرودی نشان می‌دهد که رهبری در شرایط فعلی بر سرو سامان گرفتن مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید ویژه‌ای دارند. عمده اصرار رهبری نیز نشان می‌دهد که ایشان چابک‌تر کردن و کارآمدتر کردن این نهاد مهم را در فاصله کوتاهی مدنظر دارند. این در حالیست که ایشان پیش از این نیز برکارآمدتر کردن مجلس خبرگان توصیه‌های کرده بودند که تشکیل هیأت اندیشه ورز در این نهاد تعیین کننده و حساس یکی از خروجی‌های آن بود. می‌توان در اینباره گفت که جدای از اینکه انتخاب بهترین و جامع‌ترین گزینه برای ریاست مجمع تشخیص و انجام موفق مأموریت‌های ویژه این نهاد مدنظر رهبری بوده، این مساله مهم که چه فردی هم توانایی تحول فوری -مدنظر ایشان- در شرایط فعلی را در مجمع نیز داشته است، را نیز نباید مورد غفلت قرار داد. به تعبییر ساده‌تر به نظر می‌رسد رهبری تنها به دنبال یک فرد جامع و مدیر برای اداره جلسات مجمع تشخیص نبوده بلکه علاوه بر آن به دنبال فردی توانمند در متحول کردن ساختار و بهینه‌تر کردن این مجموعه مهم در کشور بودند.
همچنانکه گرچه از برخی کلمات کلیدی در حکم رهبر معم انقلاب این مساله را نیز برداشت کرد که رهبری با توجه به زمان نزدیک شدن نه چندان دور پایان حکم ریاست آیت الله آملی لاریجانی بر قوه قضائیه به سرانجام رساندن و نظم بخشی برخی امور در قوه قضائیه را همچنان مورد تاکید و توجه قرار دادند، ولی ساماندهی ارکان مجمع تشخیص مصلحت در روز‌های آتی را به عنوان اولویت خاص از ایشان مطالبه کردند.
از سوی دیگر تجربه قبلی آیت الله آملی لاریجانی در شورای نگهبان و همچنین ریاست قوه قضائیه عملاً از ایشان یک فرد باتجربه و آشنا و مسلط به امور و مصالح اساسی جمهوری اسلامی ساخته است. ضمن اینکه سوابق علمی برجسته و تسلط ایشان به مبانی و مصالح اسلامی که مورد توجه ویژه رهبر معظم انقلاب نیز است را باید به این مسائل اضافه کرد.
همچنین علاوه بر سیره سیاسی مستقل، فراجناخی و همچنین بر عهده داشتن سال‌ها مسئولیت‌های کلان در نهاد‌ها و مجموعه‌های فراسیاسی حاکمیت، مزیت دیگری است که ریاست بر مجمع تشخیص را برای آیت الله آملی لاریجانی مناسب‌تر می‌کند.
درباره عضویت آقای لاریجانی در شورای نگهبان نیز این نکته نباید غفلت شود که ایشان پیش از این نیز عضو فقهای شورای نگهبان بوده‌اند و به علت ریاست بر قوه قضائیه اجبارا از این مجموعه کنار رفتند. یعنی رهبری از سال‌ها قبل ایشان را فردی مناسب برای عضویت در شورای نگهبان می‌دانستند و عملاً ایشان به خانه اول خود بازگشته‌اند.
درپایان درباره انتصاب آیت الله لاریجانی می‌توان یک نکته ظریف دیگری را نیز اشاره کرد؛ ایشان در حالی چند سال قبل از سوی رهبری به ریاست قوه قضائیه رسیدند که با وجود جامعیت علمی، می‌توان گفت: چهره‌ای جوان در آن مقطع محسوب می‌شدند و اینک نیز در یک شرایط سنی مناسب به ریاست مجمع رسیده‌اند. این تدبیر خودبه نوعی یک نمونه از تربیت نیرو و کادرسازی رهبرمعظم انقلاب برای سطوح عالی مدیریتی در جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.