مقاومت ونزوئلا برابر تهدیدات آمریکا
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ آمریکا از اوایل قرن بیستم، زمانی که نفت ونزوئلا در مقادیر انبوه کشف شد، چشم طمع به آن داشته است. ونزوئلا به کانون توجه شرکت‌های بزرگ انرژی آمریکایی تبدیل شد که برای دهه‌ها ثروت نفتی این کشور را کنترل می‌کردند. با وجود این، دولت ونزوئلا سال ۱۹۷۶ میلادی آن را ملی کرد. از آن زمان، این کشور شاهد رکود اقتصادی قابل توجه و بی‌ثباتی سیاسی بود تا اینکه هوگو چاوز، رئیس جمهور فقید ونزوئلا سال ۱۹۹۸ میلادی به قدرت رسید.
ونزوئلا در دوره چاوز به ایران، روسیه، چین و کوبا، به‌عنوان کشورهای ضد آمریکایی نزدیک‌تر شد. دولت‌های وی تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۳ میلادی سیاست‌های سوسیالیستی چپ‌گرایانه را دنبال کردند .
احتمال تقابل نظامی مستقیم میان دو کشور در حال حاضر به دلایل مختلف بسیار بعید است
نیکولاس مادورو با پیروی از رویکرد سوسیالیستی سلف خود، جانشین چاوز شد. اقتصاد این کشور به دلیل محاصره اقتصادی آمریکا رو به وخامت گذاشت و انزوای کشور عمیق‌تر شد. واشنگتن که از محاصره اقتصادی راضی نبود، اقدام به کودتای نظامی و غیرنظامی علیه مادورو و از سوءقصد علیه دولتش حمایت کرد و تقریباً کارزار نظامی مستقیمی علیه کشور به راه انداخت. با وجود این، تمام تلاش‌هایش به طرز فجیعی شکست خورد.
سال ۲۰۲۰ میلادی وزارت دادگستری آمریکا اتهامات ساختگی علیه مادورو به دلیل قاچاق مواد مخدر، قاچاق دارو به آمریکا و پولشویی مطرح کرد. ژانویه گذشته جو بایدن، رئیس‌جمهور سابق آمریکا پیش از ترک کاخ سفید جایزه‌ای ۱۵ میلیون دلاری برای دستگیری مادورو پیشنهاد کرد.
دولت ترامپ ونزوئلا را به تسهیل ورود میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی به آمریکا متهم کرده و مدعی است، کاراکاس مجرمان و بیماران روانی را برای آسیب رساندن به آنها به آنجا می‌فرستد. همچنین ادعا می‌کند، مادورو از تجارت مرگبار مواد مخدر از مسیر جزایر و آبراه‌های کارائیب یا به‌وسیله قاچاق زمینی از مسیر مکزیک حمایت می‌کند.
پس از بمباران قایقی به‌وسیله دولت آمریکا که به کشته شدن ۱۱ ونزوئلایی بدون ارائه هیچ مدرکی برای اثبات ادعاهای دخالت آنها در قاچاق مواد مخدر منجر شد، مادورو دستور استقرار نیروها در امتداد سواحل و مرزهای کشورش داد، از غیرنظامیان خواست به شبه نظامیان بپیوندند و بر آمادگی خود برای پاسخ به استقرار نیروی دریایی آمریکا تأکید کرد.
احتمال تقابل نظامی مستقیم میان دو کشور در حال حاضر به دلایل مختلف بسیار بعید است که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
- دولت ترامپ متوجه است هرگونه مداخله نظامی در ونزوئلا اشتباه فاحش خواهد بود، زیرا با مقاومت مسلحانه شدید روبرو خواهد شد و در داخل آمریکا منفور خواهد شد، زیرا با موضع اعلام شده اش مبنی بر مداخله نکردن در جنگ‌های زمینی جدید مغایرت دارد.
- چنین درگیری نظامی ای می‌تواند به دخالت طرف‌های بین‌المللی منجر شود که بسیار علاقه‌مند به فرو بردن آمریکا در باتلاق نظامی هستند و مانع از مداخله مستقیم نظامی این کشور در عرصه‌های دیگر می‌شوند.
افشای صحنه‌سازی آمریکا
دولت ونزوئلا نسبت به کارزار گسترده‌ای از اطلاعات نادرست هشدار داد که هدفش توجیه اقدام نظامی احتمالی علیه این کشور است. این موضع پس از آن بود که در شبکه‌های اجتماعی گزارش‌هایی درباره حضور بالگرد آمریکایی در نزدیکی سواحل ونزوئلا منتشر شد.
ولادیمیر پادرینو لوپس، وزیر دفاع ونزوئلا این خبر را صحنه‌سازی توصیف کرد که به‌وسیله جریان‌های افراطی راست‌گرا هدایت می‌شود و هشدار داد، این اقدام می‌تواند مقدمه‌ای برای تحریک و درگیری باشد و آن را با حادثه مشهور خلیج تونکین در سال ۱۹۶۴ میلادی مقایسه کرد؛ حادثه‌ای که بهانه‌ای برای آغاز جنگ ویتنام به‌وسیله آمریکا شد.
کاراکاس اعتقاد دارد، امپریالیسم آمریکا در تلاش است با ساختن بهانه‌های امنیتی و نظامی، افکار عمومی را برای مداخله در امور داخلی ونزوئلا آماده کند. مقام‌های ونزوئلایی تأکید می‌کنند، این رویکرد بخشی از راهبرد بلندمدت واشنگتن برای بی‌ثبات‌کردن دولت نیکلاس مادورو و مهار روندهای استقلال‌طلبانه در آمریکای لاتین است.