
به گزارش راهبرد معاصر؛ این روزها در شبکههای اجتماعی همه به سفر میروند، در هتلهای لاکچری اقامت میکنند و تحت هیچ فشار اقتصادی هم نیستند! در شبکههای اجتماعی قیمت اولویتی ندارد و فقط خواست قلبیست که حرف میزند!
سفرهای لوکس فقط سفر نیستند؛ یک جور «ویترین» است. در شهری مثل تهران که آدمها برای یک اجارهخانه معمولی باید از صدجای زندگیشان بزنند و در اقتصادی که قیمتها هر روز چهرهی تازهای پیدا میکند، دیدن سفرهای چند صدمیلیونی، ناخودآگاه ذهن را قلقلک میدهد: چه کسانی واقعاً توانش را دارند؟
ماجرا پیچیدهتر از پول خرج کردن است. بعضیها آنقدر ثروت دارند که اصلاً نیازی به اعلام چیزی ندارند؛ سفرشان بیصداست و بدون نمایش دادن. اما بخش بزرگتری از مسافران لوکس، کسانیاند که سفر برایشان فقط تعطیلات نیست نوعی اثبات است؛ اینکه در این شلوغی و ناامنی اقتصادی، هنوز میتوانند «اختیار» داشته باشند.
بخش مهمی از این سفرها واکنشی است به فشارهای روانی، اضطراب، خستگی، فرسودگی و رابطههای پُر تنش. گاهی سفر لوکس شبیه پناهگاه است؛ نه برای پُز، بلکه برای فرار موقت. اما وقتی سفر با «نمایش» گره میخورد، هم آنکه نمیتواند سفر کند زیر فشار مقایسه له میشود، هم آنکه سفر میرود درگیر ثبت لحظههایی میشود که اگر برای چند دقیقه گوشی را کنار میگذاشت، شاید واقعاً از آن لذت میبرد./چندثانیه