دانلود روضه شهادت امام جواد (ع) با نوای حاج حسن سازور

دنیا طلبی، حکومت خواهی و کینه ورزی خلیفه جابر عباسی باعث شد تا در آخرین روز از ماه ذی القعده سال۲۲۰، خورشیدی دیگر از آسمان امامت و ولایت به شهادت برسد و این چنین است که این روز‌ها دل‌های مومنین در سوگ شهادت حضرت جواد الائمه امام محمد تقی (ع) به سوی مشهدالرضا و کاظمین پر بکشد.

امروز، شهادت امام نهم و جوانترین امامِ شهیدِ شیعه است. ایشان، همان پیشوایی هستند که با وجود مبارکشان، به شیعه، امید بخشیدند و تاجِ پیشواییِ دین و دنیا را بر سر نهادند.

 

 

امام جواد علیه السلام، امام نهم شیعیان، که تنها فرزند امام رضا (ع) است، در سال ۱۹۵ هجری قمری در شهر «مدینه» به دنیا آمد. برخی تولد آن حضرت را در ۱۰ یا ۱۵ ماه رجب و برخی دیگر نیز آن را ماه مبارک رمضان دانسته‌اند. نام ایشان «محمد» و کنیه «ابوجعفر» و مشهورترین القابشان «تقی» و «جواد» است. مادر امام جواد (ع) «سبیکه» که از خاندان «ماریه قبطیه» همسر رسول خدا (ص) به شمار می‌رفت، از نظر اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به گونه‌ای که امام رضا (ع) از او به عنوان بانویی منزه و پاکدامن و بافضیلت یاد می‌کردند.

کنیه او ابوجعفر ثانی است. او ۱۷ سال امامت کرد و در ۲۵ سالگی به شهادت رسید. در میان امامان شیعه، وی جوان‌ترین امام در هنگام شهادت بوده است.

سنّ کمِ او در هنگام شهادت پدر، سبب شد تا شماری از اصحاب امام رضا (ع)، در امامت او تردید کنند؛ برخی عبدالله بن موسی را امام خواندند و برخی دیگر به واقفیه پیوستند، اما بیشتر آنان امامت محمد بن علی (ع) را پذیرفتند.

ارتباط امام جواد (ع) با شیعیان، بیشتر از طریق وکیلانش و به شکل نامه‌نگاری انجام می‌گرفت. در دوره امامت او فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند. امام جواد (ع) شیعیان را از عقاید آنان آگاه می‌کرد و از نماز خواندن پشت سر آن‌ها نهی و غالیان را لعن می‌نمود.

مناظرات علمی امام جواد (ع) با عالمان فرقه‌های اسلامی در مسائل کلامی، همچون جایگاه شیخین و مسئله‌های فقهی مانند حکم قطع کردن دست دزد و احکام حج، از مناظرات معروف امامان معصوم دانسته شده است.

 

نَسَب، کنیه و لقب‌ها
محمد بن علی بن موسی بن جعفر، امام نهم شیعیان اثناعشری است که به جوادالائمه شهرت دارد. نسب او با شش واسطه به امام علی علیه‌السلام پیشوای اول شیعیان، می‌رسد. پدرش امام رضا (ع)، پیشوای هشتم شیعیان، است. مادر او سَبیکه نوبیه نام داشت.

کُنیه وی ابوجعفر و ابوعلی است. در منابع روایی، از وی با عنوان ابوجعفر ثانی یاد می‌شود تا با ابوجعفر اول (امام باقر (ع)) اشتباه نشود.

از القاب دیگر امام جواد (ع)، «زکی»، «مرتضی»، «قانع»، «رضی»، «مختار»، «متوکل»، «منتخب» و «ترجمان القرآن» است. ملقب شدن آن حضرت به جواد (ع) را به دلیل کثرت بخشش و احسان او دانسته‌اند. ایشان نخستین امام از سه امام شیعیان است که در خردسالی به امامت رسیدند. از این رو، وی در دوران امامت خود با دشواری‌های منحصر به فردی مواجه بود. عهده دار شدن منصب ولایت در خردسالی، دستاویز مغرضانی شد که با جریان امامت در خاندان رسول خدا (ص) مخالف بودند؛ این امر در کنار گسترش جهان اسلام و ورود اعتقادات و باور‌های مذاهب و ادیان دیگر، ترجمه آثار فلاسفه یونان بر پیچیدگی اوضاع می‌افزود. ایشان در ٣٠ ذوالقعده ۲۲۰ هجری در بغداد به شهادت رسیدند و پیکرشان را در کنار جد بزرگوارش، امام موسی بن جعفر (ع) در کاظمین به خاک سپردند.