ترجمه گزارش «انستیتو میدل ایست»؛
عملیات گسترده نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران می تواند منازعات منطقه ای را تشدید ببخشد و شتاب تشکیل یک معماری صلحآمیز امنیتی منطقهای را متوقف کند. این امر تعهد ایالات متحده برای عقب نشینی نیروهای نظامی اش را از منطقه دشوار می سازد.
ترجمه گزارش اندیشکده «شورای آتلانتیک»؛
دولت جو بایدن به دلیل استقرار گسترده نظامی روسیه در مرز اوکراین و همچنین تهدیدهای چین برای تایوان، اکنون بیشتر بر وضعیت امنیتی شکننده در شرق اروپا متمرکز شده است. از سویی آرامش نیروهای نیابتی ایران در سوریه نیز انگیزه اسرائیل برای ایجاد درگیری محدود با ایران را کاهش میدهد. حتی اگر مذاکرات وین شکست بخورد و تنشها همچنان بالا باشد، درگیری نظامی بعید است، زیرا منجر به یک وضعیت باخت - باخت برای همه طرفها میشود.
ترجمه گزارش «نشریه نشنال اینترست»؛
در صورت هرگونه حمله ی نظامی از سوی آمریکا و متحدینش، ایران از راههای متعددی که در اختیار دارد از جمله حملات مستقیم و غیرمستقیم به پرسنل آمریکایی در عراق و حمله راکتی به اسرائیل از طریق حزب الله واکنش نشان خواهد داد. در چنین شرایطی گام های امیدوارکننده در جهت تنش زدایی در منطقه به عقب برمی گردد و احتمال گسترش خصومت ها چند برابر می شود.
ترجمه گزارش اندیشکده «دِ استراتژیست»؛
احیای احتمالی برجام ممکن است برای چشم انداز صلح و درگیری در خاورمیانه بسیار مهم باشد. اگر مذاکرات وین با شکست مواجه شود، واشنگتن گفته است که همه گزینههای دیگر از جمله اقدام نظامی روی میز است. اسرائیل نمیتواند از چنین نتیجهای خشنود نباشد. اسرائیل با احیای برجام مخالف است به این دلیل که توافق یاده شده به هر شکلی لزوماً تلاشهای ایران برای تثبیت این کشور بعنوان یک قدرت هستهای را متوقف نمیکند.
ترجمه گزارش «ریسپانسیبل استیت کرفت»
در حالی که مذاکرات وین تاکنون با پیشرفتهای محدودی همراه بوده، اما درخواست برای اقدام نظامی علیه ایران توسط رژیم صهیونیستی تنها آخرین نمونه از پارادایم شکست خوردهای است که هم ایالات متحده و هم رژیمصهیونیستی به آن اعتقاد دارند: «هرچه فشار را علیه ایران تشدید ببخشیم، تهران مجبور به تسلیم خواهد شد».
ترجمه گزارش موسسه بین المللی «مطالعات استراتژیک»؛
طی یک سال گذشته، ریاض به سمت کاهش تنش با بازیگران منطقهای قدم برداشته است. این کشور توانست اختلافات خود با قطر را در نشست العلا حل کرده و روابط خود را با دیگر رقیب منطقهایاش یعنی ترکیه بازسازی نماید. به نظر میرسد، ریاض هزینههای دنبال کردن یک سیاست خارجی تهاجمی را تشخیص داده و بر این امر واقف است که برنامههای اقتصادی آن در داخل که بر جذب سرمایهگذاری خارجی و اتصال منطقهای متکی است، نیاز به ثبات منطقهای دارد.