حسرت بزرگ فریبا متخصص/‌ای کاش هیچ وقت به تهران نمی‌آمدم

به گزارش راهبرد معاصر، بازیگر «سیب سرخ حوا» از فاطمه معتمدآریا، مهتاب نصیرپور، هدیه تهرانی، سوسن تسلیمی و ... به عنوان بازیگران مورد علاقه‌اش یاد کرد و ادامه داد: همه بازیگران جدید را نمی‌گویم، اما برخی از بازیگرانی که مدت کمی است وارد سینما و تلویزیون شده‌اند متاسفانه دل به کار نمی‌دهند و تنها به دلیل اینکه پیشنهاد‌های زیاد یا چهره مطلوبی دارند سعی زیادی برای ایفای نقش مناسب ندارند و هیچ چیز خاصی پشت بازی‌شان احساس نمی‌کنی. وقتی چشمه‌ای خشک شده باشد تو مدام سطل سطل داخل این چشمه آب بریز اتفاقی نمی‌افتد، حالا هر تعداد کار کنی مهم نیست، چون تو بازیگر نیستی، دیالوگ می‌گویی، چهره داری، رانت داری، اما آنی که لازمه بازیگری است را نداری.

بازیگر فیلم «آباجان» با اشاره به پیشکسوتان و اساتید بازیگری ایران گفت: چرا علی نصیریان، علی نصیریان شده، ما آنقدر کوچکیم که نمی‌توانیم در مورد ایشان صحبت کنیم. اما یادم می‌آید در کار اولم که نقش عروس ایشان را بازی می‌کردم، موقع نهار دیدم که ایشان بیشتر از ۲۰ بار گفتن یک جمله و یک حرکت را تمرین کردند. در سریال شهرزاد هم می‌آمدند و به هیچکس کاری نداشتند. همه تمرکزشان روی کارشان بود. ما فکر می‌کنیم از زمانی که جلوی دوربین می‌رویم باید این تمرکز را داشته باشیم، اما آنچه من از این بزرگان یاد گرفته‌ام این بوده که خیلی قبل از آن باید روی کارت متمرکز باشی. نظم و انضباط هم در بازیگران قدیمی‌تر به صورت جدی‌تری وجود دارد.

بازیگر «زیر سقف دودی» ادامه داد:. همیشه دوست داشتم از کودکی یک ساز یاد بگیرم، اما هیچ‌وقت موقعیت آن پیش نمی‌آمد. کلاس هم ثبت نام می‌کردم، اما یک پروژه جدید پیشنهاد می‌شد و مانع ادامه یادگیریم می‌شد. اگر یک بار دیگر به دنیا بیایم به سمت فراگیری موسیقی می‌روم.

متخصص به بخشی از احساس خود به مادرش اشاره کرد و گفت: من در زندگی شخصیم هیچ وقت نتوانسته‌ام نقش بازی کنم. امروز قبل از اینکه بیایم مادرم غذایش را نمی‌خورد و بعد آمد داخل اتاق گفت شما کی هستید خانم؟ اینجا چکار می‌کنید؟

وی ادامه داد: امروز برای اولین بار در زندگی شخصی نقش بازی کردم و گفتم مگر اینجا مطب دکتر نیست؟ من، چون غذا نمی‌خوردم ضعیف شده‌ام و به دکتر آمدم؛ و بعد این بازی ما یک ساعتی طول کشید. پیش خودم گفتم این همان مادری است که ۵ فرزند خود را بزرگ کرده و ما این همه با او مشورت می‌کردیم. اکنون در این لحظات چرا این‌گونه شده؟ گاهی از من می‌پرسد من مادر تو هستم یا تو مادرمنی؟ لحظه دردناکی است.

گاهی کاری که برایش می‌کنم می‌گوید من شرمنده‌ام حلالم کن. دوست داشتم هیچ کاری در این دنیا نداشتم و همه زندگیم را وقفش می‌کردم. اما با این سختی کار و شرایط زندگی تا جایی که می‌توانم خدمت می‌کنم. اگر روزی ایشان نباشند هیچ‌وقت عذاب وجدان ندارم، چون تا جایی که توانسته‌ام و از من برآمده وظایفم را انجام داده‌ام. در این مسیر همسرم هم همیشه همراهم بوده است.‌

ای کاش هیچ‌وقت به تهران نمی‌آمدم

این بانوی گوینده و بازیگر در ادامه درباره بارزترین خصوصیات شخصیش گفت: آدم ساده‌ای نیستم، اما یک رو هستم. تا زمانی که کسی همراهم باشد صداقت دارم و نامردی نمی‌کنم. اگر هم نباشد راهم را تغییر می‌دهم. من دلم برای آبادان خیلی تنگ می‌شود. بعد از ۴۰ سال آن هم برای داوری تئاتر به این شهر رفتم. بعد از این همه سال هنوز بوی گل نرگس و گل محمدی را که از حیاط خانه برای معلم‌ها می‌چیدم را به یاد دارم و دلتنگ می‌شوم. ۱۷سالگی و دوران قبل از آمدن به تهران را دوست دارم و‌ای کاش هیچ وقت نمی‌آمدم.

این بازیگر اظهار کرد: من به آدم‌هایی که بیشتر از من می‌دانند و کتاب خوانده‌اند حسادت می‌کنم نه به چیز دیگری، با آدم‌ها منصف و صادق بوده‌ام. به هدفم در زندگی رسیده ام و اگر هدفم شهرت بود شاید خیلی چیز‌ها را باید زیر پا می‌گذاشتم که نگذاشتم. اگر بخواهم تغییر کنم باید یاد بگیرم گاهی نه بگویم. هر کسی زندگی خودش را دارد و من باید یاد بگیرم اول خودم را دوست داشته باشم و به خودم اهمیت دهم، هر چند دیر شده، اما شاید بشود کمی تغییرش داد.

بازیگر «پشت دیوار سکوت» بیان کرد: دوست ندارم غذا‌هایی که نمی‌شناسم را بخورم، غذا‌های دریایی را دوست دارم و دستپختم خوب است. کلاه قرمزی را و همه شخصیت‌های این مجموعه را دوست دارم. فیلم زندگیم را با کارگردانی پسرم پوریا خودم بازی می‌کنم./فارس