پسر دلفینی و لوپتو، سرآغاز ساخت پویانمایی های فاخر
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ پویانمایی و ساخت آثار عروسکی در کشورمان سابقه ای طولانی دارد، سابقه ای که به مدرسه موش‌ها در دهه ۶۰ و کلاه قرمزی در دهه ۷۰ به عنوان دو اثر برجسته و ماندگار به‌ویژه در اذهان کودکان گذشته و بزرگسالان دهه کنونی برمی‌گردد. این آثار به‌دلیل اینکه با استقبال بالای مخاطبان کودک، نوجوان و حتی بزرگسال مواجه شد، ساخت سری های بعدی آن نیز ادامه یافت.
پرچمداری تولید آثار فرهنگی
ساخت محصولات پویانمایی و سینمایی کودک در تاریخ سینمای ایران از انقلاب اسلامی تا امروز افت و خیز و فرود و فرازهایی داشته است
هرچند آثار تولیدی کودک و نوجوان در سینمای ایران بعد از انقلاب سابقه طولانی دارد و شامل آثار ماندگاری مانند ماه پیشونی، گلنار و قصه های پاتیل می‌شود، اما موضوع مهم، ساخت آثاری است که به علت ماندگاری و نوع رسانه بودن مانند پویانمایی و آثار عروسکی قابلیت ساخت محصولات فرهنگی مانند عروسک و محصولات جانبی دارد و می‌تواند پرچمدار رشد تولید داخلی و نماینده کالای فرهنگی برای صدور فرهنگ ایرانی و اسلامی باشد.
غفلت از تولید محصولات فرهنگی
آنچه مسلم است، تولیدکنندگان آثار این‌چنینی به‌ویژه مدرسه موش‌ها و کلاه قرمزی با وجود اقبال بسیار بالا میان مخاطب هیچ‌گاه به فکر ساخت محصولات فرهنگی مانند ساخت عروسک های موش‌ها و کلاه قرمزی برای بِرندسازی و تبدیل آثار به یادگارهای ماندگار در فرهنگ جامعه ایرانی و اسلامی نبوده اند و این بخش تا حدود بسیاری در اقتصاد سینما و رسانه مغفول مانده است.
ساخت محصولات پویانمایی و سینمایی کودک در تاریخ سینمای ایران از انقلاب اسلامی تا امروز افت و خیز و فرود و فرازهایی داشته و در مقطعی با بی مهری ها و بی اقبالی در جذب سرمایه گذاران مواجه شده است و سینمای کشور را فاقد آثار فاخر می‌بینیم، اما در مقاطع دیگری تولید آثار فاخر با وجود همه مشکلات انجام و حتی با اقبال عموم چه در داخل و چه در حوزه بین الملل مواجه می‌شود.
از مدرسه موش‌ها تا پسر دلفینی
آثار موفقی همچون پسر دلفینی و لوپتو همچنان کمابیش در برخی سینماهای کشور روی پرده اکران می‌شوند و احتمالاً جزو آثار ماندگار سینما، فرهنگ و اقتصاد سینما خواهند بود، زیرا این آثار علاوه بر موفقیت در عرصه بین الملل، وارد حوزه اقتصاد و تولید محصولات فرهنگی همچون ساخت عروسک های باکیفیت و شایسته کودک ایرانی از شخصیت های پویانمایی شده است.
پیش‌تر ساخت عروسک و محصولات فرهنگی از شخصیت های داستانی پویانمایی داستانی و تلویزیونی شکرستان موفقیت های خوبی کسب کرد و اکنون پسر دلفینی و لوپتو وارد این حوزه شده اند.
بازار داغ محصولات فرهنگی مکمل آثار سینمایی
این دو اثر موفق توانستند علاوه بر رونق بخشیدن به سینمای ایران، در زمینه تولید محصولات فرهنگی جانبی نیز پیشتاز شوند و راهی برابر اقتصاد سینما قرار دهند.
پسر دلفینی و لوپتو به جز موفقیت در جذب مخاطب جوان و نوجوان به سینما، به عنوان کارآفرینی مکمل دست به تولید آثار فرهنگی متناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی زدند، نقش مهمی در اقتصاد کشور داشتند و در زمینه اشاعه فرهنگ ایرانی با محصولات فرهنگی به نسل جوان که همواره مورد تأکید رهبر معظم انقلاب است، نقش تأثیرگذاری ایفا کردند.
پسر دلفینی و لوپتو به جز موفقیت در جذب مخاطب جوان و نوجوان به سینما، به عنوان کارآفرینی مکمل دست به تولید آثار فرهنگی متناسب با فرهنگ ایرانی و اسلامی زدند
باید عنوان کرد، صنایع فرهنگی یکی از راهبردهای اقتصادی فرهنگ و هنر و زمینه ای برای رشد و توسعه با بهره گیری از صنایع دیگر مانند آثار سینمایی است. این راهبرد می تواند با تولید محصولات مکمل در کنار تولیدات هنری در راستای هم افزایی محصولات هنری به توسعه اقتصادی هنر بپردازد و سبب اشاعه فرهنگ به شکلی که مد نظر است، مجبور شود.
یکی از مهم‌ترین محصولات فرهنگی که می تواند علاوه بر تأثیرگذاری عمیق فرهنگی سبب جلوگیری از خروج ارز و رشد تولید اقتصادی شود، نوشت افزار و کتاب است؛ محصولاتی که هر ساله به سبب محبوبیت شخصیت های کارتونی و سینمایی غربی و شرقی ارز بسیاری از کشور خارج می کنند، اما اگر همین وظیفه بر دوش شخصیت‌هایی همچون لوپتو و پسر دلفینی و برنامه هایی مانند شکرستان و دیگر پویانمایی های محبوب بیفتد، می تواند کارهای بزرگی انجام دهد.
آینده روشن پویانمایی های وطنی
محمدامین همدانی، تهیه‌کننده پویانمایی «پسر دلفینی» درباره تولید پویانمایی و آثار عروسکی فاخر در کشورمان به «راهبرد معاصر» گفت: پویانمایی در کشور با کم لطفی های بسیاری مواجه شد و ترجیح داد مسیر بین المللی خود را باز کند، زیرا این صنعت ذاتاً نوعی رسانه بین المللی است و در هر جای دنیا می توان آن را پخش کرد، بدون اینکه کسی متوجه شود کجای دنیا تولید شده است؛ لذا در زمینه گستره بین المللی از فیلم های اکشن و مستند جلوتر است.
وی افزود: به همین دلیل پویانمایی مسیر و بازار خود را در حوزه بین الملل پیدا کرد و با توجه به اینکه تولید آن بسیار گران تمام می‌شود، بازار داخل ظرفیت کافی برای پویانمایی ندارد. با فضای بین المللی ایجاد شده، این صنعت آینده روشنی دارد که بتواند توسعه یابد و اقبال بیشتری از سوی سرمایه گذاران داشته باشد.
تهیه‌کننده پویانمایی «پسر دلفینی» عنوان کرد: موضوعی که وجود دارد، اینکه هر پویانمایی وقتی معروف می‌شود عوامل اصلی و ارزشمند تولید، جذب بازارهای خارجی و از کشور خارج می‌شوند و در آینده با کمبود نیروی انسانی فنی مواجه می‌شویم، البته این موضوع می تواند با رشد و توسعه فروش پویانمایی در حوزه بین الملل و افزایش مبالغ تولید و ساخت محصولات فرهنگی کمک کند نیروهای داخلی بیشتر بتوانند از تولید پویانمایی منتفع شوند.
همدانی گفت: می توان به پویانمایی امیدوار بود و به عنوان ابزار راهبردی برای صدور فرهنگ‌مان به دنیا به آن نگاه کرد، حتی در این زمینه می تواند از سایر گونه های رسانه پیشتاز باشد.
وی در ارزیابی افت و خیزهای پویانمایی ها و تولیدات کودک تولید داخل از مدرسه موش‌ها تا پسر دلفینی تصریح کرد: افت و خیزهای پویانمایی های وطنی به همین دلیل است که در داخل نتوانست تأمین شود و زمانی شاید سرمایه ها کمتر به سمت تولید پویانمایی آمد، اما با باز شدن مسیر بین الملل و محصولات جانبی افق روشنی وجود دارد و می توان در آینده نزدیک شاهد پویانمایی هایی فاخر بود و به آنها افتخار کرد.
تهیه‌کننده پویانمایی «پسر دلفینی» گفت: تولیدات پویانمایی علاوه بر محبوبیت خود اثر و شخصیت های آن می تواند پرچمدار تولیدات فرهنگی و پیشانی فرهنگ ایرانی و اسلامی برای صدور به دنیا باشد.