خطای فاحش مدعیان آزادی ادیان در غرب

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ اعطای مجوز پلیس و دستگاه های امنیتی سوئد به فرد هتاک و اسلام ستیزی که پیش تر نیز اقدام به آتش زدن و هتک حرمت قرآن کریم کرده بود، بار دیگر خشم مسلمانان جهان را برانگیخته است. این اقدام هتاکانه در حالی تکرار می شود که در هفته های گذشته، بسیاری از شهرهای جهان صحنه تظاهرات علیه قرآن سوزی در استکهلم  بوده است.

مقام های سوئدی مدعی هستند حق برگزاری تجمع و گردهمایی در قانون اساسی سوئد تضمین شده است. علاوه بر این، قوانینی که توهین به مقدسات را در سوئد ممنوع در نظر می‌گرفت، از دهه ۱۹۷۰ تاکنون لغو شده است.

شاید سوئدی ها تصور کرده اند در سایه اسلام هراسی نظام مند و وابستگی امنیتی به ناتو، ساختار دولت رفاه بهتر حفظ خواهد شد

بر همگان مسجل است چنین ادعایی نوعی فرافکنی و فرار رو به جلو از سوی کشوری به شمار می رود که به نقطه کانونی تقابل با مسلمانان در اروپا تبدیل شده است. در سال ها و ماه های اخیر اتفاقات قابل تأملی در حوزه اجتماعی، هنجاری و سیاست خارجی سوئد رخ داده است که جملگی با یکدیگر مرتبط هستند:

• تحرکات اسلام هراسانه و قرآن ستیزانه در سوئد از اقدام شخصی به پروژه دولتی-امنیتی تبدیل شده است.
• سوئد با تلاش برای عضویت دائم در ناتو تلاش کرده است به بخشی از منظومه امنیتی ایجاد شده به وسیله دو سوی آتلانتیک در منازعه با مسکو تبدیل شود.
• گروه های نژادپرست و مهاجرستیز به بخشی از جریان قدرت در سوئد تبدیل شده اند.

واقعیت این است، سوئد دیگر نماد جامعه چندفرهنگی نیست و در حال گذار به ساختار جدیدی است؛ در این ساختار، شاهد شکل گیری جامعه ای تک بعدی با نوعی دیکتاتوری غیر اعلام شده اما محسوس خواهیم بود. گره خوردن مستقیم معادلات امنیتی سوئد با آمریکا و اعضای اروپایی ناتو نیز استقلال این کشور را در چینش بسیاری از پازل های امنیتی در حوزه اسکاندیناوی از بین خواهد برد.

به نظر می آید کسانی که مختصات و نقشه راه «سوئد جدید» را ترسیم کرده اند، دچار خبط محاسباتی بسیار خطرناکی شده اند. نقطه ای که سوئدی ها در حال حرکت به سوی آن هستند، نه تنها امنیت این کشور اروپایی را در آینده تضمین نخواهد کرد، بلکه هزینه ها و تبعات تقابل همه جانبه این کشور با جهان اسلام را متوجه کانون های پنهان و آشکار قدرت در استکهلم خواهد کرد.

مجموع این تحولات حتی می تواند اصلی ترین خط قرمز سوئدی ها یعنی «دولت رفاه» و ساختار آن را نیز در آینده تحت تأثیر خود قرار دهد. امنیت و توازن در سیاست خارجی دو پیش شرط تثبیت مؤلفه های رفاهی -امنیتی در کشورهای حوزه اسکاندیناوی به شمار می روند و این قاعده درباره سوئد نیز صادق است.

شاید سوئدی ها تصور کرده اند در سایه اسلام هراسی نظام مند و وابستگی امنیتی به ناتو، ساختار دولت رفاه بهتر حفظ خواهد شد. زمانی که این فرضیه ابطال شود، شاید دیگر برای جبران این خطای شناختی و راهبردی از سوی سوئدی ها وجود نداشته باشد.

اگر استکهلم از مسیر خطرناکی که در پیش گرفته است بازنگردد، به اصلی ترین بازنده بازی خودساخته تبدیل خواهد شد.در این صورت، دیگر حضور سوسیال دموکرات ها یا جریان راست میانه در استکهلم نمی تواند نجات بخش سوئدی ها باشد.