به گزارش راهبرد معاصر ، اولین باری که کمال کامیابی‌نیا دچار دررفتگی شانه شد، برای پرسپولیس بسیار گران تمام شد. سرخ‌ها در غیاب کامیابی نیا (که قریب به ۸۰ روز حاشیه‌نشین شد) حسین ماهینی را در پست غیرتخصصی و بسیار حیاتی هافبک وسط دفاعی به کار گرفتند تا همان منطقه به حفره‌ای تبدیل شود که آبی‌ها با عبور مکرر از آن و شوتزنی از چپ و راست عقب‌ماندگی یک بر صفر در شهرآورد را ابتدا به برتری خیره‌کننده ۳ بر یک و در نهایت به برد ۳ بر ۲ تبدیل کنند. اگرچه آن فصل قهرمانی لیگ برتر با دریایی فاصله به سرخ‌ها رسید، اما برای هواداران به جان آمده آبی‌ها که از دست منصوریان شاکی و نسبت به مسن‌تر‌های استقلال قدری مشکوک و نسبت به جوان‌تر‌های تیم مقداری بی‌اعتماد بودند، این یک برد روحیه‌ساز و فوق العاده باارزش بود زیرا هنوز این باور عجیب وجود دارد که «تمامی دنیا را بباز، اما شهرآورد را ببر» و در آن صورت تمامی خطاهایت بخشوده خواهد شد!
این اتفاق در لیگ شانزدهم روی داد و برای سرخ‌ها یک درس تنبیه‌آمیز شد تا از آن پس تدابیر و آدم‌های مناسب‌تری را برای روز‌های غیبت کامیابی‌نیا بیابند، اما برای خود وی درس عبرت نشد و یک بار دیگر و این مرتبه در لیگ هفدهم و به هنگام کشتی گرفتن در استخر (!) در کنار سایر بازیکنان تیم، کتف رنجور کمال بیرون زد و وبال گردن او شد که این بار به مدت ۷۰ روز با مسابقات وداع گفت و محسن ربیع‌خواه را بیش از پیش مدیون خود ساخت که با گرفتن جای «کمال» کنار احمد نوراللهی- که در راه بازگشت از تراکتورسازی قرار داشت- نیاز‌های پرسپولیس را در قلب خط میانی تأمین کند.
کتف دردناک کامیابی‌نیا البته در ماه‌های بعدی هم یکی دو بار دیگر کار او را کساد و وی را خانه‌نشین کرد، اما قهرمانی‌های پرسپولیس همیشه سرپوشی بود روی این معضل تا اینکه عصر کالدرون رسید...
حالا او کتف خود را جراحی کرده است. پرسپولیس در غیاب او و با وجود داشتن احمد نورالهی ۳ امتیاز در تبریز از دست داد تا کالدرون ارزش‌های این هافبک دفاعی، جنگنده و توپگیر را بیشتر حس کند. البته پرسپولیس، محسن ربیع‌خواه را هنوز هم در اختیار دارد، اما او به اندازه روزگار برانکو مورد تأیید و اعتماد مرد آرژانتینی نیست.