آمریکا در باتلاق غزه/ یانکی‌ها قادر به مقابله با چین هستند؟

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ برای متحدان ایالات متحده در آسیا، تمرکز ناگهانی بر نوار غزه، پیشرفت سیاست های مورد انتظار واشنگتن را در منطقه هند و اقیانوس آرام تهدید می کند.

پس از سال‌ها مشاهده حمایت های واشنگتن از رفتار خشن و جنایت های اسرائیل و شهرک نشینان افراطی اسرائیلی با فلسطینیان، برخی ها دیگر به ایالات متحده برای ایفای نقش میانجیگر منصف در این غائله اعتماد ندارند.

بسیاری تعجب می‌کنند آمریکا واقعاً می‌تواند به اجرای وعده های حمایتی خود متعهد بماند، در حالی که توانشان در خارج از کشور تحلیل می‌رود و از شکاف سیاسی داخلی رنج می‌برند

پس از مدت‌ها انتظار حرکت آرام آمریکا به سمت آسیا که مدت‌ها وعده داده بود، به وسیله عقد قراردادهای امنیتی جدید با فیلیپین و هند، مانور‌های نظامی گسترده و برنامه‌های مشترک با متحدانش برای غلبه بر فناوری چین به واقعیت تبدیل شد. با وجود این، منطقه خاورمیانه که شبیه گرداب است، واشنگتن را دوباره به آنجا بازگرداند.

برای شرکای آمریکا در منطقه هند و اقیانوس آرام که بسیاری از آنها از قبل نگران کندی ایالات متحده در مواجهه با پکن بودند، تمرکز ناگهانی بر غزه با کمک نیروهای پنتاگون، افزایش حجم محموله های تسلیحاتی ارسال شده ایالات متحده به اسرائیل اتلاف وقت به شمار می رود و پیشرفت روند رسیدگی به برخی از مهم ترین چالش های پیش روی آن ها را به تأخیر می اندازد. 

آکیهیسا ناگاشیما، نماینده و مشاور سابق امنیت ملی ژاپن در جریان شرکت در مجمع راهبردی سیدنی استرالیا گفت: آنچه ما را بیش از همه نگران می کند، انحراف منابع نظامی آمریکا از شرق آسیا به اروپا و خاورمیانه است. امیدواریم این درگیری ها در اسرع وقت به طور کامل پایان یابد.

به گفته فرماندهان نظامی آمریکا، هیچ تجهیزات نظامی از منطقه هند و اقیانوس آرام خارج نشده است. دو مقام ارشد دولتی، لوید آستین وزیر دفاع و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا هفته گذشته به متحدانشان در قاره آسیا پیام های اطمینان آمیز دادند و قرار شد سفرهایی به هند، ژاپن، کره جنوبی و اندونزی داشته باشند.

بی تردید در این سفرها دو وزیر آمریکایی دیدگاه‌های متعددی را درباره وضعیت غزه خواهند شنید؛ هند از اسرائیل بیشتر حمایت می‌کند، ژاپن به دنبال رویکردی متعادل‌تر است و اندونزی که مهد بزرگ‌ترین جمعیت مسلمان جهان است، از کشتار هزاران غیرنظامی در غزه در نتیجه حملات اسرائیل خشمگین هستند.

با وجود اختلافی که این کشورها در مواضع خود دارند، همه آنها متحیرند چگونه آمریکا می تواند دخالت خود را در جنگی در نقطه ای دیگر همچون اوکراین با نیازهای متحدانش در منطقه هند و اقیانوس آرام منطبق کند. بسیاری تعجب می‌کنند آمریکا واقعاً می‌تواند به اجرای وعده های حمایتی خود متعهد بماند، در حالی که توانشان در خارج از کشور تحلیل می‌رود و از شکاف سیاسی داخلی رنج می‌برند.

تأمین تسلیحات منبع نگرانی مشترک متحدان واشنگتن است، زیرا صنایع دفاعی ایالات متحده از کمبود مهمات عرضه شده به اوکراین و اسرائیل ازجمله گلوله های توپ 155 میلی متری رنج می برد. مهمات و سامانه‌های پیشرفته هدایت‌شونده ایالات متحده نیز برای استفاده در هر دو درگیری فرستاده می‌شوند، آن هم زمانی که شرکای ایالات متحده در اقیانوس های هند و آرام منتظر دریافت محموله‌های تسلیحاتی شان هستند.

اندرو نین-دزو یانگ، وزیر دفاع سابق تایوان گفت: موضوع تنها محدود به دریافت تسلیحات و سامانه ها نیست، بلکه نیروها نیازمند آموزش برای کار با آن ها هستند. آنچه بیش از همه ما را نگران می کند، این است ایالات متحده در حال از دست دادن توانایی های خود برای جلوگیری از هرگونه اقدام احتمالی چین است.

به گفته فرمانده نیروهای ایالات متحده در منطقه هند و اقیانوس آرام، چین به دنبال اخراج ایالات متحده از منطقه است

دو هفته پس از حمله جنبش حماس به اسرائیل در هفتم اکتبر، یک فروند کشتی گارد ساحلی چین و یک فروند ناو نیروی دریایی این کشور در دریای چین جنوبی که پکن آن را متعلق به خود می داند، در مأموریت کشتی های فیلیپینی اخلال ایجاد کردند. این حادثه پس از بیش از 20 سال تردد در منطقه مورد مناقشه، یکی از جنجال برانگیزترین رویارویی‌های دو کشور به شمار می‌رود.

چند روز بعد، یک جنگنده چینی در مانور شبانه بر فراز دریای چین جنوبی به فاصله 10 فوتی یک فروند بمب افکن B-52 آمریکا رسید و تقریباً نزدیک برخورد بودند؛ چه اینکه ارتش ایالات متحده آن را «نمونه خطرناک خشونت و رفتار عملیاتی پرخطر» توصیف کرد.

به گفته فرمانده نیروهای ایالات متحده در منطقه هند و اقیانوس آرام، چین به دنبال اخراج ایالات متحده از منطقه است. مقام های پنتاگون تأکید کردند، چین به آنچه می‌خواهد دست نخواهد یافت.

درباره کسانی که به تعهد آمریکا به متحدانش شک دارند باید گفت، نوسانات شدید در منافع واشنگتن بخشی از بافت تاریخی آن و ویتنام بارزترین نمونه این موضوع است. جورج دبلیو بوش در رقابت های انتخاباتی خود در سال 2000 گفته بود، وقتی رئیس جمهور شود، چین از حمایت ها واشنگتن مطمئن خواهد شد و به هدف واشنگتن از حضور در سراسر قاره آسیا پی خواهد برد.

یک ماه پس از حملات 11 سپتامبر 2001، وی برای دیدار با جیانگ زمین، رئیس جمهور وقت چین به پکن رفت. بوش در تلاش برای وارد نشدن به ادعاهای گذشته خود، آن هم در حالی که چین به غول در حال ظهور و رقیبی راهبردی تبدیل شده بود، بر اهمیت روابط تجاری میان دو کشور و لزوم «مبارزه با تروریسم» تأکید کرد.

هند هنوز تأثیر این تغییر لحن گفتار را به خاطر می‌آورد که نشان‌دهنده نزدیکی ایالات متحده با پاکستان، رقیب اصلی دهلی نو در جنگ افغانستان بود. با توجه به اینکه شی جین پینگ، رئیس جمهور کنونی چین انتظار می رود در نشست سانفرانسیسکو با جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا ملاقات کند، برخی مفسران هندی از این موضوع در تعجب هستند که آیا واشنگتن بار دیگر به خاورمیانه باز خواهد گشت؟

در زمینه برخی کشورهای آسیایی، درگیری مجدد بر سر موضوع فلسطین به باورهای قدیمی دامن زده است که ایالات متحده را دشمن اسلام یا دست کم سوگیری شدید نسبت به اسرائیل می دانند. پس از سال‌ها مشاهده حمایت های واشنگتن از رفتار خشن و جنایت های اسرائیل و شهرک نشینان افراطی اسرائیلی با فلسطینیان، برخی ها دیگر به ایالات متحده برای ایفای نقش میانجیگر منصف در این غائله اعتماد ندارند.

انتظار می رود وزیر دفاع آمریکا با توجه به توصیه هایش به ارتش اسرائیل در زمینه جلوگیری از قتل عام غیرنظامیان در غزه، پس از ورود به اندونزی با سیل جمعیت خشمگین، اگر نگوییم اعتراضات ضد آمریکایی، مواجه شود.

چاتگ جا یان، دانشیار دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ملی سنگاپور گفت: مسخره است که آمریکایی ها از اسرائیل می خواهند خویشتن داری کنند. دولت بایدن با هجمه دشواری مواجه است و باید مسئولیت سیاست های اشتباه گذشته آمریکا را بپذیرد.

وی افزود: تلاش های بلینکن برای دیدار با حکام عرب و تلاش برای توقف جنگ با هدف ارائه کمک های بشردوستانه در راستای تلاش واشنگتن برای تغییر دیدگاه ها نسبت به ایالات متحده در حمایت از اسرائیل، صرف نظر از اقداماتی است که انجام می دهد.  

ژاپن و دیگر شرکای آمریکا در آسیا جنگ غزه را تهدیدی برای مختل کردن عرضه نفت و حفظ امنیت منطقه ای می دانند. به نظر آنها هرچه جنگ زودتر پایان یابد، جهان سریع تر خواهد توانست به آنچه که واشنگتن مهم ترین چالش خود می داند، یعنی بازدارندگی و رقابت با چین در جهانی به هم پیوسته برسد.