نقش رسانه‌ها در نابودی رژیم صهیونیستی

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ در گزارش روز چهارشنبه روزنامه آمریکایی پولیتیکو درباره توافق آتش بس میان حماس و رژیم صهیونیستی نکته قابل توجهی وجود دارد. 

در این گزارش آمده است: دولت آمریکا نگرانی هایی در زمینه عواقب ناخواسته آتش بس دارد، زیرا این امکان را به روزنامه نگاران می دهد دسترسی آزادانه به ساکنان غزه داشته باشند و این موضوع برای آن‌ها مهلت و فرصتی برای برجسته کردن بیشتر ویرانی آنجا و معطوف کردن افکار عمومی علیه رژیم صهیونیستی است. 

این چند عبارت به‌شدت نشان می‌دهد چرا رژیم صهیونیستی به عمد خبرنگاران را در غزه و لبنان هدف قرار می‌دهد که آخرین آن‌ها شهدای شبکه المیادین بودند. رژیم صهیونیستی نسبت به پایگاه اجتماعی خبرنگاران و اهمیت رسانه ها و نقش آن در تداوم تبلیغات ضد صهیونیستی آگاه است. همچنین به‌شدت نگران نقش رسانه ها در افشای دروغ بودن تبلیغات سیاسی-رسانه ای و نسل‌کشی تل‌آویو در غزه هستند.

رژیم صهیونیستی نسبت به پایگاه اجتماعی خبرنگاران و اهمیت رسانه ها و نقش آن در تداوم تبلیغات ضد صهیونیستی آگاه است

نقش رسانه ها در شکل‌گیری صهیونیسم

تئودور هرتزل، روزنامه نگار اتریشی-صهیونیست بود که نخستین کنگره صهیونیستی را در بازل سوئیس در اوت 1897 میلادی سازماندهی کرد. با تلاش وی هفته نامه ای برای جنبش صهیونیستی «دی والت» تأسیس شد. هرتزل در سرمقاله نخستین شماره مجله در 3 ژوئن 1897 میلادی نوشت: این نشریه باید به سپر محافظ یهودیان و سلاحی در برابر دشمنانش تبدیل شود.

هرتزل به دلیل توانایی رسانه ای خود توانست جوامع یهودی را از چندین کشور برای برگزاری نخستین کنفرانس صهیونیستی گرد هم آورد و هدفش را تشویق صهیونیست‌ها به تأسیس کشوری برای یهودیان فلسطین عنوان کرد. 

مهاجرت یهودیان به فلسطین، سازماندهی و پیوند آنها با جنبش صهیونیستی، تلاش برای کسب مشروعیت بین المللی برای این رژیم، تشکیل آژانس صهیونیستی برای جمع آوری کمک های مالی و تشکیل سازمان صهیونیستی به رهبری شخص هرتزل ازجمله اقدامات در این راستا بود.

جنبش صهیونیسم با درک نقش و نفوذ رسانه ها، برای جلب نظر افکار عمومی صهیونیست‌ها و جوامع بین المللی به اهداف خود هزینه هایی صرف تأسیس مؤسسات رسانه ای برای ترویج اندیشه صهیونیسم و ایستگاه های رادیویی و روزنامه های عبری زبان تأسیس کرد که این روند تا امروز ادامه دارد. 

گرچه رسانه‌های صهیونیستی بخشی از نبردها را علیه فلسطینیان و اعراب انجام می‌دهند و چیزی منتشر نمی‌کنند که به امنیت داخلی این رژیم آسیب بزند، اما در چارچوب داخلی توانسته است کنترل کننده عملکرد سیاسی و آشکارساز کنش‌های فساد گونه آن باشد. اوج این موضوع را می‌توان در تلاش برای مهار پیامدهای داخلی و سیاسی افشای پرونده‌های فساد بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی دریافت. 

نتانیاهو مانند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از رسانه ها و ارتباطات مدرن برای حمایت از برنامه‌هایش، مبارزه و حمله به مخالفانش و حمایت از دستور کار جناح راست رژیم صهیونیستی استفاده کرد. صهیونیست‌ها (به ویژه جناح راست) از این ابزارها برای گسترش نفرت و تحریک خشونت علیه اعراب در وهله نخست و علیه مخالفان رژیم صهیونیستی در وهله بعد استفاده کردند.

نتانیاهو مانند رئیس‌جمهور آمریکا از رسانه ها برای حمایت از برنامه‌هایش، مبارزه و حمله به مخالفانش و حمایت از دستور کار جناح راست رژیم صهیونیستی استفاده کرد

نقش رسانه ها در افشای حقایق رژیم صهیونیستی

از سال 2016 میلادی مفهوم جدیدی در غرب گسترش یافته است که «پسا حقیقت» نامیده می شود. فرهنگ لغت آکسفورد این عبارت را به عنوان مفهومی تعریف می‌کند که به زمینه یا توصیف شرایطی دلالت دارد که در آن حقایق عینی در شکل‌دهی افکار عمومی کمتر از بار احساسی و باورهای شخصی تأثیر می‌گذارند.

جنگ غزه حجم عظیمی از جعل‌ها، ادعاها و دروغها را به‌ویژه در گفتمان صهیونیستی که تلاش می‌کند داستان‌های بی‌اساسی تبلیغ کند، آشکار کرد. صهیونیست‌ها پس از افشای حقایق به‌وسیله فعالان رسانه‌های اجتماعی و مردان و زنان حرفه‌ای رسانه‌های متعهد، مجبور شدند به دروغهای خود در میدان نبرد اعتراف کند و بر گزارش‌ها، اخبار و تصاویر مخابره شده به جهان صحه بگذارند. 

تصاویر و اخبار مخابره شده از میدان نبرد غزه سند محکومیت رژیم صهیونیستی و افشای کذب بودن ادعای «دفاع از خود» است. همچنین انحصار رسانه‌ای غرب و رژیم صهیونیستی در تولید روایت اول و جذب افکار عمومی جهان شکسته شد.

انتشار بی‌پرده واقعیت‌های میدانی باعث شد ماشین کشتار رژیم صهیونیستی به ترور روزنامه نگاران روی آورد تا شاهدان عینی فجایع و نسل کشی را بکشد تا دیگران را بترساند و بگوید بهای حقیقت بسیار گران است. 

سؤال بزرگ این است: چه کسانی همچنان قادر به انتقال حقیقت و پایبندی به تعهدات رسانه‌ای هستند؟ پاسخ به این سؤال همان معیار واقعی روزنامه نگاری مقاومت است.