به گزارش راهبرد معاصر؛ فتحالله بیات, رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با اشاره به اهمیت ساماندهی بحث شرکتهای نیروی انسانی گفت: نیروی انسانی و کارگر؛ چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی، باید قرارداد مستقیم با کارفرما داشته باشد. چرا پیمانکار باید در یک شرکت خیمه بزند و با کارفرما هماهنگ کند و بخشی از درآمد کارگر را تصاحب کند و مطالبات کارگر، معوق بماند؟
وی ادامه داد: به نظر میرسد دلیل اصلی این بوده که در همه این سالها، کارفرمایان برای فرار از پرداخت دیون کارگر، میدان را به شرکتهای پیمانکاری سپردهاند و پس از آن هم، هیچ توجهی به تضییع حق کارگران ندارند، با وجود آنکه مصادیق سوءاستفاده پیمانکاران از حق کارگران، فراوان است و بسیاری از پیمانکاران با روابط مشکوک در مناقصهها برنده میشوند.
بیات با بیان اینکه امروز هیچ یک از کارگران کشور، امنیت شغلی ندارند چون بیش از 96 درصد جامعه 15 میلیونی کارگران کشور، با قرارداد موقت مشغول کار هستند گفت: بخشی از کارگران قرارداد 89 روزه، قرارداد یک ماهه و سه ماهه و 6 ماهه و حتی با قراردادهای سفید امضا و سفتهگذاری و تعهدسپاری بابت اینکه هیچ مطالبه و معوقهای از کارفرما ندارند مشغول به کارند.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه بیش از 96 درصد قراردادهای شغلی ناایمن هستند گفت:این نوع قراردادها به معیشت و کارگاههای ناایمن منجر میشود. از سال 1379، ما همینها را فریاد زدیم اما متاسفانه تا امروز نه دولتها و نه نمایندگان مجلس، صدای کارگر را نشنیدهاند.
وی با بیان اینکه بارها از ادارات درخواست کردهایم که بازرسی بر کارگاهها و نحوه عقد قراردادها را تشدید کنند ادامه داد: هر بار در جواب ما میگویند، نیروی کافی برای افزایش بازرسی نداریم و هزینه بازرسی برایمان سنگین است. علاوه بر این، بازرس، زمانی میتواند بر فعالیت یک کارگاه و نحوه عقد یک قرارداد شغلی نظارت داشته باشد که کارگاه و بنگاه اقتصادی، ثبت شده و دارای تابلو و نشان باشد، در حالی که امروز تعداد بسیار زیادی از کارگاهها و بنگاههای اقتصادی، هیچ تابلو و نمادی ندارند و ما امروز میدانیم که علاوه بر جمعیت کارگران دارای قرارداد موقت که بیش از 15 میلیون نفرند و برای شان حق بیمه ولو به شکل ناقص و مخدوش پرداخت میشود، بیش از 5 میلیون کارگر در کارگاه های زیر پلهای و زیرزمینی و پنهان از هرگونه نظارت کار میکنند و این کارگران، هیچ گونه مزایای شغلی و صنفی جز دستمزد روزانه یا هفتگی دریافت نمیکنند.
بیات افزود: برای کارگران زیرزمینی حتی بیمه هم پرداخت نمیشود و بنابراین، برای سازمان تامین اجتماعی وجود خارجی ندارند. بیشترین تضییع حق کارگران در مراکزی همچون تولیدیهای پوشاک و آرایشگاهها و مطبهای دکتر اتفاق میافتد که اغلب برای فرار مالیاتی، داخل ساختمانهای مسکونی و بدون تابلو مشغول کارند و هیچ آثار و نشانی از این کارگاه ها در ادارات کار موجود نیست، اما میدانیم که کارگران، در این کارگاههای زیرزمینی و غیر رسمی با حداقل دستمزد و محروم از بیمه و سنوات و سایر مزایای شغلی اجیر شدهاند؛ چون نیاز مالی دارند و باید معاش خانوادهشان را تامین کنند./ تسنیم