خیزش جنبش‌های ضدجنگ از ویتنام تا غزه

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ هم زمان با افزایش اعتراضات ضد جنگ در نوار غزه، شاهد تکرار تاریخ هستم؛ یعنی زمانی که پس از تظاهرات مشابهی در سال 1968 در شیکاگو تظاهرکنندگان خواستار پایان جنگ ویتنام با افسران پلیس درگیر شدند. نکته قابل توجه اینکه هر دو جنبش ضدجنگ عمدتاً در محوطه های دانشگاهی آغاز شد و سپس رشد کرد.

در حاشیه کنفرانس ملی دموکراتیک در شیکاگو که سال 1968 برگزار شد، تظاهرکنندگان ضد جنگ ویتنام با افسران پلیس (که کمیته فدرال بعدها اقدام آنها را وحشیانه و به عنوان «شورش پلیس» توصیف کرد) درگیر و باعث شدند تمرکز افکار عمومی به فضای این کنفرانس معطوف شود.

آنها نسلی آماده اعتراض بودند، با اعتقاد اخلاقی بر مبنای خشم شان نسبت به جنگ ویتنام، که در آن جنگ رسانه ای اولویت داشت و توانستند آمریکایی ها را نسبت به چشم انداز اعتراضشان آگاه کنند

معترضان جوان که به سن بلوغ رسیده بودند و در این سالها شاهد اعتراضات پایدار و مؤثری در جریان جنبش های حقوق مدنی و تعطیلات ملی پس از ترور جان اف کندی و رابرت کندی، رئیس جمهور و سناتور آمریکایی و نیز مارتین لوتر کینگ جونیور بودند، مخالفت خود را با جنگ اعلام کردند.

مارتین لوتر کینگ جونیور پیش از مرگش به صراحت اعلام کرده بود، تلاش نمی‌کند ویتنام شمالی یا جبهه آزادی‌بخش ملی را به الگوی ملی تبدیل کند، بلکه می‌خواست بر این باور خود تأکید کند، آمریکا هرگز سرمایه یا انرژی لازم را تا زمانی که ماجراجویی‌هایی در ویتنام برای بازپروری فقرا ادامه داشته باشد، در مسیر درست صرف نخواهد کرد.

آنها نسلی آماده اعتراض بودند، با اعتقاد اخلاقی بر مبنای خشم شان نسبت به جنگ ویتنام، که در آن جنگ رسانه ای اولویت داشت و توانستند آمریکایی ها را نسبت به چشم انداز اعتراضشان آگاه کنند. آن هم در حالی که حدود 1 میلیون آمریکایی در دو سال حاضر شده بودند به خدمت سربازی اعزام شوند. انتظار می رفت جنبش ضدجنگ که عمدتاً در محوطه های دانشگاهی آغاز شده بود، فروکش کند.

طبعاً کلاس ها تمام می شود و دانشجویان برای گذراندن تعطیلات تابستان به خانه می روند، اما مخالفتشان با جنگ با پایان سال تحصیلی تمام نشد. در ماه‌های منتهی به کنفرانس ملی دموکراتیک در آگوست سال 1968، سازمان‌دهندگان تظاهرات بزرگی را برنامه‌ریزی کردند که بدون توجه به دریافت کردن یا نکردن مجوز برگزار می‌شد و دانشجویان را از سراسر کشور جذب می‌کرد.

رنی دیویس، یکی از برگزارکنندگان کنفرانس پیش از برگزاری آن گفت: لغو مجوز مانع از برگزاری اعتراضات نمی‌شود، ده‌ها هزار نفری که به شیکاگو می‌آیند، اعتقادات خود را در زمینه موضوعات مختلف و جنگ ابراز می کنند.

سال ها پس از آن جنبش، اکنون همه چیز دوباره تکرار می شود، زیرا جوانان جنگ اسرائیل در نوار غزه را در شبکه های اجتماعی دنبال می کنند و بسیاری از آنها نسبت به آنچه می بینند وحشت زده شده اند. آنها کسانی هستند که در سال های اخیر با جنبش های اعتراضی مانند «وال استریت را اشغال نکنید»، «زندگی سیاه پوستان مهم است»، کمپین «پارکلند» در ایالت فلوریدا و کمپین «قانونمند شدن حمل اسلحه دانشجویی» بزرگ شده اند.

سال ها پس از آن جنبش، اکنون همه چیز دوباره تکرار می شود، زیرا جوانان جنگ اسرائیل در نوار غزه را در شبکه های اجتماعی دنبال می کنند و بسیاری از آنها نسبت به آنچه می بینند وحشت زده شده اند

بیش از یک هزار کشیش آفریقایی-آمریکایی از جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا خواسته اند برای آتش بس در غزه فشار بیاورد، زیرا ایالات متحده شاهد گسترش تظاهرات ضد جنگ در سراسر دانشگاه هاست. درست مانند سال 1968، ترم تحصیلی به زودی پایان می یابد و دانشجویان به تعطیلات تابستانی می روند. این موضوع زمان و انرژی بیشتری را برای تمرکز تلاش ها از سوی کمیته ملی دموکراتیک در شیکاگو برای آگوست آینده فراهم می کند.

گروه‌های ضدجنگ هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی تظاهراتی گسترده در حاشیه این کنفرانس هستند و حاتم ابودیه، از شبکه جامعه فلسطینی-آمریکایی به تازگی در شیکاگو گفت، تظاهرات ضدجنگ با یا بدون مجوز برگزار خواهد شد.

کمیته ملی دموکراتیک مهم ترین کمیته در شیکاگو از سال 1968 است؛ زمانی که معترضان جنگ ویتنام و جنبش آزادی سیاه پوستان تظاهرات گسترده ای را سازماندهی کردند که با خشونت سرکوب شد.