جمجمه ۴ هزار ساله راز درمان سرطان را فاش کرد
به گزارش راهبرد معاصر؛ آنها البته محدودیت‌های زمان خود را داشتند و سایر بیماری‌ها، مانند سرطان، را نمی‌توانستند درمان کنند. با این حال، اما نتایج یک مطالعه جدید می‌گوید ممکن است تلاش‌شان را در این زمینه کرده باشند.
یورو نیوز در خبری نوشت: یک تیم بین‌المللی از محققان دو جمجمه انسان مصری را، که هر کدام هزاران سال قدمت دارند، مورد مطالعه قرار دادند.
تاتیانا توندینی، محقق در دانشگاه توبینگن آلمان و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «اگرچه مصریان باستان می‌توانستند با شکستگی‌های پیچیده جمجمه مقابله کنند، اما سرطان همچنان یک مرز در دانش پزشکی به شمار می‌آمد.»
توندینی اضافه کرد: «ما می‌خواستیم در مورد نقش سرطان در گذشته، میزان شیوع این بیماری در دوران باستان و چگونگی تعامل جوامع باستانی با این بیماری اطلاع کسب کنیم. از این رو برای انجام این کار دو جمجمه را، که در مجموعه دانشگاه کمبریج نگهداری می‌شدند، بررسی کردیم.»
به گفته محققان، یک جمجمه مربوط به سال‌های ۲۶۸۷ تا ۲۳۴۵ قبل از میلاد و متعلق به یک مرد ۳۰ تا ۳۵ ساله، و جمجمه دیگر مربوط به سال‌های ۶۶۳ تا ۳۴۳ قبل از میلاد و متعلق به یک زن بالای ۵۰ سال بود.
پروفسور ادگارد کاماروس، متخصص دیرینه‌آسیب‌شناسی در دانشگاه سانتیاگو د کامپوستلا اسپانیا و نویسنده اصلی این مطالعه، در این باره می‌گوید: «یافته جدید شواهد منحصربه‌فردی است که نشان می‌دهد چگونه پزشکی مصر باستان بیش از ۴ هزار سال پیش برای مقابله یا کشف سرطان تلاش کرده است. این یک دیدگاه جدید فوق‌العاده در درک ما از تاریخ پزشکی است.»
روی جمجمه مرد، مشاهدات میکروسکوپی ضایعه‌ای با اندازه بزرگ را نشان داد که با تخریب بیش از حد بافت همراه بود؛ وضعیتی که به عنوان «نئوپلاسم» شناخته می‌شود. علاوه بر این، حدود ۳۰ ضایعه متاستاز کوچک و گرد در سراسر جمجمه پراکنده شده بود.
چیزی که محققان را متحیر کرد، کشف بریدگی‌هایی در اطراف این ضایعات بود که احتمالاً با یک جسم نوک‌تیز مانند ابزار فلزی ایجاد شده بودند. دکتر توندینی می‌گوید: «وقتی برای اولین بار بریدگی‌ها را زیر میکروسکوپ مشاهده کردیم، نمی‌توانستیم آنچه را که در مقابل ما بود باور کنیم.»
پروفسور آلبرت ایسیدرو، جراح سرطان در بیمارستان دانشگاه ساگرات کور در بارسلون، در این باره می‌گوید: «به نظر می‌رسد مصریان باستان نوعی عمل جراحی مرتبط با حضور سلول‌های سرطانی انجام داده‌اند. امری که ثابت می‌کند طب مصر باستان در حال انجام درمان‌های تجربی یا اکتشافات پزشکی در رابطه با سرطان بوده‌اند.»
جمجمه متعلق به زن نیز یک ضایعه بزرگ مطابق با یک تومور سرطانی را نشان می‌دهد که منجر به تخریب استخوان شده است.
در این جمجمه همچنین دو ضایعه بهبود یافته از ضربه وجود دارد. به نظر می‌رسد یکی از آنها در اثر وارد آمدن ضربه یک سلاح نوک‌تیز بوده باشد، اما بهبود آنها می‌تواند به این معنی باشد که فرد به طور بالقوه نوعی درمان را دریافت کرده و در نتیجه زنده مانده است.
دکتر کاماروس می‌گوید: «این مطالعه به تغییر دیدگاه ما کمک می‌کند و پایه‌ای دلگرم‌کننده برای تحقیقات آینده در زمینه دیرینه‌سرطان‌شناسی ایجاد می‌کند. با این حال مطالعات بیشتری برای کشف چگونگی برخورد جوامع باستانی با سرطان مورد نیاز است.» / خبرآنلاین