جنگ افروزی در لبنان برای تکرار جنایت غزه

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ با گذشت نزدیک به یک‌سال از آغاز جنگ در نوار غزه، رژیم صهیونیستی به طور آشکاری کوشیده است محور مقاومت را به جنگ بکشاند؛ آن‌ها هم‌زمان به حمله نظامی، ترور، خرابکاری و دیگر اقدامات تحریک آمیز علیه نیروهای مقاومت در عراق، یمن، لبنان و ایران اقدام کردند بلکه دامنه جنگ را گسترش دهند و حمایت غرب و آمریکا را در قالب ورود به منازعه جلب کنند.

ترور اسماعیل هنيه، رئیس دفتر سیاسی سابق حماس در تهران که هم‌زمان با عملیات‌های تروریستی و نظامی علیه دیگر نیروهای مقاومت انجام شد، تلاش دوباره رژیم صهیونیستی برای گسترش جنگ و به بن بست کشاندن مذاکرات آتش بس بود. احتمال دارد بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و کابینه جنگی اش درصدد باشند بعد از راه انداختن جنگی همه جانبه، آمریکا و اروپا را برای حمایت از خود در عمل انجام شده قرار دهند یا اینکه بحران را تا نوامبر و انتخابات آمریکا زنده نگه دارند.
 
اینک به نظر می‌آید صبر راهبردی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به رژیم صهیونیستی، آن‌ها را دوباره به جنوب لبنان و حزب الله سوق داده باشد. در این میان چندین نکته وجود دارد:

• کابینه راستگرای افراطی رژیم صهیونیستی  و شخص نتانیاهو می دانند توقف جنگ در غزه مساوی با پایان حضور سیاسی شان در ساختار قدرت رژیم صهیونیستی و تنها گزینه موجود برای استمرار حیات سیاسی شان تداوم بحران و جنگ است. به همین دلیل با هرگونه آتش بس در غزه مخالفت می کنند و در نیل به این هدف حتی حاضر به کشته شدن اسیران صهیونیست نزد نیروهای مقاومت هستند.
  

  در یک سال گذشته حزب الله با جنگ مدیریت شده، شمال اراضی اشغالی را به منطقه ارواح تبدیل، حدود 200 هزار نفر از ساکنان شهرک های مرزی را آواره کرده است

• رژیم صهیونیستی در یک سال گذشته همه نوع جنایتی در غزه انجام داد؛ غزه را ویران کرد، حدود 200 هزار نفر شهید و مجروح کرده است، اما نتوانست به هدف اعلام شده خود یعنی حذف مقاومت دست یاد و ناکام ماند. بر این اساس، ادامه جنگ در غزه هیچ مزیتی برایشان ندارد و تنها به گسترش مخالفت ها در داخل و خارج علیه کابینه فعلی و شخص نتانیاهو دامن می زند. 
  
  
• با توجه به اینکه رژیم صهیونیستی «بحران زیست» است، لذا گسترش جنگ تنها گزینه برای نتانیاهو و کابینه راستگرای افراطی حاکم به شمار می رود. 
  
  
• در یک سال گذشته حزب الله با جنگ مدیریت شده، شمال اراضی اشغالی را به منطقه ارواح تبدیل، حدود 200 هزار نفر از ساکنان شهرک های مرزی را آواره کرده است و نامشخص بودن وضعیت شمال و آوارگان به چالش بزرگی برای صهیونیست ها تبدیل شده است. 
  
  
• با توجه به اینکه تمرکز جنگ بر روی غزه، دیگر هیچ مزیتی برای رژیم صهیونیستی ندارد و به نظر می آید پایین نگه داشتن سطح درگیری در غزه بدون آتش بس با استقبال مقاومت همراه باشد، لذا صهیونیست ها به این نتیجه دست یافته اند زمان افزایش تنش در جبهه لبنان است.
  
  
• رژیم صهیونیستی به دنبال این است با تکرار تجربه جنگ غزه یعنی حملات کور، ویرانی گسترده و وارد کردن تلفات انسانی زیاد در لبنان، حزب الله را از ادامه حملات منصرف و به نوعی یا با قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد یا نوعی توافق دیگر، جنگ میان لبنان و رژیم صهیونیستی را متوقف کند. این موضوع نوعی دستاورد برای نتانیاهو به شمار می رود تا خود را مدتی از زیر فشارهای داخلی برهاند.
  
  
• اگر حزب الله به فشارها تن ندهد، با ورود یکپارچه محور مقاومت که شرایط زیست رژیم را به مخاطره خواهد انداخت، صهیونیست ها امیدوار خواهند بود غرب و در رأس آن ها آمریکا به دخالت مستقیم در جنگ ورود کنند و این به معنای تداوم و گسترش بحران و جنگ است.
  

  رژیم صهیونیستی اگر در لبنان بتواند موفقیتی کسب کند، در مراحل بعد تلاش خواهد کرد درگیری را به تدریج به سوریه، عراق یا یمن تسری دهد

• رژیم صهیونیستی همانگونه که در غزه در بُعد راهبردی شکست خورد و تلاش کرد با جنایت های فجیع (ازجمله قتل عام گسترده، تخریب، ویرانی، از بین بردن ساختارهای زیستی، و ...)  بر شکست خود سرپوش بگذارد، در حوزه لبنان نیز همین سیاست را دنبال خواهد کرد.
  
  
• به نظر می آید رژیم صهیونیستی اگر در لبنان بتواند موفقیتی کسب کند، در مراحل بعد تلاش خواهد کرد درگیری را به تدریج به سوریه، عراق یا یمن تسری دهد. به عبارت دیگر راهبرد رژیم صهیونیستی گشودن مرحله ای جبهه ها و در این راستا دولت آمریکا نقشی کلیدی برعهده گرفته است؛ هرچند در ظاهر نسبت به گسترش درگیری هشدار می دهد. 
  
  
• به نظر می آید رهبران مقاومت باید راهبرد مشترک غرب و رژیم صهیونیستی را به دقت ارزیابی کنند و با اتخاذ تصمیمات هوشمندانه، علاوه بر ناکام گذاشتن توطئه های دشمن، با عملیاتی کردن و گسترش راهبرد «وحدت میدان ها»، معادلات درگیری و جنگ را به نفع خود رقم بزنند.