پیامدهای دستور بی‌سابقه ترامپ درباره مهاجران

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ کارلوس ناوارو به تازگی در رستورانی واقع در ویرجینیا مشغول خوردن غذا بود که افسران مهاجرت دستگیرش کردند و به وی اطلاع دادند دستور اخراجش از ایالات متحده صادر شده است. ناوارو در کارخانه مرغداری کار می کند و گفت، در مدت اقامتش هرگز با افسران پلیس برخورد نداشته است. وی هفته گذشته برای نخستین بار پس از 11 سال به گواتمالا بازگشت و در مرکز پذیرش اخراج شدگان در گواتمالا سیتی، پایتخت این کشور با همسرش در ایالات متحده تماس گرفت.

حادثه رخ داده برای کارلوس ناوارو نمونه ای از نوع اخراج های غیرمنتظره و شتاب زده در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ از سراسر ایالات متحده است؛ جایی که حدود 14 میلیون مهاجر بدون مجوز اقامت آنجا زندگی می کنند.

این سیاست‌ها بدون توجه به پیامدهای اخراج‌ دسته‌جمعی مهاجران و بازگشت آنها به کشورهای آمریکای لاتین اعمال می‌شوند

دولت ترامپ اعلام کرد، طبق وعده اش فوری اجرای بزرگترین اخراج مهاجران از آمریکا را آغاز خواهد کرد. وی در سخنرانی مراسم تحلیف ریاست جمهوری در ابتدای هفته گفت، روند بازگرداندن میلیون ها «بیگانه جنایتکار» به مکان هایی که از آنجا آمده اند، آغاز شده است.

این سیاست‌ها بدون توجه به پیامدهای اخراج‌ دسته‌جمعی مهاجران و بازگشت آنها به کشورهای آمریکای لاتین اعمال می‌شوند؛ جایی که بسیاری از دولت‌ها گفته‌اند قادر به برقراری ارتباط با قوانین جدید دولت ایالات متحده نیستند.

گواتمالا کشوری کوچک و فقیر است که از جنگ داخلی وحشیانه رنج می برد و طبق گزارش مرکز تحقیقاتی پیو، تعداد زیادی مهاجر غیرقانونی در ایالات متحده دارد که این کشور را به یکی از بزرگترین کشورهای مبدأ مهاجران غیرمجاز در ایالات متحده تبدیل می کند. پس از این کشور مکزیک، هند و السالوادور در جایگاه های بعدی قرار دارند.

گواتمالا سال گذشته حدود هفت پرواز در هفته حامل شهروندان خود که از ایالات متحده اخراج شده بودند، داشت. به گفته مقام های اداره مهاجرت، حدود یک هزار مهاجر در هفته با این پروازها جابجا می شدند. دولت گواتمالا به مقام های آمریکایی اطلاع داده بود می تواند حداکثر 2 هزار و 500 نفر را در هفته پذیرش کند.

هم زمان، دولت گواتمالا طرحی تدوین کرد که برناردو آروالو، رئیس جمهور آن را «بازگشت به خانه» نامید تا به گواتمالایی‌هایی که در معرض اخراج هستند، اطمینان دهد در صورت بازداشت می‌توانند از کنسولگری‌های آمریکا در ایالات متحده کمک بگیرند و از آنها در کشورشان استقبال خواهد شد.

کارلوس رامیرو مارتینز، وزیر امور خارجه گواتمالا با بیان اینکه گواتمالایی‌های اخراج شده باید دوباره به جامعه بازگردند، عنوان کرد: می‌دانیم گواتمالایی‌های اخراج شده نگران هستند و ترس بزرگی تجربه می‌کنند. به عنوان دولت، نمی‌توانیم فقط بگوییم «ما نیز با شما نگران هستیم» و باید کاری کنیم.

گواتمالا همچون بسیاری از دولت‌های منطقه که نگران نحوه اسکان و غذا دادن به اخراج‌شدگان دست کم در روزهای نخست بازگشت هستند، وضعیت مشابهی دارد. در عمل، وقتی اخراج شدگان می‌رسند، مقام های دولتی مصاحبه‌های گسترده‌ای با آنها انجام می‌دهند تا به تصویری دقیق از نیازهایشان برسند و کمک‌های مورد نیاز را ارائه کنند.

ناظران می گویند، به نظر می آید طرح گواتمالا منعکس کننده انتظاری ناگفته از سوی دولت ترامپ است که دولت های آمریکای لاتین نه تنها شهروندان اخراج شده خود را پذیرایی، بلکه برای جلوگیری از بازگشتشان به ایالات متحده تلاش کنند.

طبق گزارش وزارت امنیت داخلی ایالات متحده، تقریباً 40 درصد اخراج‌ها در سال 2020 مربوط به افرادی بود که پیش تر آنجا را ترک کرده و دوباره بازگشته بودند. کارولین لیویت، سخنگوی کاخ سفید گفت: وقتی کل جهان شاهد تبعید «جنایتکاران غیرقانونی» از جوامع آمریکایی به کشورهای مبدأ خود به وسیله دولت ترامپ هستند، این پیامی قوی به افراد خواهد داد که به آمریکا نیایند.

تعداد گذرگاه های غیرقانونی در مرز ایالات متحده به طور قابل توجهی کاهش یافته است، به طوری که حدود 46 هزار نفر نوامبر 2023 تلاش کردند از مرز عبور کنند، که کمترین تعداد ماهانه در دوره دولت جو بایدن، رئیس جمهور سابق این کشور بود.

گواتمالا همچون بسیاری از دولت‌های منطقه که نگران نحوه اسکان و غذا دادن به اخراج‌شدگان دست کم در روزهای نخست بازگشت هستند، وضعیت مشابهی دارد

انتظار می رود دولت ترامپ بر دولت های آمریکای لاتین برای ادامه حمایت از سرکوب مهاجران فشار بیاورد. آلفردو دانیلو ریورا، مدیر خدمات مهاجرت گواتمالا می‌گوید، تشویق اخراج‌شدگان به ماندن در کشور چالش‌های عمده‌ای دارد. شرایطی که این افراد را در وهله نخست مجبور به ترک کشورهایشان کرد، مانند فقر شدید، کمبود شغل، آب و هوای نامناسب ناشی از تغییرات اقلیمی و تهدید باندهای جنایتکار سازمان یافته همچنان وجود دارد.

کشیش فرانسیسکو پلیزاری، مدیر پناهگاه اصلی اخراج شدگان در پایتخت گواتمالا گفت، اخراج‌شدگان فشار بیشتری برای بازگشت به ایالات متحده نسبت به افرادی که برای نخستین بار مهاجرت می‌کنند و نمی‌توانند عبور کنند، احساس می‌کنند. بیشترشان هزاران دلار به قاچاقچیان بدهکار هستند و در مناطق روستایی کشور، فقرا اغلب مالکیت خانه یا زمین خود را به عنوان وثیقه برای پرداخت حقوق قاچاقچیان از دست می دهند و دیگر نمی توانند به گذشته برگردند.

تمایل به بازگشت به ایالات متحده پس از اخراج به ویژه میان کسانی که خانواده‌هایشان هنوز در آنجا هستند، شدید است. یکی که از سیاست سرکوب ترامپ دلسرد نشده است، می گوید: من باید به خاطر پسرم و همسرم برگردم.

یکی از اخراج شدگان جوان نیز گفت: این چهارمین بار بود در حالی که سعی می کردم به والدینم در نیوجرسی ملحق شوم، اخراج شدم، اما در فکر تلاش برای عبور مجدد هستم.