چرا به شهید باقری عشق می‌ورزم؟
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ سال ۱۳۸۴ درس «ژئوپلتیک ایران» را با محمد باقری گذراندم. پیش از آن فکر می کردم به خاطر شهرت برادرش (حسن باقری) به مقام و منصب رسیده. ابتدای هر جلسه با دانشجویان حال و احوال و خوش و بش می کرد. ما 11 نفر بودیم، جویای احوال تک تک بچه ها می شد. آن زمان معاون اطلاعات ستاد فرماندهی کل قوا بود. جلسات اول فکر می کردم خوش و بش کردنش با دانشجویان نیز نوعی تظاهر و ریاکاری است.
جلسات بعد بود که شیفته سوادش شدم. در زمینه مباحث رشته خودش واقعاً باسواد و صاحب نظر بود. میان عملیات های هشت سال جنگ تحمیلی، موفقیت در عملیات والفجر۸ برایش شیرین تر بود. آنطور که تعریف می کرد، طراحی عملیات و عبور از رودخانه عجیب و منحصر به فرد اروند از یک سال پیش مطالعه و بررسی شده بود. هیچ وقت از نقش خودش در طراحی و مطالعات اولیه چیزی نمی گفت؛ ولی کاملا معلوم بود نقش بسیار پر رنگی داشت.
کم کم متوجه شدم باسواد، علمی (scientific) و به شدت متواضع است. وی فرماندهی بود که از جبهه‌های جنگ تحمیلی تا عرصه‌های دیپلماسی دفاعی، همواره تجسم تدبیر و خرد بود؛ نمونه‌ای منحصر به فرد از ترکیب عقلانیت راهبردی و درک عمیق اجتماعی که با تحلیل‌های دقیق و رفتاری متواضعانه، بنیان‌گذار ساختارهای آینده دفاعی کشور بود.
وی فرماندهی بود که از جبهه‌های جنگ تحمیلی تا عرصه‌های دیپلماسی دفاعی، همواره تجسم تدبیر و خرد بود
سرلشکر باقری در اوج ناآرامی‌های ۱۴۰۲، در جمع فرماندهان نظامی و مسئولان عالی کشور جمله‌ای گفت که بازتابی وسیع در رسانه‌ها داشت، «با جامعه در حال تحول نمی‌شود با باتوم برخورد کرد؛ ما نیاز به تدبیر داریم». این جمله کوتاه اما پرمعنا، نشان‌دهنده نگاه واقع‌گرایانه و راهبردی سرلشکر باقری به تحولات اجتماعی بود.
نوروز ۱۴۰۴، تنها سه ماه پیش از شهادت، تصویری از شهید باقری در فضای مجازی منتشر شد که بازتاب گسترده‌ای داشت. در این تصویر، باقری در لباس شخصی در محوطه تخت‌جمشید ایستاده بود و در پیامی کوتاه و غیررسمی، سال نو را به مردم تبریک گفت. پیامی که محمد در آن گفت، «از دل تاریخ آمده‌ایم، برای ساختن آینده‌ای که لایق ملت ایران باشد. سال نو بر همه مردم فهیم ایران مبارک». بسیاری این پیام را نشانه‌ای از همبستگی ملی، احترام به تاریخ و تنوع فرهنگی ایران دانستند.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.