به گزارش راهبرد معاصر؛ پس از برگزاری همه پرسی جدایی کردستان، روابط بغداد و
اربیل، وارد تنش هایی شد که در برخی نواحی رنگ و بوی جنگ مسلحانه به خود گرفت. در نتیجه
این تنش ها، نه تنها دست اربیل و بارزانی ها از مناطق مورد مناقشه شامل کرکوک و
گذرگاه های مرزی و منابع نفتی آن ها قطع شد، بلکه حریم هوایی بر روی جدایی طلبان
بسته و حقوق کارمندان اقلیم قطع شد. این تنبیه ها علیه جدایی طلبان، در حدود 6 ماه
ادامه یافت تا آن که بنا به گفته برخی مقام های سیاسی عراق، با فشار امریکا بر
بغداد از شدت آن ها کاسته شد. البته، در این بین، نشانه هایی از عقب نشینی اقلیم
کردستان از برخی ادعاهای خود نیز وجود داشته که به حصول توافق گام به گام با دولت
مرکزی عراق یاری رسانده است. یکی از این نشانه ها، رضایت به کنترل فرودگاه اربیل
توسط ماموران منصوب دولت مرکزی بوده است.
بغداد به دنبال به حاشیه راندن اربیل و مرکزیت دادن به سلیمانیه
نکته مغفول مانده در رسانه ها در این رابطه، این است که گویی، العبادی در در نظر دارد مرکز دیگری برای کردستان عراق بسازد. چند روز پس از آزادسازی کرکوک توسط نیروهای ارتش و حشدالشعبی، مسعود حیدر، عضو پارلمان عراق خبر داد پسر طالبانی با دولت مرکزی عراق به توافقی 9 بندی دست یافته که بندهایی از آن، شامل تشکیل اقلیم کردستانی جدید متشکل از حلبچه، کرکوک و سلیمانیه است.
در میان سه شهری که از آن ها نام برده شده است، سلیمانیه بیش از همه زیر ساخت های لازم برای تبدیل شدن به مرکز یک اقلیم کردنشین را دارد. این شهر به لحاظ گردشگری پر رونق است، اکثریت غالب آن را کردها تشکیل می دهند و زیرساخت های توسعه ای شامل کارخانه های مجهز، دانشگاه های پیشرفته و فرودگاه بین المللی را در اختیار دارد. حیدرالعبادی در آخرین اقدامات خود در راستای بازگرداندن اقلیم کردستان به عراق، برنامه هایی را در دستور کار دولت قرار داده که تا حدودی موید ادعای 8 ماه پیش مسعود حیدر است. دولت العبادی، اداره صدور گذرنامه در حلبچه ایجاد کرده تا به پیشرفت این شهر کمک کند و کمی بعد، از سفر قریب الوقوع به سلیمانیه و نه اربیل سخن گفته است. در نگاه بغداد، سلیمانیه از چند جهت بر اربیل ارجحیت دارد. اول آن که سلیمانیه قلمرو حزب اتحادیه میهنی است که ثابت کرده همواره گرایشات گریز از مرکز کمتری دارد. با وجود تلاش گسترده مسعود بارزانی برای همراه کردن مردم سلیمانیه با پروژه جدا شدن از عراق، میزان آرای مثبت مردم سلیمانیه به جدایی از کشورشان، به نسبت سایر استان ها کمتر بود. دوم این که حزب اتحادیه میهنی، سابقه نبردی خونین با حزب دموکراتیک را داشته و از این رو، فاصله زیادی با رهبران جدایی طلب دارد. برآیند این معادلات، العبادی را به این جمع بندی می رساند که سلیمانیه می تواند اقلیمی مطمئن تر برای عراق تشکیل دهد.
به طور خلاصه می توان گفت بغداد در نظر دارد، اقلیم کردستانی جدید با مرکزیت سلیمانیه و به دور از گرایشات جدایی طلبانه ایجاد کند.