حمله شهاب حسینی به مسعود کیمیایی
به گزارش راهبرد معاصر، نشست خبری فیلم «شین» ساخته میثم کزازی با حضور شهاب حسینی (تهیه‌کننده و کارگردان)، آتش تقی‌پور، هوشنگ توکلی، غزال نظر، سیامک اطلسی (بازیگران)، کامران کیان‌ارثی (صدابردار)، خسرو نقیبی (منتقد) و با اجرای محمدرضا مقدسیان، بامداد یکشنبه بیستم بهمن‌ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در ابتدای نشست آتش‌تقی‌پور بازیگر فیلم «شین» به حضار در جلسه خسته نباشید گفت و برای همه آرزوی دلی خوش و جیبی پرپول کرد.
در ادامه هوشنگ توکلی دیگر بازیگر فیلم بیان داشت: «شین» فیلم پر قدرت و پیچیده‌ای بود که من بسیارتحت تاثیر آن قرار گرفتم. میثم را چند سالی است می‌شناسم. امیدوارم این فیلم اکران خوبی داشته باشد. به این دلیل که این جنس کار از ذهن فضای مسئولان سینمایی دور است ممکن است در پخش دچار مشکل شود. همچنین باید این نکته را متذکر شوم که رنگ‌آمیزی و صدای فیلم باید مجددا بازبینی و تنظیم شود.
توکلی در ارتباط با حضور خود در فیلمی از ژانر وحشت گفت: ژانر وحشت با ساموئل خاچیکیان وارد سینمای ایران شد. این ژانر کار سخت و پیچیده‌ای است که از فرهنگ سینمایی ما نیز دور است. چنین ژانری به کارگردانی احتیاج دارد که ژانر وحشت را از نگاه ایرانی‌ها بشناسد.
سیامک اطلس نیز درباره حضور در فیلم «شین» بیان داشت: زمانی که به این فیلم دعوت شدم، نمی‌دانستم فیلم ژانر وحشت است. احساس کردم فیلم فضای متفاوتی دارد. من تاکنون ژانر وحشت کار نکردم و تجربه این فیلم در کنار بازیگران دیگر برایم بسیار لذت‌بخش بود.
او در ادامه افزود: نقش کمرنگی در این فیلم داشتم که با وجود کارنامه بازیگری پر تعدادم تجربه این ژانر برایم با ارزش بود. امیدوارم در اکران نیز فروش خوبی داشته باشد.
کارگردان فیلم هم در ارتباط با «شین» اظهار داشت: معتقد به ژانر نیستم و سعی کردیم درام فیلم در بستر وحشت شکل گیرد. امروزه برای ساخت فیلم در ژانر وحشت می‌توان از امکانات جدیدی استفاده کرد.
او در ادامه توضیح داد: در فیلم می‌گویم ظلم در جهان است و همیشه وقت برای جبران کردن نداریم. سعی کردیم فضای فیلم متفاوت باشد و‌ای کاش این ژانر‌ها در سینما جای خود را باز کند. خواستیم از کلیشه‌های مثلث عشقی و... دوری کنیم. در صورتی که اکران این فیلم موفق باشد به سمت ساخت ژانر‌های وحشت و ساخت نمونه‌های موفق خواهم رفت.
شهاب حسینی در ابتدای جلسه گفت:
من مطمئنم جلسه‌ای که امشب تشکیل شده است بخشی از آن مربوط به فیلم «شین» است ترجیح می‌دهم چندان در مورد فیلم صحبت نکنم.
امیدوارم بتوانم با حرفهایم پاسخ سوال اکثر دوستان را بدهم؛ در آغاز سخنم مدد میگیرم از شعر معروف سعدی:
«بنی آدم اعضای یکدیگرند یا یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو‌ها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی»
امکان ندارد حادثه تلخ و دردناکی که خسارات جبران‌ناپذیری وارد سازد در هر گوشه‌ای از این مملکت رخ دهد و قلب ما به درد نیاید.
این حوادث تلخ مایه تأسف و تأثر است؛ اما بیش از این چه کاری از دست ما برمی‌آید؟
من بسیار فکر کردم که چه کاری از دست ما برمی‌آید؟ ادامه راه! زنده نگهداشتن اهدافی که آن عزیزانی که جانشان را از دست دادند به خاطر آن زندگی می‌کردند.
حضور من در جشنواره فجر در بخش خارج از مصاحبه چه لطفی داشت؟ چهار سال است که هیچ کدام از فیلم‌های من به جشنواره راه نمی‌یابد. مثلاً در سال گذشته دو فیلم بسیار خوب «نبات» و «هزارتو» در جشنواره مورد پذیرش قرار نگرفتند.
اساساً من دینی به این جشنواره ندارم. من از چیز دیگری دفاع می‌کنم. از وحدت مردم دفاع می‌کنم و به مخالفت با جریانی که سعی در تفرقه افکنی در میان مردم دارد می‌پردازم.
جشنواره فجر مانند هر فستیوال دیگری در هر جای دنیا، یک امکان است من کاری به کارگردان‌های پر سابقه‌ی کشور ندارم.
با فیلمسازان جوانی کار دارم که قرار است پتانسیل و سازندگان ادامه راه سینمای ایران باشند.
آدم ممکن است چشم هایش را ببندد و گوش هایش را بگیرد، اما نمی‌تواند نفهمد؛ من نمی‌توانم خودم را به نفهمیدن بزنم و استاد پیشکسوتی را ببینم که هرسال برخورد ناراحت‌کننده‌ای با آثارش می‌شود، امسال هم فیلمی می‌سازد که می‌داند و مطمئن است که با واکنش منفی مخاطبان مواجه خواهد شد، ولی باز هم آن فیلم را می‌سازد و در واقع روغن ریخته را نذر امامزاده می‌کند و می‌آید و سنگ بنایی را می‌گذارد که نتیجه‌اش جز نفاق و نفرت پراکنی چیز دیگری نیست. می‌آید و بقیه را در یک امپاس اخلاقی قرار می‌دهد؛ کسانی که با هزار امید اولین فیلمشان را ساخته‌اند و امید دارند آینده هنری شان را با آن فیلم بسازند و ادامه دهند.
منبع: سرنا