به گزارش راهبرد معاصر؛ شاخص شکاف جنسیتی بر اساس چهار رکن به سنجش شکاف میان زنان و مردان میپردازد. این ارکان عبارتند از:
مشارکت و فرصت اقتصادی
دستیابی به آموزش
بهداشت و بقا
توانمندسازی سیاسی
رکن نخست: مشارکت و فرصت اقتصادی
سه مفهوم در سنجش مشارکت و فرصت اقتصادی به کار میروند: شکاف مشارکت، شکاف درآمد، شکاف پیشرفت.
شکاف مشارکت: شکاف مشارکت از طریق نرخ مشارکت نیروی کار محاسبه میشود.
شکاف درآمد: شکاف درآمد با استفاده از یک نماگر دادههای آماری به نام نسبت درآمد تخمینی زنان به مردان و یک متغیر کیفی به نام برابری دستمزد در شرایط کار برابر که از پرسشنامههای رقابت پذیری مجمع جهانی اقتصاد بهدست میآید، به محاسبهی شکاف درآمد میان زنان و مردان میپردازد.
شکاف پیشرفت: دو دادهی آماری در سنجش شکاف پیشرفت میان زنان و مردان استفاده میشود که عبارتند از:
الف) نسبت زنان به مردان در مشاغل قانونگذار، مقامات ارشد و مدیر
ب) نسبت زنان به مردان در نیروی کار تخصصی و حرفهای
رکن دوم: دستیابی به آموزش
این رکن از طریق نسبت زنان به مردان در مقاطع آموزش ابتدایی، متوسطه و عالی سنجیده میشود. در دیدگاه بلندمدت، نرخ باسوادی زنان به مردان نیز میتواند معیار سنجش قرار گیرد.
رکن سوم: بهداشت و بقا
برای مقایسهی تفاوت مردان و زنان در این رکن از دو نماگر استفاده میشود:
نخست، نسبت جنسیتهای تولدیافته. این نماگر در بسیاری از کشورها شاهدی بر غیبت زنان در برابر حضور پررنگ
مردان فراهم میآورد.
دوم، تفاوت امید به زندگی میان زنان و مردان بر اساس دادههای سازمان بهداشت جهانی. این مقیاس به تخمین تعداد سالهایی میپردازد که زنان و مردان برای خود زندگی سالم و به دور از خشونت، بیماری و سوءتغذیه متصور هستند.
رکن چهارم: توانمندسازی سیاسی
این رکن شکاف حضور زنان و مردان در سطوح بالای تصمیمگیری سیاسی را از دو طریق مورد سنجش قرار میدهد:
نخست، نسبت زنان به مردان در سطوح وزارتی و دوم، نسبت زنان به مردان در سمتهای پارلمانی.