دولت و خسارت های خوشبینی به مقامات غربی

به گزارش راهبرد معاصر؛ اگر نگاهی به تحولات مربوط به برجام چه از آغاز مذاکرات و چه در زمان خروج ترامپ از برجام و چه بعد از آن که دولت آمریکا و اروپا کارشکنی‌ها و عهد شکنی‌های مختلفی علیه پایبندی خود به مفاد برجام و علیه جمهوری اسلامی ایران به راه انداختن بیاندازیم، به نظر می‌رسد دولت جمهوری اسلامی ایران دچار یک حسن نیت افراطی نسبت به برجام بوده در حالی که می‌بایست از همان ابتدای امر تمامی تعهدات  و وظایف طرفین در قبال برجام گام به گام به جلو برود، یعنی اگر ما یک قدم برداشتیم تا طرف های مقابل گام بعدی را برندارند ما به برداشتن قدم بعدی و حرکت به سمت عمل به تعهد بعدی خود پیشروی نکنیم، که متاسفانه با خوش بینی محض دولتمردان و اطمینان آنها به آمریکا و اروپا شاهد عدم تحقق تعهدهای اروپا و آمریکا و در نهایت خروج آمریکا از برجام بودیم.

دولت جمهوری اسلامی ایران با حسن نیت بسیار زیادی که درواقع اشتباهی بیش نبود؛ تلاش کرد تا به نوعی به دنیا نشان دهد که ما به تعهعدات خود عمل کرده‌ایم و به قول اروپا و آمریکا بخصوص اروپا باور داریم در حالی که این موضوع به سمع و نظر جهانیان رسید وافکار عمومی دیدند که جمهوری اسلامی ایران یکایک تعهدات خود را در برجام عملیاتی کرد اما طرف مقابل به حسن نیت دولت جمهوری اسلامی ایران وقعی نگذاشت و با اجرای تعهدات خود به این حسن نیت پاسخ مناسبی نداد باز هم شاهد اصرار دولت برای اجرای تعهدات برجامی ایران بودیم که از ابتدا کاری اشتباه بود.

 اگر دولت جمهوری اسلامی ایران به سخنان و کارشناسی های منتقدین توجه می کرد و از همان ابتدا گام به گام پیش می رفت به این معنا که از طرف های مقابل می خواست که هم پای جمهوری اسلامی ایران به کلیه تعهدات خود عمل کنند شاید وضعیت به مراتب بهتر از اکنون بود.

متاسفانه بی توجهی دولت به سخنان کارشناسان و منتقدان موجب شد که آمریکا و اروپا کمترین قدمی در عمل به تعهدات برجامی خود برندارند بلکه روز به روز گستاخ تر و جسور تر شوند وخواسته های غیر معقول و غیر قانونی خود را از جمهوری اسلامی ایران در قالب مطرح کردن برجام های دیگری عنوان کنند. متاسفانه بی عملی ما به حدی شد که آمریکا در دوره ترامپ به خود این اجازه را داد در حالی که برجامی امضاءشده بود وجمهوری اسلامی ایران پای همه تعهدات خود مانده بود به اعتراف آمریکایی ها تحریم های بسیار گسترده ای بر ایران تحمیل شد.

  اروپاییان نیز علی رغم همه تعهداتی که به جمهوری اسلامی در برجام دادند هیچ  گامی در راه رفع تحریم ها  برنداشتند لذا به طور طبیعی این حق جمهوری اسلامی ایران است که به نقطه صفر مذاکرات برسد چرا که طرف مقابل تعهدات خود را اجرا نکرده و برجام سندی یک طرفه بوده که برای اجرا فقط به ایران تحمیل شده و طرف های مقابل نقش خود را در برجام به شدت نادیده گرفته و علاوه بر عدم تعهد خود درخواست‌های غیر عقلانی و زورگویی‌های دیگری نیز به بی تعهدی خود افزودند و خواستار تحقق آنها از سوی ایران شده اند.

  آنچه که جمهوری اسلامی ایران از دولت تازه روی کار آمده آمریکا دارد این است که تمامی معیارهای برجام که در دولت آقای اوباما به امضاء رسید را دولت آقای جو بایدن باید بدون هیچ شرط و شروطی بپذیرد، لذا  نه تنها تحریم هایی که ترامپ بعد از برجام به جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرده ملغی شود بلکه باید به تعهدات دولت رسمی آمریکا درباره برجام نیز به دقت و با سرعت عمل شود.

بی تردید جمهوری اسلامی ایران هیچ گونه مذاکره جدیدی را با هیچ یک از طرفین برجام اعم از آمریکا یا اروپا نمی‌پذیرد چرا که نیاز به هیچ مذاکره‌ای در حال حاضر دیده نمی شود بلکه تنها موضوعی که از سوی آمریکا و اروپا باید دنبال شود بازگشت به روال عادی برجامی که به آن عمل نکردند و مجرای طبیعی عمل به تعهدات خود در برجام است. اگر آمریکا چنین کاری نکند وارد شدن جمهوری اسلامی ایران به چرخه مذاکرات همان گونه که عنوان شده خسارت محض خواهد بود هر چند موضع جمهوری اسلامی ایران با رهنمودهای مقام معظم رهبری کاملا مشخص است و نفی کننده هر گونه مذاکره واعطای امتیازات جدید به آمریکاست.