به گزارش راهبرد معاصر سوم بهمن 1399 بود که ابراهیم اثباتی آهنگساز، نوازنده تنبور و دیوان و رئیس هیات مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر در پی ابتلا به بیماری سرطان در 49 سالگی درگذشت.
اندوه فقدان ابراهیم اثباتی برای دوستانش و در گام بعد، کسانی که حتی مراوده ای دورادور با او داشتند سنگین بود. اندوهی که طبیعتا هزار برابر آن در جان همسرش، نسیم ادبی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون نشست.
نسیم ادبی در پاسخ به این سوال که پس از آن اتفاق، شور زندگی و انگیزه ادامه دادن را که اکنون از او به دیگران هم منتقل می شود از کجا می آورد، گفت: «از ابراهیم. همه کسانی که ابراهیم را از نزدیک می شناسند می دانند که ابراهیم عاشق زندگی کردن و سرشار از شور زندگی بود و تا لحظه آخر عاشقانه زندگی کرد. ابراهیم هیچ وقت سرسپرده بیماری اش نشد و خودش می گفت من به این مریضی رو نمی دهم، چه مرا ببرد، چه نبرد. حتی تا آن جایی که می توانست کار می کرد و قطعه ای را که قرار بود با هم ضبط کنیم و من در نبودش ضبط کردم، با یکدیگر تمرین می کردیم.»
ادبی که این روزها نمایش «شب/ خارجی/ یرما» را همراه با ندا شاهرخی کارگردانی و در تالار مولوی روی صحنه برده است، ادامه داد: «ابراهیم عاشق کارش بود و آن قدر باورهایش در طول سال های زندگی مان به من منتقل شد که الان انگار در حال زندگی کردنِ باورهای ابراهیم هستم. به خاطر همین است که نبودن ابراهیم برای من نبودن نیست و انگار هست. چون معتقدم این راهی است که همه ما در هر صورت باید برویم و کسی نیست که جاودانه باشد و بماند. همه ما به این مرحله بالاتر که من نامش را تکامل می گذارم می رسیم، رفتن و سفر کردن از نظر من یک مرحله تکاملی از زندگی است. من همیشه ابراهیم را کنار خودم احساس می کنم و مانند گذشته در هر کاری به من کمک می کند. من فقط حضور فیزیکی ابراهیم را ندارم اما از نظر روحی همیشه کنارم است.»/خبرآنلاین