عبدالناصر همتی؛ در لباس اقتصادی، در قامت سیاسی

به گزارش راهبرد معاصر؛ پس از نتایج احراز صلاحیت ها و با توجه به اینکه راهکارهای حل مشکلات کشور مشخص و توسط اهل فن بیان شده است، بنظر می رسد عموم مردم که در انتخاب خود بیش از دغدغه حزبی، به دنبال انتخابی برای حل مشکلات خود (بخصوص مشکلات اقتصادی) بودند در کنار وعده ها و وعیدها به دنبال کارنامه و سابقه اجرایی نامزدها می گردند. شاید به همین خاطر است که نام دو نامزد بیش از همه بر سر زبان ها افتاد و رقابت اصلی میان این دو شکل گرفت. دو قطبی که در یک طرف آن عبدالناصر همتی قرار دارد. در یادداشت حاضر، به دنبال بررسی روند سخنان و جبهه-گیری های این کاندیدای ریاست جمهوری برای کسب رأی خواهیم بود.

عبدالناصر همتی با شعار تغییر و غیرقابل ادامه بودن شرایط فعلی پا به عرصه رقابت های ریاست جمهوری نهاد. او تخصص اقتصادی و داشتن بینش در این زمینه را به عنوان اصلی ترین مزیت خود معرفی کرد. مزیتی که ادعا کرد نه تنها او را متمایز از رقبای اصلی خود در این دور از رقابت های ریاست جمهوری، بلکه متمایز از رؤسای جمهور پیشین خواهد کرد.

البته ادعای فوق انتقاد برخی کارشناسان و نخبگان را در پی داشت: اینکه راه حل مشکلات اقتصادی کشور واضح است و قبلا توسط کارشناسان بیان شده و حلقه مفقوده حضور یک رئیس جمهور با سابقه اجرایی و مدیریتی قوی است که بتواند از ظرفیت همه متخصصین در همه موضوعات مختلف استفاده نماید که البته مهمترین آن در شرایط کنونی اقتصاد است. آنگاه است که می‌تواند با چینش یک تیم قوی در هر موضوع، از ظرفیت تمام کارشناسان استفاده کند و در هر موضوع راه‌حل‌ها را به مرحله اجرا برساند.

بهرحال حضور ایشان در لباس یک متخصص اقتصادی به همراه عملکرد قابل قبول (حداقل نسبت به رؤسای قبلی بانک مرکزی) در شرایط بحرانی کشور، مقبولیتی برای ایشان دست و پا کرد. لذا طرفداران یا افراد متمایل به ایشان منتظر ارائه طرح‌ها و برنامه‌های جامعه و مفصل برای حل مشکلات کشور بودند.

متأسفانه ایشان در ادامه کار از این مزیت استفاده نکرد و برای کسب رأی بیشتر به سیاسی کاری روی آورد. او در ابتدا خود را صدای سوم دانست و هیئت دولت خود را متشکل از هر دو طیف اصول گرا و اصلاح طلب دانست. بنظر می رسد او با این سخن دو هدف را دنبال کرد: محدود نکردن آراء خود به یکی از جناح ها و جدا دانستن خود از دولت و شرایط غیرقابل قبول فعلی.

اما ایشان در ادامه خود را در رقابت نا عادلانه یک به پنج معرفی کرد؛ او در یک طرف میدان و پنج نامزد اصولگرای دیگر در طرف دیگر. جا دارد از ایشان پرسیده شود اگر قرار است شما صدای سوم باشید و فراجناحی عمل کنید و اصول گرایان را نیز ذیل خود تعریف کنید پس چرا برای جلب رأی خصوصا قشر خاکستری که هنوز به تصمیم قطعی برای حضور در انتخابات نرسیده اند خود را در مقابل پنج نامزد اصول گرا می دانید؟

پاسخ های ایشان به سؤالات اقتصادی از توضیح شرایط کنونی با آمار، بحث-های کلی ( تورم بد است، استقلال بانک مرکزی خوب است و ...) و وعده دادن در مورد اینکه برنامه های مفصلی دارم که بعدا ارائه خواهم داد فراتر نرفت و برخی موارد به مناقشاتی مثل مسئله حجاب نیز منحرف شد به طوری که در گفتگوی ویژه خبری و در جواب به راهکار حل مسئله اشتغال جوانان، بحث حقوق زنان و مسئله حجاب را که نیمی از جامعه رأی دهندگان هستند پیش کشید و از ارسال پیامک برای سرنشینان خودرویی که حجاب خود را رعایت نکرده اند انتقاد کرد. یکی نیست بگوید آنجا که شایعه حضور دختر شما در آمریکا مطرح شد شما نگران بی دینی شایعه پراکنان شدید اما در اینجا از وجود قانون حجاب ابراز ناراحتی کردید تا رأی گروهی خاص و حمایت رسانه های معاند آن طرف آبی را جلب کنید؟! شما به عنوان نامزد سکان داری یک نظام اسلامی که هیچ، حداقل به عنوان یک مسلمان اگر وجود حجاب قانونی را نیز مفید نمی دانید، انتظار می رفت حداقل به لزوم رعایت این حکم در پیشگاه خداوند اذعان می کردید و یک مرز بندی حداقلی با معاندین و بی-دین ها ایجاد می کردید!

عصاره هنر ایشان در اقتصاد نیز در راهکار بدیع برای دروغ نگفتن در رقابت-های انتخاباتی است به طوری که در دور اول مناظرات انتخاباتی راهکار وعده خلاف ندادن را وعده ندادن دانست! و انسان را یاد ضرب المثل قدیمی انداخت که «دیکته نانوشته غلط ندارد». پس قطعا ایشان در صورت رأی آوردن نیز راهکار کار اشتباه نکردن را کار نکردن بداند.

خلاصه اینکه هرچند شور انتخاباتی با ورود عبدالناصر همتی به عرصه انتخابات، افزایش یافته، استفاده ابزاری ایشان از مسائل فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی دین در جهت رأی آوردن، شور استفاده از سخنان متناقض و بدون مبنای ثابت را در آورده و تنها توصیه ای که می توان به ایشان کرد این است که بر روی مزیت ادعایی خود در زمینه اقتصاد تکیه کند و به ارائه برنامه های دقیق و تفصیلی تر در این زمینه بپردازد.