معمای کمک مالی سعودی و امارات به شورای نظامی در سودان
عربستان سعودی و امارات، کمک مالی به مبلغ سه میلیارد دلار به شورای نظامی انتقالی حاکم بر سودان ارائه کردهاند که به نظر میرسد پاداشی برای رئیس و معاون این شورا باشد که در موضوع مشارکت نظامی سودان در جنگ یمن نقشآفرین بودند.
به گزارش راهبرد معاصر ، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقهای «رایالیوم» نوشت: کمکهای مالی اضطراری عربستان سعودی و امارات متحده عربی، به مبلغ 3 میلیارد دلار به شورای نظامی سودان به ریاست «عبدالفتاح البرهان»، و سفر هیئت این شورا به واشنگتن، که نخستین سفر خارجی آن بعد از کودتا بهشمار میرود و با هدف تلاش برای لغو اسم سودان از فهرست تروریسم صورت میگیرد، دو گامی هستند که تایید میکنند رژیم نظامی جدید سودان تصمیمش را گرفته و درصدد است در اردوگاه اماراتی- سعودی و همپیمانش در واشنگتن، قرار بگیرد.
خبرگزاری رسمی سعودی گزارش داد که این بسته مالی با هدف تقویت مرکز مالی سودان و کاهش فشارها بر پول ملی سودان و همچنین کاستن از بحران مالی این کشور ارائه میشود.
قدر مسلم آن است که این کمکها، که از نوع خود بزرگترین کمک به سودان محسوب میشود و این کشور در دوران ریاستجمهوری «عمر البشیر» مثل آن را، از لحاظ حجم و تبلیغات، ندید، به مثابه پاداش به تیم البرهام و معاونش «محمد حمدان دوقلو» محسوب میشود که در پشت مشارکت نیروهای سودانی در چارچوب ائتلاف سعودی- اماراتی برای جنگ در یمن قرار داشتند.
به باور بسیاری از تحلیلگران، از جمله خودِ ما، بزرگترین اشتباهی، که عمر البشیر مرتکب شد، این بود که او میخواست عصا را از وسط نگهدارد؛ یعنی اینکه او از یکسو در محور قطری- تُرکی قدم گذاشت و از سوی دیگر در محور سعودی- اماراتی، که هر دوی این محور را از دست داد برای اینکه او اصلا متوجه نبود که گرفتن عصا از وسط، سیاستی غیرمقبول بهویژه از سوی ائتلاف سعودی- اماراتی است و چه بسا، به این دلیل او دچار حمله قلبی شده است. یعنی اینکه او، این واقعیت را دیر متوجه شده است.
اوضاع در سودان همچنان نامشخص است. اعتراضات همچنان ادامه دارد و درخواستها انتقال قدرت به شورای انتقالی غیرنظامی، قویتر از هر زمان دیگری شده است. ولی روشن است که شورای نظامی از قدرت دست برنخواهد داشت و برای ماندنی طولانیمدت برنامهریزی میکند و در این مسیر، از همپیمان شمالی خود، مصر الگوبرداری میکند که قانون اساسی را تعدیل کرد و برای ماندن تا سال 2030 آماده میشود.
سودان، میراثی دموکراتیک و اصیلی دارد و جامعه مدنی آن همچنان نقاط قوت خود را حفظ کرده است. تجربه سودان از بسیاری جهات با همتای مصریاش فرق دارد. کسی که فکر میکند جنبش دموکراتیک سودان در حال ضعیف شدن است، به نظر میرسد خیالاتی شده است.
تسنیم