پایان بازیگری امارات در پازل عربستان؟!
عقب نشینی امارات از جنگ یمن را می توان یکی از نشانه های چرخش احتمالی در سیاست خارجی ابوظبی در منطقه ارزیابی کرد.
به گزارش راهبرد معاصر؛ امارات به‌رغم اینکه کشوری کوچک در حاشیه جنوبی خلیج‌فارس و به عنوان یک بازیگر اقتصادی مطرح در منطقه شناخته می شد، در سال‌های اخیر در پی گسترش کنش‌گری و افزایش فعالیت‌های سیاسی و نظامی در حوزه منطقه‌ای بوده است. حضور به عنوان یکی از محورهای اصلی در حمله عربستان به یمن و همسویی با سیاست های ریاض در تنش زایی با جمهوری اسلامی ایران را می توان از جمله مهمترین اقدامات خاندان بن زاید از سال 2015 – یعنی با آغاز تغییرات در عربستان پس از روی کار آمدن ملک بن سلمان در عربستان – دانست.
اکنون با گذشت حدود چهار سال از این تحولات، به دلیل شکست سیاست های سعودی در صحنه های درگیر در منطقه (سوریه، یمن و از همه مهمتر در رویارویی با ایران) شواهدی مبنی بر تغییر رویکرد ابوظبی در قبال تحولات منطقه که شاهد مثال آن، عقب نشینی از جنگ یمن است، در حال انتشار است.
در همین راستا، وال استریت ژورنال در گزارشی به نقل از چند مقام عربی نوشت:"در چند هفته اخیر امارات با خروج نیروهای خود از یمن می‌خواهد خود را از جنگ ۴ ساله رها نماید. امارات در این چند هفته تعدادی از تانک‌ها و بالگردهای تهاجمی خود به همراه صدها نفر از نظامیانش را از ساحل دریای سرخ خارج کرده است."خبرگزاری رویترز هم چندی پیش به نقل از دو دیپلمات نوشت: "امارات برخی از نیروهای خود را از بندر جنوبی عدن و ساحل غربی یمن دو منطقه ای که بیشتر نظامیان امارات در آنجا مستقر هستند خارج کرده است."
این عقب نشینی در حالی صورت می گیرد که تحلیلگران بین المللی هدف امارات از حضور در جنگ یمن و همراهی با عربستان را، سیطره ابوظبی بر برخی از جزایر این یمن با هدف گسترش عمق راهبردی ارزیابی کرده بودند. اکنون با این تغییر رویه به نظر می رسد افزایش هزینه های حضور در ائتلاف عربی به محوریت ریاض، مقامات ابوظبی را که به عنوان یکی از محورهای مهم اقتصادی در منطقه مطرح هستند، وادار به اتخاذ سیاست های جدیدتری در منطقه نماید.
تشدید اختلافات داخلی در امارات درباره سیاست های جنگ طلبانه محمد بن زاید از یک سو و افزایش دامنه تهدیدات گروه انصار الله علیه مواضع امارات به دلیل تجاوز این کشور به جغرافیای یمن از سوی دیگر، دو مولفه مهمی است که به نظر می رسد در آینده نزدیک منجر به چرخش در سیاست خارجی ابوظبی شود. این تغییرات می تواند به تدریج امارات را از محور ریاض دور و نهایتا این کشور را بار دیگر از یک کنش گر سیاسی – نظامی به یک کنش گر اقتصادی تبدیل نماید به صورتی که می توان از "پایان بازیگری امارات در پازل عربستان" و ایجاد شکاف میان ابوظبی و امارات سخن گفت. در صورت تحقق این سناریو – که امکان وقوع آن بسیار بالاست -، باید شاهد تغییرات مهم در معادلات منطقه به نفع محور مقاومت باشیم.