رژیم‌صهیونیستی و سراب حمله نظامی به ایران

به گزارش راهبرد معاصر؛ رژیم اسراییل با استفاده از القای ترس و نگرانی به افکار عمومی همواره به دنبال پنهان سازی ضعف نظامی و سیاسی خود است و سران این رژیم پوشالی به خوبی از ناتوانی خود درحمله نظامی برعلیه جمهوری اسلامی ایران مطلع و واقف هستند.

انجام هر گونه حرکت نسنجیده ای در این موضوع یا پیش دستی در حمله به ایران به معنای بازنده شدن رژیم صهیونیستی د راین قمار بین‌المللی خواهد بود. لذا سران رژیم صهیونیستی در تلاش مذبوحانه ای سعی می‌کنند تا از طریق صحنه گردانی فشارهای روانی و تبلیغات رسانه‌ای افکار عمومی دنیا را تحت تاثیر روانی قرار داده و بتوانند آبرویی نمایشی برای هیمنه توخالی خود کسب نمایند که البته به لطف خدا و تلاش و وحدت مردم غیور ایران تا کنون در این خصوص به موفقیتی دست نیافته اند.

رژیم نامشروع اسرائیل همواره در آرزوی تضعيف و ضربه به جمهوری اسلامی ایران بوده ولی در دکترین های نظامی وبین المللی، باوراینکه اسرائیل بتواند حمله به تأسیسات اتمی عراق در سال 1981 را در نسخه ایرانی آن نیز طراحی و عملیاتی نماید بسیار ساده انگارانه و بدور از ذهن سالم و به یک بلوف عملیات روانی می ماند.

در تحلیل این موضوع میتوان از چند نظرمساله را مورد موشکافی قرار داد. اول اینکه رژیم صهیونیستی در این حمله نمی تواند از سلاح های پیشرفته هسته‌ای و یا اتمی بهره برد، زیرا علی رغم اینکه تنها رژیمی در منطقه به شمار می رود که دارای 200 عدد کلاهک هسته ای است اما به این مساله واقف است که اگر در این حد به ایران حمله‌ای داشته باشد باید آماده مواجهه با حملات بیولوژیکی و سهمگین غیر قابل باور ایران بر علیه خود باشد.

دوم آن که اسرائیل به لحاظ جغرافیایی به مراتب کوچک تر از ایران است، ضمن اینکه بخش عظیمی از جمعیت رژیم صهیونیستی در محدوده شهر تل آویو زندگی کرده و بیش از هفتاد درصد جمعیت اسراییل و هشتاد درصد ساختار زیر بنایی اسراییل در این منطقه واقع شده است. جمهوری اسلامی ایران با یک حمله می تواند ضربات سنگینی به زیر ساخت های اعظم وارد نماید. در ضمن حمله هوایی به ایران شاید به لحاظ تئوری برای جنگنده های رژیم صهیونیستی امکان پذیر باشد اما به لحاظ عملی با دشواری های فراوانی روبرو است.

شاید اسرائیل در سال 1981 توانست با استفاده از شانزده بمب افکن اف 15 و 16 بر علیه تاسیسات اتمی عراق، حمله نظامی موفقی به دلیل کوتاهی مسافت داشته باشد، مسافتی که نیازی به سوخت گیری هوایی نداشت، وضمن اینکه با استفاده از سکوت رادیویی و زیر خط رادار پرواز کردن این امکان را برای آنها فراهم کرد که در کمتر از 90 ثانیه تاسیسات هسته‌ای عراق را نابود کنند، اما تکرار این عملیات برای جمهوری اسلامی ایران غیر ممکن است، چرا که هواپیمای جنگنده در این مسافت طولانی نیازمند سوخت گیری هوایی می‌باشند.

در مسافت های طولانی با توجه به مشکلاتی که نیروی هوایی اسرائیل از نظر تانکرهای هوایی دارد به راحتی قادر به سوخت رسانی هوایی نیست. لذا در این موضوع نیازمند حمایت کشورهای منطقه(اعم از ترکیه یا آذربایجان و کشورهای حوزه خلیج فارس) می باشد که دراینصورت افزایش تنش منطقه‌ای و از بین رفتن امنیت کشورهای حامی، کمترین نتیجه کمک به رژیم صهیونیستی است و البته کشورهای همسایه ایران بشدت از اینکه سرنوشت شان در این انتحار سیاسی و نظامی به سرنوشت اسرائیل گره زده شود بسیار محتاط و گریزان هستند. همچنین توان بسیار بالقوه و بالفعل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و بویژه توان موشکی به مراتب قوی تر ایران از توان موشکی رژیم جعلی صهیونیستی موازنه قدرت را بعنوان یک سلاح راهبردی تغییر داده است. موشک های جریکو2 اسراییل که قابلیت استفاده برعلیه اهداف مهم جمهوری اسلامی ایران دارد هر چند به لحاظ برد فاصله‌ای می توانند ایران را مورد هدف قرار دهند، اما با توجه به اینکه ایران در برنامه هسته ای سیاست پراکندگی و جانمایی تاسیسات هسته‌ای را در کل کشور اجرا نموده، لذا درصورت حمله موشکی درکمترین زمان ممکن ایران قادر خواهد بود با سیستم یکپارچه وگسترده پدافند هوایی خود از حملات آگاه و به دفاع مطمئن بپردازد .

سوم اینکه، اسرائیل قادر به استفاده از اصل غافلگیری نظامی نیست، بلکه که اگر چه این تاکتیک در حمله به تاسیات اتمی اوسیراک عراق و یا بر علیه تأسیسات هسته‌ای سوریه به کمک ارتش اسراییل آمد، اما کاربرد این تاکتیک بر علیه اهداف مهم واستراتژیک جمهوری اسلامی ایران غیر ممکن است چرا که با توجه به پراکندگی هسته‌ای نیروگاه‌های اتمی در مناطق مختلف کشور درصورت حمله به یک منطقه خاص، سیستم پدافندی سایر نقاط کشور آماده دفع سایر حملات می‌گردند و درمقابل ایران با حملات گسترده و کوبنده موشک های پیشرفته و نقطه زن خود میتواند برتری هوایی وآفندی را در دست بگیرد.

اگرچه در ظاهر رژیم اسرائیل با نمایش ها وتبلیغات گسترده درباره سیستم دفاع هوایی گنبد آهنین سعی در القای برتری تدافعی خود نموده، ولی واقعیت این طبل توخالی در رویارویی این رژیم در مصاف با حملات موشکی جنبش حماس و حزب الله لبنان در سال های گذشته بیش از پیش بر باورکل دنیا اثبات گردیده و عجز و ناتوانی این سیستم را برهمگان عیان نموده است.

چهارم اینکه، برگزاری رزمایش‌های مقتدرانه نظامی و پیشرفت های زبانزد نیروهای مسلح ایران در زمینه توسعه و خودکفایی درتولید تجهیزات گوناگون نظامی، هم اکنون این کشور را در زمره یکی از صادرکنندگان تسلیحات نظامی به کشورهای جهان قرار داده و نشان دهنده آمادگی نظامی و تجربه بالای نیروهای مسلح برای دفاع از کیان و استقلال ایران اسلامی است، البته واهمه دشمن از توانایی واقعی دفاعی و نظامی ایران که نمونه آن را در سرنگونی هواپیمای بدون سرنشین ایالت متحده امریکا در خرداد ماه 1398در خلیج‌فارس شاهد بودیم به گونه ای موثر بوده که به باور بسیاری از کارشناسان نظامی برای آنها باورپذیر نبود که ایران درسیستم پدافندی به چنین توانمندی رسیده باشد که هواپیمایی در ارتفاع بالای پروازی که قابل ردیابی نبوده را شناسایی و سرنگون کند. به خصوص اینکه تقویت تسلیحات موشکی یکی از پارامترهای بسیار مهم در در دفاع از کشور به شمار می رود. تمام این وقایع موجب گردیده تا شطرنج سیاسی و دکترین نظامی ایران برای دشمنان قابل پیش بینی نبوده وبلکه رعب انگیز باشد.

با تمام این مسائل نیروهای مسلح ایران با اتکا به قدرت الهی و تبعیت پذیری از فرماندهی معظم کل قوا و به پشتوانه تجربیات هشت سال دفاع مقدس وبا برخورداری از شرف ملی، غیرت و همت والای دینی و داشتن توان بازدارندگی و آمادگی های بسیار خوب دفاعی در نبردهای نامتقارن دارای قدرت و انگیزه بسیار بالایی برای دفاع از کشور هستند و همین مسئله باعث گردیده تا همه تهدیداتی که در ۴۳ سال اخیر به خصوص پس از پایان جنگ بر علیه ایران طراحی و در شرف انجام بوده همه نقش برآب شده و از حیث توانایی اجرایی و عملیاتی ساقط گردد. یا با عبارت دیگر دشمن جرأت حمله و تجاوز به خاک ایران را نداشته باشد. این موضوع کمک کرده تا خدشه ای به امنیت ایران وارد نشود.