طرح جایگزین انتقال پایتخت کلید خورد هشدار قرمز؛ ۱۱ شهر در محاصره آلودگی پلمب یک تالار پذیرایی به علت مسمومیت غذایی بیش از ۷۰ نفر/ ماجرا چیست؟ ازدواج با اتباع غیرایرانی قانونی می‌شود اعمال محدودیت‌های ترافیکی در محورهای چالوس و هراز بحران دسترسی به انسولین / رنج مداوم بیماران دیابتی خدائیان: مردم باید از اطلاعات دستگاه‌ها مطلع شوند وضعیت ترافیک و شرایط جوی محورهای کشور پنجشنبه ۸ آبان ۱۴۰۴ ‌آزادی موقت متهم پرونده موبایل موسوی با وثیقه سنگین هشدار هلال‌احمر درباره سیلاب در شمال کشور/ امدادگران به حالت آماده‌باش درآمدند جزئیات پرداخت ۴۳ همت از مطالبات بیمارستان‌های دولتی سال ۱۴۰۵ چند روز تعطیل رسمی دارد؟ وکیل: حکم اعدام «شریفه محمدی»، فعال کارگری، با تصمیم رئیس قوه قضائیه به سی سال حبس تبدیل شد توقیف محموله قاچاق دام آلوده در مازندران تصویب روز ملی هوا فضا و روز جزایر سه گانه خلیج فارس در تقویم رسمی کشور جزئیات تیراندازی پلیس در منطقه سوهانک تهران / دستگیری و زخمی شدن چند نفر / اعتراض دانشجویان به جولان اراذل و اوباش در محدوده دانشگاه آزاد

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید.
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۰۶ دی ۱۴۰۰ - 2021 December 27
کد خبر: ۱۱۵۳۵۴

به گزارش راهبرد معاصر، در چهل و هفتمین دوره برگزاری مسابقه عکس مطبوعاتی جهان (World Press Photo) در بخش تک عکس خبری در سال ۲۰۰۴ عکس عطا طاهرکناره با تصویری ماندگار، اما تلخ از زلزله بم به مقام دوم رسید.

پس از زمین لرزه‌ای که شهر تاریخی بم را با خاک یکسان کرده بود، پدری تن بی جان دو فرزندش را حمل می‌کند تا آن‌ها را به خاک بسپارد.

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات (بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می‌بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می‌آمدند.


این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می‌گفت که او پشت دوربین گریه می‌کرد. درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می‌کند و نمی‌گذارد درست صحنه راببینی. عکاس‌ها کمتر پشت دوربین گریه می‌کنند. آن‌ها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می‌کنند. دوربین، سپر آن‌ها می‌شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه‌ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست./همشهری

ارسال نظر
پرطرفدارترین اخبار