اولین ربات انسان‌نمای طبل‌زن دنیا را بشناسید توزیع دارو در موکب‌های مرز مهران ممنوع شد جزئیات انسداد مسیر‌های تونل توحید برای امشب دادستان تهران: شرکت‌های هواپیمایی مسئول تخلف در زمینه قیمت بلیت هستند هشدار سطح نارنجی برای سه استان شرقی کشور/ آماده باش کامل دستگاه‌های امدادی و خدماتی باستان‌شناسان به «قدیمی‌ترین سکونت‌گاه انسان در ایران» بازگشتند مهلت ۱۵ روزه دادستانی برای ساماندهی کالا‌های خطرناک دستگیری ۱۰ نفر از عاملان نزاع مسلحانه تربت‌حیدریه بازداشت جیب‌بر‌های زن پاکستانی توسط پلیس ایران/ زوار مراقب جیب‌بر‌ها باشند تخلف دو شرکت بزرگ توزیع برنج محرز شد شهادت محیط‌بان پارک ملی گلستان در درگیری با شکارچیان غیرمجاز انتشار تصویر جاسوس موساد که امروز اعدام شد/ روزبه وادی که بود؟ ماجرای مشکل حقوقی املاک آموزش و پرورش چیست؟ گرمازدگی باعث آسیب به اندام‌های حیاتی می‌شود محرومیت ۵۰ درصد موالید کشور از شیر مادر کشف ۳ ریزپرنده و کلت جنگی از سوداگر مرگ در پیشوا

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید.
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۰۶ دی ۱۴۰۰ - 2021 December 27
کد خبر: ۱۱۵۳۵۴

به گزارش راهبرد معاصر، در چهل و هفتمین دوره برگزاری مسابقه عکس مطبوعاتی جهان (World Press Photo) در بخش تک عکس خبری در سال ۲۰۰۴ عکس عطا طاهرکناره با تصویری ماندگار، اما تلخ از زلزله بم به مقام دوم رسید.

پس از زمین لرزه‌ای که شهر تاریخی بم را با خاک یکسان کرده بود، پدری تن بی جان دو فرزندش را حمل می‌کند تا آن‌ها را به خاک بسپارد.

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات (بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می‌بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می‌آمدند.


این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می‌گفت که او پشت دوربین گریه می‌کرد. درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می‌کند و نمی‌گذارد درست صحنه راببینی. عکاس‌ها کمتر پشت دوربین گریه می‌کنند. آن‌ها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می‌کنند. دوربین، سپر آن‌ها می‌شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه‌ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست./همشهری

ارسال نظر