آغاز پرداخت معوقه‌های فرهنگیان بازنشسته از ماه آینده + فیلم افزایش ۶ درجه‌ای دمای هوای تهران تا روز یکشنبه انهدام شبکه فساد مالی در یکی از ادارات قرچک ممنوعیت سراسری طبخ و عرضه کوسه و سفره‌ماهی هشدار وزش باد شدید و گرد و خاک در تهران طی ساعات آینده  ۸۸ ایرانی محبوس در زندان‌های مالزی به کشور منتقل شدند/ انتقال دو زندانی زن مالزیایی از ایران انتصاب سرپرست جدید دانشگاه تهران / محمدحسین امید کیست؟ چرا بیشتر مدارس فردا تعطیل شد؟ / احتمال تعطیلی مدارس تهران وجود دارد هشدار وزارت بهداشت در پی وقوع طوفان گرد و غبار مدارس این منطقه فردا چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ماه تعطیل شدند گرد و غبار مدارس برخی شهرهای کردستان را سه‌شنبه تعطیل کرد تمام مدارس این استان فردا (سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت) تعطیل شد ثبت‌نام کلاس اولی‌ها به تعویق افتاد + فیلم نوبت صبح مدارس ۱۴ شهر خوزستان دوشنبه تعطیل شدند تاریخ بارش‌های بهاری در استان‌های مختلف؛ مردم مراقب باد شدید باشند

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید.
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۰۶ دی ۱۴۰۰ - 2021 December 27
کد خبر: ۱۱۵۳۵۴

به گزارش راهبرد معاصر، در چهل و هفتمین دوره برگزاری مسابقه عکس مطبوعاتی جهان (World Press Photo) در بخش تک عکس خبری در سال ۲۰۰۴ عکس عطا طاهرکناره با تصویری ماندگار، اما تلخ از زلزله بم به مقام دوم رسید.

پس از زمین لرزه‌ای که شهر تاریخی بم را با خاک یکسان کرده بود، پدری تن بی جان دو فرزندش را حمل می‌کند تا آن‌ها را به خاک بسپارد.

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات (بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می‌بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می‌آمدند.


این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می‌گفت که او پشت دوربین گریه می‌کرد. درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می‌کند و نمی‌گذارد درست صحنه راببینی. عکاس‌ها کمتر پشت دوربین گریه می‌کنند. آن‌ها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می‌کنند. دوربین، سپر آن‌ها می‌شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه‌ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست./همشهری

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده