درمان درد آرتروز با بلوک عصبی، تزریق اوزون و تزریق PRP
تزریق درمانی به عنوان آخرین درمان درنظر گرفته می‌شود. هدف از این درمان، تسکین درد آرتروز بیمار، تا حدی است که از عدم فعالیت ناشی از درد، به انجام فیزیوتراپی برسد که بتوان درد را با انجام ورزش‌های خاص درمان کرد.
به گزارش راهبرد معاصر، در طول سال‌ها، متخصصان ستون فقرات، از تزریق اوزون، پی آر پی و بلوک عصبی جهت تسکین درد آرتروز استفاده می‌کنند و به درمان مشکلاتی که منجر به درد می‌شود، می‌پردازند.
تزریقات بلوک انتخابی ریشه عصب
تزریق بلوک انتخابی ریشه عصب یا فقط تزریق بلوک عصب جهت تشخیص و درمان التهاب عصب ستون فقرات، که به دلیل آرتروز ایجاد می‌شود، بکار می‌رود. عمدتاً در نزدیکی عصب ستون فقرات که از روزنه بین مهره (روزنه استخوانی بین مهره مجاور) خارج می‌شود، یک دارو که بی‌حسی یا بی‌حسی همراه با استروئید است، تزریق می‌شود. این دارو التهاب را کاهش داده و درد انتقال یافته از عصب را رفع می‌کند.
چه زمانی از تزریقات بلوک انتخابی ریشه عصب استفاده می‌شود؟
تزریقات مرتبط با بلوک عصبی جهت درمان عصب ملتهب ناشی از فتق دیسک کمر(فتق دیسک کمر به بیرون زدگی مایع میان دیسک و ایجاد مشکل در عملکرد یکی از بالشتک‌ها، که بین مهره ها قرار گرفته و ستون فقرات را تشکیل می‌دهد، اشاره دارد.) ، دیسک گردن و یا مشکلاتی مانند اسکولیوز، بکار می‌رود. در هر کدام از این مشکلات، به دلیل فشار غیرقابل کنترل، تحریک شیمیایی یا فشردگی عصب ایجاد می‌شود. بنابراین باید به دنبال علائم و نشانه های کمر درد خود باشید.چرا که ممکن است با یک درد ساده کمر مواجه نباشید.
بلوک‌های چندگانه عصب در صورتی بکار می‌رود که احتمالاً بیش از یک عصب در ایجاد درد درگیر هستند.
خطرات و عوارض ناشی از تزریقات بلوک عصبی
چند خطر احتمالی وجود دارد که با وجود اینکه به ندرت رخ می‌دهند اما ممکن است پس از دریافت تزریقات انتخابی بلوک عصبی ایجاد شود، که شامل:
- عفونت
- خونریزی
- واکنش‌های حساسیت‌زا
- آسیب به نخاع
- پنوموتروکس ( یا وجود هوا در پرده جنب به دلیل تزریقات در قفسه سینه است )
برخی از بیماران ممکن است پس از بلوک عصبی دچار ضعف عضلانی موقت شوند. این ضعف در صورتی رخ می‌دهد که دارو وارد فیبرهای حرکتی عصب شده و آنها را بی‌حس کند. عمدتاً این ضعف در طول چند ساعت برطرف شده و خطرناک نیست.
تزریق اوزون
اوزون یک روش پزشکی مطمئن، ارزان و مؤثر است که محدوده کاربرد پزشکی آن، گسترده است. کنترل درد آرتروز یکی از مشکلاتی است که اوزون در درمان آن از دیگر روش‌ها پیشی گرفته است و بررسی‌های زیادی انجام شده که ویژگی‌های آرام‌بخشی آن را نشان می‌دهند. آزمایشات پزشکی متعدد و تحقیقات پایه انجام شده تا اثرات و مکانیزم عملکرد اوزون‌تراپی را بررسی کند.
چه زمانی از تزریق انتخابی اوزون استفاده می‌شود؟
اوزون به عنوان یک ماده پزشکی نشان می‌دهد که برای محدوده گسترده‌ای از مشکلات، شامل درد، التهاب ناشی از استئوآرتریت زانو ( متداول‌ترین نوع آرتروز زانو ) ، بیماری قلبی عروقی، ناهماهنگی میتوکوندری، عفونت و زخم‌های پوستی بهبود نیافته مؤثر است. آزمایشات پزشکی همچنان نشان از تاثیر بر اختلالات عصبی، مشکلات خودایمنی، سرطان، خستگی مفرط و مشکلات دیگر دارد.
اوزون می‌تواند به روش‌های مختلفی انجام شود. اوزون جهت درمان آرتروز بطور معمول بصورت تزریق (که اغلب هنگام ترکیب با ماده تولید کننده کلاژن، به نام پرولوزون شناخته می‌شود) بکار می‌رود. بیماران مبتلا به درد مزمن آرتروز با منشا بدنی ممکن است به درمان‌های تزریقی مشابه و / یا درون رگی اوزون نیاز داشته باشند.
عوارض جانبی و خطرات تزریق اوزون
مدت زمان زیادی است که از تزریق اوزون استفاده می‌شود و بسیار مطمئن‌تر از روش‌های تسکین درد دیگر است که در روش‌های پزشکی معمول بکار می‌رود. به همین دلیل است که بروز عارضه جانبی در بیمار بسیار نادر است.
هنگامی که جلسه درمانی برای بیمار در نظر گرفته شد، به آنها داروی بی‌حسی داده می‌شود. پس از آن معمولاً حدود دو تا چهار تزریق در یک ناحیه انجام می‌شود. جلسه درمان حدود 10-15 دقیقه طول می‌کشد و طبیعی است که یک جلسه درمانی برای دو هفته آینده پس از جلسه اولیه در نظر گرفته می‌شود، که به تاثیر درمان جلسه اول بستگی دارد.
سوزن‌های بکار رفته برای این روش تزریقی بسیار کوچک هستند و برای بیمار مشکلی ایجاد نمی‌کند. با این حال، در هر روش درمانی، خطراتی نیز وجود دارد. ممکن است حساسیت به نور یا کبودی در اطراف محل تزریق ایجاد شود، اما به سرعت برطرف شده و عارضه طولانی مدت به جا نمی‌گذارد.
تزریق پی آر پی
خون از سلول قرمز، سلول سفید و پلاکت برپایه پلاسما تشکیل شده است. پلاکت‌ها جهت ایجاد لخته خون بسیار مهم هستند، و همچنین حاوی صدها پروتئین به نام فاکتور رشد هستند که در بهبود آسیب‌ها بسیار تاثیرگذارند.
پلاسمای غنی از پلاکت یا پی آر پی را می‌توان از خون بیمار در مطب پزشک تهیه کرد. اینکار شامل گرفتن یک یا چند ویال از خون است و سپس قرار دادن آنها در سانتریفیوژ تا پلاکت در پلاسما تجمع یابد. اکنون پلاسمای غنی از پلاکت به بدن در ناحیه‌ای که درد وجود دارد، تزریق می‌شود.
هنگامی که پی آر پی به محل درد یا التهاب تزریق شد، فاکتورهای رشد می‌توانند مکانیزم بهبودی طبیعی بدن را شروع کنند و جهت ترمیم آسیب‌‌دیدگی بافت و بازسازی عملکرد طبیعی مشغول بکار شوند. هنگامی که التهاب برطرف می‌شود، درد نیز تسکین می‌یابد و می‌توانید بدون درد و آزردگی ناشی از فشار درونی و ورم، حرکت کنید. درمان پی آر پی یک گزینه درمانی مناسب برای بیمارانی است که روش‌های دیگر مانند تزریق استروئید یا مسکن‌های خوراکی در بهبودی آنها تاثیرگذار نبوده است.
روش پی آر پی در درمان چه مشکلاتی به کار می‌رود؟
پی آر پی بطور متداول جهت درد مفصل یا تاندون که ناشی از آسیب حاد یا استفاده بیش از حد آن باشد، بکار می‌رود. این روش همچنین در کنترل درد ناشی از استئوآرتریت زانو و همچنین کمردردهای مزمن ناشی از بیماری فرسایش دیسک مؤثر است.
سونوگرافی یا دیگر روش‌های تصویربرداری ممکن است جهت اطمینان از محل دقیق تزریق بکار رود و جهت کسب نتیجه دلخواه ممکن است نیاز به دریافت چندین تزریق باشد. کل روند بطور معمول تنها یک یا دو ساعت زمان نیاز دارد و تسکین درد با روش پی آر پی می‌تواند تا چندماه پس از تزریق نیز دوام داشته باشد.
عوارض جانبی احتمالی پی آر پی چیست؟
از آنجایی که پی آر پی شامل تزریق ماده‌ای به پوست است، ممکن است چند عارضه احتمالی ایجاد شود.
پی آر پی یک ماده مشتق از خود بیمار است، و به این معنی است که حاوی ماده‌ای است که بطور مستقیم از بدن بیمار گرفته شده است. اینکار خطر واکنش حساسیت‌زا که ممکن است به دلیل تزریق داروهای مانند کورتیزون یا هیالورونیک اسید ایجاد شود، کاهش می‌دهد. با این حال، خطرات ناشی از خود تزریق وجود دارد که شامل:
- عفونت
- آسیب به عصب
- درد در ناحیه تزریق
- آسیب به بافت
باید درباره این خطرات احتمالی و همچنین کارهای لازم جهت کاهش این خطرات، با پزشک خود صحبت کنید.