«راهبرد معاصر» بررسی می‌کند؛
کاهش چشمگیر مشارکت اعراب در انتخابات هشداری برای تل‌آویو
کاهش چشمگیر مشارکت اعراب و نمایندگی آنها در کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) خطراتی برای این رژیم به همراه دارد، زیرا مشارکت کم همراه با اظهارنظرهایی مبنی بر اینکه اعراب جایی در میان تصمیم‌گیرندگان ندارند، می‌تواند به بیانیه‌ها و لوایح پوپولیستی و نژادپرستانه‌تر در فضای سیاسی منجر شود و ادامه این روند حتی به صهیونیستها آسیب بزند.
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) پنجشنبه گذشته منحل شد تا به این ترتیب شرایط برای ورود این رژیم به پنجمین انتخابات زودهنگام در چهار سال گذشته (تا اول نوامبر - 10 آبان) فراهم شود. در همین راستا وبسایت خبری- تحلیلی «وای.نت»، متعلق به روزنامه پرتیراژ یدیعوت آحارونت در یادداشتی به این موضوع پرداخت و نوشت: قطبی شدن و پراکندگی میان احزاب و گروه‌ها در آستانه انتخابات صرفاً مشخصه احزاب صهیونیستی نیست، بلکه میان اعراب نیز این موضوع قابل مشاهده است. در این میان آنچه بیش از همه بر رفتار رأی دهندگان عرب تأثیر می‌گذارد، در وهله نخست به سیاست‌های درون حزبی و مناسبات میان عوامل مختلف در دو حزب «رعم» و «فهرست مشترک» مربوط می‌شود.
تأسیس فهرست مشترک به وسیله ایمن العوده در سال 2015 نه تنها موجب تغییر قابل توجهی در میزان و الگوهای رأی‌گیری در جامعه عرب شد، بلکه گفتمان سیاسی جدیدی شکل داد. در نتیجه این اتفاق، میزان مشارکت اعراب پس از کاهش مشارکت در بازه زمانی 2001 تا 2013 و نیز حمایت از احزاب صهیونیستی، یکباره افزایش یافت تا جایی که آنها توانستند 15 نماینده عرب را راهی مجلس کنند.
اعراب در سرزمین های اشغالی ارزش انتخاباتی مهمی دارند؛ فارغ از توانایی آنها برای حضور در ائتلاف‌ها به روشی که می خواهند، احزاب عربی توانایی تغییر سیاست دارند
عوده در آن زمان رویکرد واقع گرایانه‌تری به سیاست نشان داد و علاوه بر حفظ لحن انتقادی نسبت به هویت کابینه صهیونیستی، پیگیری برای رسیدن به راه‌حلی که مشکلات روزمره مردم عرب را کاهش دهد، در دستور کار قرار داد و خواستار پایان اشغالگری بود.
برخلاف عوده، منصور عباس رئیس حزب رعم، انتقاد جدی به کابینه رژیم صهیونیستی ندارد و اشغالگری موضوع مهمی برای او به شمار نمی رود. برای او هر کسی که تمایل به همکاری با شهروندان عرب و حل همه مشکلات مربوط به آنها را نشان دهد، شریک بالقوه است. تمایل وی به مذاکره با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی و همچنین ورودش به کابینه ائتلافی بنت-لاپید منعکس‌کننده این دیدگاه بود.
در عمل نتیجه مشارکت حزب رعم در کابینه ائتلاف چندان مورد توجه اعراب نیست و همراهی این حزب با کابینه رژیم صهیونیستی که به معنای به رسمیت شناختن آن بود، موجب خشم جامعه عرب شد. در حال حاضر بخش بزرگی از ساکنان عرب فلسطین اشغالی بر این باورند رأی دادن فایده‌ای ندارد. طبق نظرسنجی‌ها و مشاهدات میدانی، میزان مشارکت در جامعه عرب در آستانه انتخابات 2022 کاهش قابل توجهی دارد و حدود 35 درصد خواهد بود.
این موضوع دلایل مختلفی دارد؛ از جمله اینکه اتحاد چهار حزب عربی در قالب «فهرست مشترک» از بین رفته است، سیاستمداران عرب با یکدیگر برخورد منفی دارد و همچنین کابینه رژیم صهیونیستی با بی ثباتی سیاسی دست به گریبان است. این چالش به احزاب عربی در کنست اجازه نمی‌دهد ابتکارات، برنامه‌ها و لوایحی را که به نفع رأی دهندگانشان باشد، پیش ببرند.
این وبسایت صهیونیستی می نویسد: کاهش چشمگیر پیش‌بینی شده در مشارکت اعراب و موضوع نمایندگی آنها در کنست خطراتی برای صهیونیستها به همراه دارد، زیرا مشارکت کم همراه با اظهاراتی درباره اینکه اعراب جایی در میان تصمیم گیرندگان ندارند، می‌تواند به بیانیه‌ها و لوایح پوپولیستی و نژادپرستانه‌تر در فضای سیاسی منجر شود. این وضعیت حتی به شهروندان صهیونیست نیز ممکن است اسیب بزند.
ناامیدی اعراب ساکن فلسطین اشغالی از امکان بهبود شرایطشان از روش‌های ظاهراً دیپلماتیک در فضای سیاسی رژیم صهیونیستی می‌تواند موجب بروز خشم آنها در چارچوب درگیری‌های خیابانی شود
اعراب در سرزمین های اشغالی ارزش انتخاباتی مهمی دارند؛ فارغ از توانایی آنها برای حضور در ائتلاف‌ها به روشی که می خواهند، احزاب عربی توانایی تغییر سیاست دارند، بنابراین مشارکت اندک آنها تهدیدی بالقوه است که باید مورد توجه ویژه سیاستمداران قرار بگیرد.[1]
نکته قابل توجه در این یادداشت این است که ناامیدی اعراب ساکن فلسطین اشغالی از امکان بهبود شرایطشان از روش‌های ظاهراً دیپلماتیک در فضای سیاسی رژیم صهیونیستی می‌تواند موجب بروز خشم آنها در چارچوب درگیری‌های خیابانی شود. در حال حاضر وقوع دوباره درگیری خیابانی (که برای نخستین بار در ماه می سال 2021 و در جریان حمله رژیم صهیونیستی به نوار غزه اتفاق افتاد)، یکی از نگرانی‌های امنیتی رژیم صهیونیستی است که در سند امنیت 2022 این رژیم به آن پرداخته شد.
به نظر می‌آید نویسندگان این یادداشت بیش از آنکه نگران مشارکت نکردن 21 درصد از جمعیت سرزمین های اشغالی در سازوکار سیاسی باشند، از بروز ناامیدی (به ویژه نسل جوان) در شکل درگیری‌های خشونت‌بار می‌هراسند. در حال حاضر بیکاری یکی از مهمترین معضلات جامعه عربی فلسطین اشغالی است که این موضوع در کنار چالش هایی مانند تقویت احساس مشترک با فلسطینی‌های نوار غزه و کرانه باختری و خشم متأثر از برخوردهای خشن نیروهای امنیتی اسرائیلی با ساکنین این مناطق، ممکن است به ظهور مجدد اعتراضات و درگیری‌های خیابانی ختم شود.
________________________________________________________________________________